نمایش «طورپ و طرب» داستانی متفاوت از دنیای پس از مرگ در بستری شاد و موزیکال دارد، تکیه تقیانی‌پور و نوری بر عنصر مرگ و روایت کارهای گذشته افراد، فرآیندی اخلاقی را به وجود آورده است که ذره ذره و با عنصر طنز به مخاطب انتقال پیدا می‌کند.

پایگاه خبری تئاتر:  این روزها نمایش «طوروپ طرب» کاری از خیرالله تقیانی پور و جواد نوری در سالن چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه است، نمایشی که در جشنواره نمای‌های آیینی سنتی با استقبال خوبی از سیو مخاطبان روبرو شده بود و در اجرای عموم نیز توانسته با مخاطبان ارتباط برقرار کند.

عوامل این نمایش تلاش کرده‌اند که در هر صحنه با استفاده از گونه‌های مختلف نمایش‌های ایرانی کار را جلو ببرند، اتفاقی که باعث شده مخاطب متوجه گذر زمان نشود و این تنها از علاقه مخاطب ایرانی از نمایش ایرانی بر‌می‌آید. هرچند تقیانی‌پور و نوری پیش از این هم با نمایش‌هایی هم چون «تعبیر یک رویا»، «سمنو»، «پری» و... توجه خود به نمایش‌های ایرانی و استفاده کاربردی از آن را نشان داده بودند.

یکی از نکاتی که در این نمایش وجود دارد، دکور نمایش است که با استفاده از کش ساخته شده است، این شکل از دکور در نمایش «پالتوی پشمی قرمز» به کارگردانی افسانه ماهیان برای اولین‌بار استفاده شد، اتفاقی که پس از آن در نمایش «میان‌دار باران» کاری از محمدرضا مداحیان به مناسبت ایام فاطمیه سال گذشته شاهد آن بودیم، اکنون نیز از این شکل از دکور در نمایش خیرالله تقیانی‌پور استفاده شده، اما در این میان تناقضی وجود دارد. پس از استفاده مداحیان از این شکل از دکور با طراحی علیرضا مهران و تنها در دو صحنه،‌ عوامل «پالتوی پشمی قرمز» اقدام به شکایت از گروه «میان دار باران» کردند و البته دو رسانه نیز به صورت زنجیره‌ای به حمایت از این اتفاق پرداختند، هر چند که در پایان عوامل «پالتوی پشمی قرمز» متوجه اقدام اشتباه خود شدند، اما نکته این است که هنرمندان آن اثر معتقد هستند که اگر بنا به یک تسویه حساب شخصی در آن اتفاق نبود بدون شک چنین ایرادی به نمایشی دینی گرفته نمی‌شد و اگر مطالبه این گروه به حق بود، شکل مشابه‌تر آن این روزها در تئاتر شهر وجود دارد.

این نمایش براساس نمایش‌های ایرانی، با نگاهی به بازی های محلی، زن پوشی، نقالی و سیاه بازی شکل گرفته و روایتگر داستان یکی از زنان حرمسرای ناصرالدین شاه است که دسته مطربی را به جشن ملی دعوت می‌کند و در زمان برگزاری آن، سوگلی ناصرالدین شاه می‌میرد.

نمایش «طورپ و طرب» اثری متفاوت‌تر از دیگر آثار امروز تئاتر شهر است که شاید به دور از کمدی ایتالیایی و استفاده از مد و برند و چهره بازیگران خاص اثر خود با تکیه بر قواعد نمایش‌های ایرانی و البته محوریت روز حساب و دنیای پس از مرگز روی صحنه برده است، شاید اتفاقات نمایش در بستری شاد جلو برود، اما تکیه تقیانی‌پور و نوری بر عنصر مرگ و روایت کارهای گذشته افراد، فرآیندی اخلاقی دارد و درست یکی از مهم‌ترین لحظه‌های نمایش در جایی است که سیروس همتی در نقش قیاس در حال بردن والا(سوگلی ناصرالدین شاه) است و تقلایی این زن برای بخشش و بازگشت، قیاس در پاسخ به او می‌گوید:«نخیر خانوم، اینجا تاریکستان است،‌ شما هم پیش پاتون در جشن همایونی با زهری که زنای حرمسرا در سوغات فرنگی ریخته بودند به واسطه غیاث‌الدین اینوری شدید، با این تفاوت که شما کفن دارید و این‌ها(مطربان) سال‌های سال است که کفنی ندارند. توفیر حکومتی جماعت با مطربا اینه که، اینا سال‌های سال یاد و خاطرشان در ذهن خلق می‌ماند، اما شماها... آماده‌ای... این مطربا تونستن خوشت کنن که از ترس حساب و کتاب...» و در نهایت قیاس در پاسخ به والا که می‌گوید:«مجال می‌خواهم... سردم است» می‌گوید:« دست من نیست، سراشیبی همیشه سرد میشه مگر اینکه کسی به فریادت برسه، آماده‌ای؟ آماده‌ای؟ پری میت داره سرد میشه....»

اما صحنه پایانی هم چون آغاز نمایش با ریتمی شاد است و حضور دوباره مطربان و انتظار آن‌ها برای آمدن فردی که بتواند آن‌ها را از تاریکستان نجات دهد. این‌بار بازیگران هر یک روبه مخاطبان کرده و با انگشت‌ اشاره آن‌ها خبر از آمدن هر یک از آن‌ها به این تاریکستان برای رسیدن به سرای ابدی می‌دهد.

نمایش «طوروپ طرب» نوشته خیرالله تقیانی پور و کارگردانی مشترک جواد نوری و خیر الله تقیانی پور هر روز غیر از شنبه ها با بازی سیروس همتی، پونه عبدالکریم زاده، علیرضا ناصحی، جواد پورزند، وحید نفر، علیرضا مهران، مصطفی ساسانی، حسین شفیعی، محمدهادی عطایی، مجید یوسفی، حجت کبریایی، علیرضا نوری ساعت 19:30 در تالار چهار سو به صحنه می‌رود.