پایگاه خبری تئاتر: حمیدرضا نعیمی کارگردان و بازیگر تئاتر عصر روز گذشته، در سمینار «گروه در تئاتر» درباره تئاتر و آسیب‌های آن سوالاتی بدین شرح مطرح کرد: آیا ما کمپانی و تئاتر داریم، آیا تحت عنوان جریانی به نام کمپانی تئاتری می‌توانیم چیزی را مطالبه کنیم. آیا کارگردان، صاحب اثر است؟ نام گروه چه تأثیری بر صاحب اثر بودن کارگردان می‌گذارد؟
وی با اشاره به اینکه در گروه تئاتری خودش بیش از ۳۰ اثر به صحنه برده است، گفت: ما در تئاتر ایران اگر اثر نداشتیم لااقل بی اثر هم نبودیم، بیهوده کار نکردیم، اما الان جای ما کجاست؟ خیلی از همین گروه‌های تئاتری را اگر بخواهیم پیدا کنیم، شاید فقط در خانه‌هایشان را بتوانیم بزنیم. مدیران،وزارتخانه‌ها و معاونت‌های هنری چه برنامه ریزی برای این گروه‌های تئاتری تا به حال داشته‌اند؟
این کارگردان در ادامه گفت: آیا مدیران هنری تا به حال از کسی خواسته‌اند که کار اقتباسی انجام دهند یا مثلا کار ایرانی یا کار در حوزه دفاع مقدس یا پژوهشی؟ خیر، اینطور نبوده، خود گروه‌ها در تعامل با هم و با دیگر گروه‌ها این تصمیم‌گیری را انجام می‌دادند که امروز تئاتر ما عقب نمانده است!
نعیمی، کارگردان نمایش «سقراط» اظهار داشت: امروز ما در مقایسه با گروه‌های تئاتری دنیا تمام‌مدت زنده بوده‌ایم و روی پای خود ایستادیم، چرا که برنامه‌ریزی کردیم، فکر کردیم که کار درست کدام است، حال شاید تصور ما این بوده که کار ما اشتباه بوده است اما در این زمینه چه نقشی مدیران تئاتری داشته‌اند؟
وی با اشاره به اینکه در دوره مدیریت مجید شریف خدایی، مدیر اسبق هنرهای نمایشی در تئاتر تعامل با تئاترهای خارجی باب شد، افزود: در آن دوره تئاتر ایران و خارج از کشور اتفاقات خوبی رقم زدند؟گروه‌های تئاتری که تا به حال هر کار بدون برنامه می‌کردند، شرایط بهتری پیدا کردند.
این کارگردان با بیان اینکه حال باید بررسی کنیم که چند گروه تئاتری فعال در تهران و دیگر شهرها داریم، اظهار داشت: امروز هنوز شاهد هستیم که استقرار خیلی گروه‌ها در شهرهای دیگر به درستی صورت نگرفته، بودجه‌ای به آنها تعلق پیدا نمی‌کند.
نعیمی در ادامه افزود: امروز ما به لحاظ ایده، فکر و اجرا و طراحی از دنیا عقب نیستیم، ما داشته‌هایمان در تئاتر زیاد است، اما اینکه چرا این داشته‌ها امید در ما ایجاد نمی‌کند شاید به خاطر عدم مدیریت و عقب ماندن مسئولان از جریان تئاتر باشد.مدیریت تئاتر ما هیچگاه حرکتی رو به جلو برای تئاتر انجام نداده همیشه یک گام عقب بوده است تا اگر اتفاقی افتاد مسئولیتی گردنش نباشد.
وی با اشاره به مشکلاتی که هنرمندان با آن مواجه هستند،گفت: ما تمام نیروهای بالقوه و بالفعل را در اختیار داریم و ثابت کردیم در عرصه تئاتر جهانی می‌توانیم حرف بزنیم،اما چند مشکل وجود دارد یکی اینکه پول نداریم،دوم یارانه دولتی نداریم و سوم عزم جزم و برنامه‌های کوتاه و بلند مدت نداریم و در نهایت دردناک‌ترین اتفاق هم عدم همکاری شهرداری برای امور فرهنگی است.
این کارگردان با اشاره به نقش اندک شهرداری در تحقق اهداف تئاتری گفت: در شهر و کشورهایی چون آلمان شهرداری نقش مهمی در عرصه فرهنگ دارد اما در کشور ما اصلا اینطور نیست،هیچ شهرداری نبوده که از تئاتر تأثیر گرفته باشد،این خیلی وحشتناک است. ما چه شهرداری داشتیم که تئاتر در صدر جایگاه و سلیقه‌اش بوده باشد، در حالی که صندلی‌های تئاتر یکی از شئون مدنیت شهری است!ما امروز در مقایسه با جمعیت تهران چقدر صندلی تئاتر داریم؟
وی همچنین اظهار داشت: امروز وضعیت شهرنشینی، مترو و اتوبوس و مسائل دیگر هم مناسب نیست، حال چه انتظاری داریم که از تئاتر حمایت شود، اینکه جایی برای نشستن، دیدن و شنیدن مثل سینما، سالن‌های اپرا و نمایش داشته باشیم، بنابراین متأسفانه باید بگویم که ما با مدنیت شهری فاصله زیادی داریم.
