پایگاه خبری تئاتر: سیاوش حیدری که در بیست‌و دومین دوره این جشنواره جایزه ویژه هیات داوران را برای نمایش «تئوریسین» گرفته بود گفت: حدود ۶ ماه از برگزاری جشنواره گذشته و ما بارها برای گرفتن جوایز نقدی و کمک‌هزینه‌ها به دبیرخانه مراجعه کردیم اما متوجه شدیم آنجا بازوی اجرایی برای پیگیری مطالبات ما ندارد، به همین دلیل به وزارت علوم رفتیم تا با آقای عسگری، مدیرکل فرهنگی اجتماعی وزارت علوم دیداری داشته باشیم اما موفق نشدیم و با همکار ایشان صحبت کردیم که در صحبت‌هایی که قانع‌کننده نبود گفتند، شما وضع دولت را می‌دانید و ما پول نداریم. برای ما عجیب است چطور نهادی مثل وزارت علوم ماجرایی را که با ۵۰ یا ۶۰ میلیون تومان جمع می شود نمی‌تواند کنترل کند اما برای جشنواره‌های دیگر بودجه خوبی دارد و فقط برای جشنواره تئاتر است که چنین اتفاقی می‌افتد.
او افزود: در کل نگاه خوبی نسبت به جشنواره تئاتر دانشگاهی در وزارت علوم وجود ندارد و آن‌ها احساس می‌کنند به هنرمندانی که در این رویداد شرکت کرده‌اند لطف می‌کنند و صدقه می‌دهند در حالی که این وظیفه‌ای است که روی دوش آن‌ها است و همانطور که من به عنوان یک شرکت کننده موظف هستم تعهداتی را در قبال این جشنواره انجام دهم آن‌ها هم باید به تعهدات خود عمل کنند. در حالی که نوع برخورد به گونه‌ای است که احساس می‌کنیم وزارت علوم تصور می‌کند دبیرخانه جشنواره تئاتر دانشگاهی گداخانه‌ای است که باید به بندگان خدایی که در آن حضور دارند لطف کنند.
حیدری با اشاره به اینکه نمی‌داند رقم دقیق جایزه‌اش چقدر است، گفت: مگر می‌شود یک دبیرخانه مطلع نباشد مبلغ جوایز و کمک هزینه‌هایش چقدر است و آن‌ها را حدودی اعلام کند؟ این عدم شفافیت در بخش‌هایی از جشنواره امسال دیده می‌شد و ما پس از این مدت متوجه شده‌ایم که قدرت دبیر جشنواره و به طور کلی دبیرخانه به اندازه منِ دانشجو است. متاسفانه مسئولان و برگزارکنندگان این جشنواره درباره همه چیز جلسه می‌گذارند جز وضعیت اسفبار تعهدات‌شان وگرچه تقریباً هر سال همین طور است اما مدام بدتر می‌شود.
او ادامه داد: یک مسئله دیگر هم این است که خود بچه‌ها این روند را در گرفتن جوایز و کمک هزینه‌ها پذیرفته‌اند در حالی که نباید چنین چیزی عادی و طبیعی باشد که بگویند چند ماه بعد جایزه می‌دهیم. متاسفانه شرایط به گونه‌ای است که نه تنها بهبودی در روند برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی صورت نمی‌گیرد بلکه بدتر هم می‌شود. مثلا انتخاب دبیر هر سال انتصابی‌تر می شود و این هم جزو مواردی است که روند شفافی ندارد چون دیگر مثل قبل منوط به انتخاب کانون‌های دانشگاهی نیست و یکی از اعتراضات ما همین روند انتخاب غیرشفاف دبیر جشنواره است چرا که همین سبب می‌شود دبیر هیچ قدرتی برای صیانت از آثار جشنواره نداشته باشد و این اصلا قابل قبول نیست که وقتی من در این جشنواره شرکت کرده‌ام و مثلاً دو بار کارم بازبینی و پذیرفته شده، ناگهان دو سه روز قبل از اجرا بگویند باید تغییراتی را اعمال کنم یا اصلا کارم اجرا نشود.
حیدری در پایان گفت: با این وضعیت فقط می‌توان گفت اگر قرار است جشنواره را تعطیل کنند بگویند تا ما تکلیف خود را بدانیم چون وزارت علوم با برپایی این جشنواره برای خود اعتبار می‌خرد اما از آن طرف به تعهداتش عمل نمی‌کند. حتی جوری وانمود می‌شود که می‌گویند جشنواره تئاتر دانشگاهی فضای بازی دارد اما این فضا به شدت کاذب است چون کسی نمی‌تواند در آن به راحتی کار کند.
