پایگاه خبری تئاتر: در این یادداشت چنین آمده است:
اینجانب به احترام دوستان اهل تئاتر در مورد عدم شرکت خود در جلسه تجلیل سکوت کردم و قصد نداشتم این موضوع را در رسانه ها عنوان کنم اما متاسفانه به دلیل ارائه اطلاعات نادرست از غیبت اینجانب توسط انجمن موسیقی تئاتر، ناگزیرم واقعیت موضوع را به اطلاع شرکت کنندگان و خبرنگاران عزیز برسانم.
حدود 2 هفته پیش تماسی از سوی سهراب سلیمی با من گرفته شد، این هنرمند گفت که طبق تصمیمی که در جلسه انجمن موسیقی تئاتر گرفته شده قرار است از شما تجلیل شود. من هم با کمال شوق و افتخار و با خوشحالی هرچه تمام پذیرفتم که در روز 9 اردیبهشت‌ماه ساعت 6 عصر در محل خانه هنرمندان حضور پیدا کنم.
در روز مقرر و در دقایقی قبل از موعد مقرر در محل مربوط حاضر شدم. بعد از اینکه به سالن رسیدم عده ای که منتظر باز شدن در ورودی سالن بودند را مشاهده کردم، من هم منتظر شدم. رفته رفته احساس کردم موضوع مراسم تجلیل نیست بلکه توهین است زیرا هیچ یک از دست اندرکاران و برگزار کنندگان مراسم به شکل رسمی آنجا حضور نداشتند تا از ورود و انتظار کشیدن اینجانب مطلع شوند.
من هم آرام محیط را ترک کردم تا بیشتر متحمل بلاتکلیفی و توهین نشوم. اما متاسفانه همانگونه که در رسانه ها آمده جلسه پس از تاخیری نیم ساعته شروع شد و هیچ یک از مسئولان برگزار کننده زحمت عذرخواهی از توهین و بدقولی را به خود نداده و به نادرستی عنوان کردند که من وقت حضور در جلسه را نداشتم.
هنرمند عزیز و گرامی، استاد و پیشکسوت تئاتر ایران، جناب ایرج راد شما نیم ساعت بعد از مهمان خود به محل خانه هنرمندان آمدید و حاضر نشدید به عدم حضور اینجانب اشاره ای داشته باشید. ترجیح دادید به تجزیه و تحلیل موسیقی در تئاتر بپردازید و حتی به دیر آمدن خود و سردرگمی نیم ساعته من در خانه هنرمندان اشاره ای نکردید.
آقای ابراهیم اثباتی شما هم به جای عذرخواهی از شرکت کنندگان و اینجانب به نادرستی کمبود وقت را علت عدم حضور من اعلام کردید.
حالا شما قضاوت کنید، برای دریافت «مدالیوم نوشین» باید افتخار و یا هر دروغ و توهینی را تحمل کرد. روز 9 اردیبهشت‌ماه در هفته تئاتر ایران تجلیل نبود بلکه توهین به هنر و هنرمند بود.
حسین علیزاده - 12 اردیبهشت
