پایگاه خبری تئاتر: سیدجمال ساداتیان درباره اهمیت ورود سرمایه بخش خصوصی به سینمای، اظهار داشت: ابتدا باید بررسی کنیم که چرا سرمایه باید از خارج از سینما به این حوزه وارد شود؟ تهیه کنندگان بسیاری هستند که کارت حرفه‌ای فعالیت دارند و می‌توان گفت که سالانه به شکل میانگین ۱۰۰ فیلم سینمایی ساخته می‌شود.
اما چه شده که تهیه‌کنندگان آمادگی ندارند خودشان سرمایه‌گذاری کنند، بنیه مالی‌شان را از دست داده‌اند، قدرت سرمایه‌گذاری ندارند که به شدت به دنبال جذب سرمایه از خارج از سینما هستند؟ وی با بیان اینکه تولید فیلم از نظر اقتصادی گران است، گفت: ما سیستم‌های حمایتی نداریم که اگر یک تهیه‌کننده بخواهد فیلمی بسازد مثلا ۵۰ درصد سرمایه را خودش تهیه کند و ۵۰ درصد دیگر را بتواند از سیستم‌های مالی بانک‌ها و بنگاه‌های اقتصادی استفاده کند یا بتواند فیلمش را برای بحران‌های ضرر و زیان بیمه کرده تا حداقل بتواند بخشی از هزینه‌های جانبی‌اش را از طریق بیمه تامین کند.
وقتی چنین سیستمی نداریم، هر کس که می‌خواهد فیلمی بسازد و کمبود منابع مالی دارد به سمت جذب سرمایه از بیرون حوزه سینما می‌رود. تهیه‌کننده فیلم برف روی کاج‌ها با اشاره به اینکه درباره افرادی که بنیه اقتصادی خوبی دارند نیز پرسش هایی مطرح است، پرسش‌هایی مانند؛ پول‌هایشان را از کجا به دست آوردند؟ ادامه داد: شاید بخشی از این مسئله برمی‌گردد به اینکه چند نفر با سرمایه به این حوزه آمدند، فیلم و سریال ساختند و بعد از آن دچار مشکل شدند. آنها کارشان به سیستم‌های قضایی کشیده شد. حالا به طور کل فضایی به وجود آمده که اگر کسی سرمایه وارد سینما می‌کند، دنبال منشا آن می‌گردند که نکند این پول مشکوک باشد.
ساداتیان درباره چگونگی مواجهه با سرمایه‌گذاران در این حوزه گفت: به نظر من نباید همه را با یک چوب از سینما راند. همه را نباید با یک عینک تجزیه و تحلیل کنیم و بگوییم همه شکل هم هستند. کسانی بودند که پول وارد سینما کردند و مشکلی نداشتند. حتی آنهایی که امروز به عنوان تهیه کنندگان حرفه‌ای از آنها نام برده می شود، روزی که تازه وارد سینما شده بودند سرمایه هم وارد سینما کردند و این اتهام ها به آنها وارد نبود. تهیه کننده فیلم جامعه دران درباره وضعیت فعلی سینما، اظهار کرد: سینمای ما به خاطر وضعیتی که امروز پیدا کرده است اگر می‌خواهد سرپا بایستد چاره‌ای ندارد جز اینکه از بیرون سرمایه‌گذار جذب کند. ممکن است عده‌ای سرمایه را نامشروع به دست آورده باشند و یک بخش آن را وارد سینما کنند.
به نظر من در نگاه اول این مسئله قابل اثبات نیست. وی گفت: بالاخره سرمایه باید وارد سینما شود. اگر روی این مسئله حساسیت داریم، هر سرمایه‌گذار را می‌توان با سیستم های نظارتی مانند وزارت اطلاعات، قوه قضاییه، پلیس و... بررسی کرد که سرمایه‌اش از چه طریق به دست آمده است. ساداتیان خاطرنشان کرد: در نگاه اول کسی نمی‌تواند تفحص کند که اگر کسی سرمایه‌ای مشکلی داشته و از پول‌های مشکوک باشد سیستم قضایی با آن برخورد می‌کند. جای سرمایه در سینما و شبکه نمایش خانگی خالی است. ممکن است تولید یک اثر نمایش خانگی تا ۴۰ میلیارد تومان هزینه بخواهد و یک فیلم سینمایی را با ۸ تا ۱۰ میلیارد تومان ساخت. توصیه می‌کنم آنهایی که پولشان سالم است وارد این حوزه شوند. آن دسته از سرمایه‌دارانی که خودشان حس می‌کنند ممکن است پول‌هایشان نامشروع باشد چرا به این مسئله ورود می‌کنند که بعد دردسرساز شود.
