پایگاه خبری تئاتر: چند هفته پیش همزمان با سومین سالگرد درگذشت عباس کیارستمی، کارگردان مطرح سینمای ایران، گزارشی در ایسنا منتشر شد مبنی بر این‌که پیگیری‌های پرونده پزشکی این سینماگر پس از سه سال، با وجود حساسیت‌های اجتماعی و زیر ذره بین رفتن موضوع، کم کم در حال فراموشی است؛ در حالی که هنوز به طور دقیق مشخص نشده چه چیزی باعث شد روند درمان کیارستمی به مرگ این هنرمند ختم شود. در آن گزارش بهمن کیارستمی گفته بود پس از گذشت سه سال نه تنها هیچ‌کدام از پیگیری‌هایش به نتیجه نرسیده بلکه کسانی‌که با مشکلات مشابهی روبه‌رو بودند و قصد پیگیری حقوقی و قانونی در مراجع ذیربط را داشتند، با وضعیت این پرونده عملا کار را بی‌حاصل دانسته و از پیگیری آن ناامید شدند. او همچنین تاکید کرده بود از تمام ظرفیت‌های قانونی و حقوقی ممکن و حتی بیش از آن استفاده کرده تا اطلاعات مربوط به پرونده پزشکی پدرش را در اختیار داشته باشد تا بداند در طول مرحله درمان چه اتفاقاتی رخ داده، اما پاسخی که در نهایت دریافت کرده این بوده که آن‌چه در روند درمان گذشته محرمانه است! اما حالا آن‌چه بعد از انتشار آن گزارش سبب نگارش این مطلب شده، صحبت‌های تازه‌ای از دکتر احمد میر، پزشک معالج عباس کیارستمی است که در مجله دنیای سلامت به چاپ رسیده است. او در این گفت‌وگو با اشاره به این‌که فضایی پیش نیامده تا همدردی خود را با جامعه هنری بیان کند، گفته است: «پسر مرحوم کیارستمی مشکلاتی ایجاد کردند که متاسفانه من نتوانستم آن‌طور که شایسته است همدردی خود را بیان کنم.» او در این موضوع رسانه‌ها را هم بی‌تقصیر ندانسته و گفته است: «رسانه باید خبر تولید کند تا به حیات خود ادامه دهد، گاهی فکر می کنم کاش با عدالت و تحقیق بیشتری روی این مسئله کار می‌کردند. شاید اگر من هم مانند پسر آقای کیارستمی مصاحبه می‌کردم و از خودم دفاع می‌کردم، این هجمه‌ها کمتر می‌شد اما این رفتار را به دور از اخلاق حرفهای و پزشکی می‌دانستم.» احمد میر در پاسخ به این پرسش که عارضه اصلی عباس کیارستمی چه بوده، گفته است: «ایشان سرطان روده داشتند. در جراحی گاهی یک‌سری اتفاقات دست به دست هم می‌دهد. بعد از عمل جراحی روده، به دلیل مصرف داروهای ضدانعقاد که بخشی از روند درمان برای جلوگیری از آمبولی است، دچار خونریزی شدند. من در اولین فرصت مجدد عمل‌شان کردم و خونریزی برطرف شد و بعد از بهبود من رفتم سفر. روز ۱۳ یا چهاردهم، بعد از عمل، ایشان دچار کوله سیستیت و عفونت کیسه صفرا شدند که ارتباطی با عمل اول نداشت. وقتی کیسه صفرا عمل شد ناحیه‌ای را که دچار خونریزی شده بود و عمل کرده بودیم دچار عفونت شد. عفونت به بیمار آسیب رساند که این‌ها به صورت یک زنجیره اتفاق افتاد. ما تلاش کردیم و بیمار را که عجیب ضعیف شده بود به لطف خدا نجات دادیم و به منزل فرستادیم. آقای کیارستمی در منزل شخصی خود زندگی می‌کرد غذا می‌خورد و رو به بهبودی بود، داشت وزن می‌گرفت ولی متاسفانه به خارج از کشور رفت و آن اتفاق برای‌شان رخ داد. من معتقدم اگر ایشان در ایران مانده بود هرگز چنین اتفاق و پیامدی برای‌شان رخ نمی داد. آقای کیارستمی در فرانسه حتی یک پرستار هم کنار خود نداشت و ایشان را صبح در اتاق‌شان با خونریزی وسیع مغزی پیدا کردند، در حالی که ما در ایران چهارچشمی ایشان را مراقب بودیم.»
