این که یک نهاد حکومتی منویاتی داشته باشد و تلاش کند آن منویاتش در عرصه سینما تحقق پیدا کند، فی نفسه اشکالی ندارد، اما به نظر من نباید حضورش در سینما مستقیم باشد. حضور مستقیم نهاد حکومتی هم از لحاظ فرهنگی و هم از لحاظ اقتصادی تاثیرات منفی خواهد داشت. تاثیرات منفی در بخش فرهنگی این است که برای مخاطب به محض آن که معلوم شود نهادی مثل اوج که به فلان نهاد حکومتی متصل است، این فیلم را ساخته، احساس می کند این یک پروپاگانداست و در برابر این محصول گارد می گیرد و شما عملا نمی توانید به نتیجه مورد نظرتان که انتقال آن پیام بوده، دست پیدا کنید. به قول شعر معروف مولانا خوشتر آن باشد که سر دلبران گفته آید در حدیث دیگران؛ بهتر است که نهادهای حکومتی از این طریق اقدام کنند. تاثیر منفی دیگر این اقدام در بخش اقتصادی است. وقتی نهادی حکومتی از طریق مجموعه ای مثل اوج مشغول سرمایه گذاری در حوزه فرهنگ و هنر می شود، به دلیل آن که حضورش یک حضور اقتصادی طبیعی نیست، منابعی را در اختیار مجموعه وابسته به خود می کند و از او هم فقط توقع این را دارد که فیلمی با فلان سوژه مورد نظر بسازد، بنابراین در این مدل طبیعی است که نگاه این نهاد، اقتصادی نخواهد بود و این منجر به آن خواهد شد که هم قیمت تمام شده فیلم ها بالا برود هم بازگشت سرمایه اهمیتی نداشته باشد، پس فقط تعداد تماشاچی اهمیت پیدا می کند که آن را هم می شود به شکل مصنوعی پدید آورد. این حضور غیرطبیعی نهادهای حکومتی در این بخش اقتصادی هنر چه در زمینه قیمت تمام شده و چه در زمینه بازگشت سرمایه اثرات مهلک اقتصادی در سینما خواهد داشت. وقتی سینماگران می آیند با قیمت های درشت برای اوج فیلمسازی می کنند، طبعا توقع دارند در فیلم های دیگر هم همین رقم ها را دریافت کنند و این باعث می شود قیمت تمام شده فیلم به شدت بالا برود. نکته دیگر آن که وقتی بازگشت سرمایه وجود نداشته باشد، دغدغه جذب تماشاگر از حالت عادی خود خارج شده و با ارائه بلیت رایگان تعداد مخاطب را بالا می برند. بنابراین طبیعی است که این مخاطب مصنوعی نمی تواند با فیلم رابطه طبیعی داشته باشد و به تبع آن شما هم نمی توانید ادعا کنید به مقصودتان در دریافت صحیح پیام و تاثیرگذاری اجتماعی اش دست پیدا کرده اید. این رویه مشکلاتی را چه برای آن نهاد حکومتی و چه برای میدان طبیعی فعالیت هنری ایجاد می کند.
