پایگاه خبری تئاتر: همایش علمی- پژوهشی هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران، با حمایت مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری، امروز چهارشنبه 17 اردیبهشت ماه در سالن اندیشه شماره‌ی2 (تالار امیر حسین فردی) برگزار شد.
رحمت امینی دبیر علمی همایش علمی- پژوهشی هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران در این همایش، گفت: از زمانی که به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری مشغول به کار شده‌ام توجه به فعالیت‌های پژوهشی از اولویت‌های کاری من بوده و خواهد بود. در حوزه هنری بحث پژوهش برای ما بسیار جدی است.
وی با برشمردن بسترهای ارائه مقالات پژوهشی تئاتر، توضیح داد: در حال حاضر مقالات پژوهشی تئاتر به سه گونه تولید و ارائه می‌شوند. اول، پایان نامه‌های دانشگاهی است که البته پایان‌نامه‌های مقطع کارشناسی در حال برچیده شدن است ولی این ادعا وجود دارد که در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا، دانشجویان ما کارهای پژوهشی خود را با عنوان پایان‌نامه ارائه می‌کنند.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: بستر دوم، امکانی است که برخی نهادها برای کار پژوهشی مهیا می‌کنند. مثل حوزه هنری، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و جهاد دانشگاهی که وظیفه انجام کارهای پژوهشی را دارند. این نهادها برخی موضوعات را محور قرار داده و طبق آن یا فراخوان می‌دهند یا پژوهشگران مشخصی را برای هدف خود به خدمت می‌گیرند که البته فراخوان‌های پژوهشی جشنواره‌ها نیز در این حوزه قرار می‌گیرند.
امینی پژوهش‌های خودجوش هنرمندان و پژوهشگران را نوع سوم کار پژوهشی دانست که الزاما آکادمیک یا دانشگاهی نیستند وی در این زمینه یادآور شد: پژوهش‌های خودجوش علیرغم کم تعداد بودن، از مخاطبین و استقبال بیشتری برخوردارند. مانند کتاب «نمایش در ایران» بهرام بیضایی که بعد از 50 سال همچنان که در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود و هنوز همسنگ این کتاب پژوهشی منتشر نشده است.
رییس مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری تصریح کرد: حال نکته این‌جاست که چرا استقبال از برنامه‌های پژوهشی در بین دانشگاهیان ما اینقدر کم است؟ قبلا می‌گفتند تئاتری‌ها، تئاتر را برای خانواده تئاتر اجرا می‌کنند و غیر از خودشان مخاطب دیگری ندارند. حالا نیز به نظر می‌رسد پژوهشگران ما پژوهش‌های خود را برای خود پژوهشگران ارائه می‌کنند و همایش‌های پژوهشی مخاطب دیگری ندارد. متاسفانه باید اعتراف کنم همایش‌ها و سمینارهای پژوهشی در اولویت اعضای هیات علمی و دانشگاهیان ما نیست.
وی با بیان اینکه پژوهشگر برای کار پژوهشی خود باید یک مسئله داشته باشد گفت: فکر می‌کنم همین عدم توجه به همایش‌های پژوهشی در تئاتر کشور ما باید مسئله پژوهشگران ما باشد و ببینند چرا تعداد مخاطبین سمینارهای پژوهشی اینقدر کم است. البته مخاطبین چنین برنامه‌هایی بی‌شک، خاص است اما همان مخاطبین خاص نیز در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کنند و اینگونه نیست که فکر کنیم مشکل در مخاطب ماست، احتمالا پژوهش‌های ما نیز دچار مشکل است.
امینی نیاز تئاتر کشور را به پژوهش‌های کاربردی جدی دانست و متذکر شد: در تئاتر پژوهش‌های جدی آماری، کمیت‌گرا و با داده‌های ملموس کم است. تئاتر ما نیاز به پژوهش‌هایی همانند پژوهش‌های حوزه صنعت در کشورهای پیشرفته دارد که با عدد و رقم و آمار دقیق، کاملا کاربردی در پی رفع نیازها و کمبودهای تئاتر کشور باشد. متاسفانه بیشتر مقالات پژوهشگران ما تکرار مکررات مقالات تحلیلی و توصیفی قدیمی است که بارها به طرق مختلف انجام و ارائه شده است.
وی همچنین ضمن تقدیر از دانشجویانی که در همایش علمی- پژوهشی هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران مقاله ارائه داده‌اند گفت: به شکر خدا امسال پژوهش‌های کاربردی‌ای در بین فهرست مقالات دیده می‌شود و امیدوارم پژوهش‌های جوانان ما به این سمت و سو، سوق پیدا کنند. پژوهشگر موفق کسی است که به ساحل دریا نظر چندانی نداشته باشد همچون غواصی به اعماق دریا برود و یافته‌هایی بجوید که تابحال کسی آن ها را ندیده است. پژوهش‌های ما باید اینقدر حرف تازه و خوب داشته باشند تا مخاطبین خود را از خلوتشان خارج کند و به چنین جلساتی بکشاند.
رحمت امینی در پایان از پژوهشگران خواست تا همکاری خود را با دفتر مطالعات و پژوهش مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری ادامه دهند.
همایش علمی- پژوهشی هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران، با حمایت مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری، امروز چهارشنبه 17 اردیبهشت ماه در سالن اندیشه شماره‌ی2 (تالار امیر حسین فردی) برگزار شد. فرزان سجودی، کامران سپهران و محمد‌باقر قهرمانی به عنوان اعضای شورای علمی، رحمت امینی را به عنوان دبیر عملی این همایش، همراهی کرده‌اند.