در پی انتشار این مصاحبه، بهمن کیارستمی در گفت‌وگو با ایسنا تاکید می‌کند: وقتی از بی‌نتیجه ماندن پیگیری سه‌ساله گفتم، منظورم پیامدهای ارائه نشدن یک "گزارش" دقیق و قابل استناد بود. در غیاب چنین اطلاعاتی، امروز احمد میر با انگشتان روی میز و سربرافراشته درباره زیباترین کاری که در دنیا کرده صحبت می‌کند و از روشن شدن حقیقت می‌گوید. با این حال آن‌چه را او در وصف روند درمان گفته می‌توان با توضیحات مختصری که کمیسیون سازمان پزشکی قانونی در تاریخ ۹۶.۳.۹ در محکومیت دکتر احمد میر صادر کرده، راستی‌آزمایی کرد: "...وی (عباس کیارستمی) در تاریخ ۹۴.۱۲.۱۷ در بیمارستان جم با تشخیص پولیپ کولون بستری و در ساعت ۱۰:۳۰ صبح تحت عمل کولکتومی به روش لاپاروسکوپی قرار می‌گیرد. به دلیل افت فشار خون و پایین بودن هموگلوبین نیمه‌شب مورخ ۹۴.۱۲.۲۰ جهت رد خونریزی شکم به اتاق عمل منتقل و تحت عمل جراحی لاپاروتومی و لوپ ایلئوستومی قرار گرفت و پس از عمل، اینتوپه (لوله‌گذاری تنفسی) و به ICU منتقل شد. طی بستری دچار عفونت ریوی، تجمع مایع در ریه، سکته مغزی از نوع ایسکمیک (اختلال خونرسانی) و عفونت داخل شکمی شد. با توجه به علائم عفونت شکمی مجددا در تاریخ ۹۵.۱.۱۲ توسط دکتر ناصری به اتاق عمل منتقل شد. تشخیص، از هم گسیختگی آناستاموز بود. ضمنا به دلیل التهاب در آن ناحیه، حالب چپ نیز خورده شده... با توجه به پرونده بالینی، درمان عارضه فوق‌الذکر با تاخیر صورت گرفته است و از جانب دکتر احمد میر (جراح معالج) سه قصور پزشکی اتفاق افتاده است و ارزش عوارض ناشی از قصور پزشکی به میزان پنج درصد دیه کامل انسان برآورد می‌شود." بهمن کیارستمی می‌گوید: درباره اظهارات مطرح‌شده در گفت‌وگوی یادشده اشاره به چهار نکته را لازم می‌دانم: ۱. پولیپ کولون به معنای سرطان روده نیست. ۲. دکتر احمد میر در تاریخ ۲۲ اسفند یعنی دو روز بعد از عمل دوم و در شرایطی که بیمار در ICU و در وضعیتی که در گزارش پزشکی قانونی آمده به سفر رفته و به‌کار بردن واژه "بهبودی" از جانب ایشان تعجب‌برانگیز است. ۳. پارگی لوله حالب در عمل جراحی دوم یعنی ۲۰ اسفند ۹۴ اتفاق افتاده و تشخیص این پارگی و اقدام به ترمیم آن در تاریخ ۱۲ فروردین ۹۵ انجام شده. این پارگی و تشخیص دیرهنگام در غیاب جراح معالج باعث عفونت گسترده‌ای شد که شرح آن در گزارش پزشکی قانونی آمده. با این همه دکتر احمد میر عفونت داخلی گسترده از جمله عفونت کیسه صفرا را بی‌ارتباط با اعمال جراحی ابتدایی می‌داند. ۴. رای محکومیت صادرشده در پزشکی قانونی به دلیل تاخیر در انجام عمل جراحی دوم با توجه به شواهد بالینی صادر شده است و به صراحت به پیامدهای این تاخیر اشاره شده، با این حال دکتر احمد میر گفته: "من در اولین فرصت مجددا عمل‌شان کردم". او در پایان یادآوری می‌کند که دکتر احمد میر به رای صادرشده توسط پزشکی قانونی اعتراض کرد اما این رای مورد تجدید نظر واقع نشد.
