پایگاه خبری تئاتر: فیلم سینمایی «کارو» به کارگردانی احمد مرادپور، تهیه‌کنندگی حسین صابری و نویسندگی فهیمه سلیمانی این‌روزها مراحل پایانی فیلمبرداری را پشت‌سر می‌گذارد.
مریلا زارعی، پیمان مقدمی و علی پاینده از جمله بازیگران سازنده محصول جدید سازمان اوج هستند. مرادپور قبلا آثار موفقی چون رنجر، سجاده آتش و رقص پرواز را ساخته که همگی در ژانر دفاع مقدس تعریف می‌شوند.
در خلاصه داستان این فیلم سینمایی آمده است: «کارو نوجوان کرمانشاهی بعد از سال‌ها تمرین به تیم ملی کشتی دعوت می‌شود؛ اما او...».
همان‌طور که گفته شد قصه «کارو» زنانه است. محور و پیش‌برنده داستان شخصیت زن فیلم یعنی مادر «کارو» است که مریلا زارعی آن را بازی می‌کند. «کارو» پس از دعوت به تیم ملی کشتی طی اتفاقاتی راهی جبهه می‌شود. اما پس از مدتی و عدم بازگشت او، مادرش برای یافتن فرزند جوانش راهی منطقه می‌شود. او در این مسیر با مسائل و مشکلات مختلفی روبرو می‌شود. لوکیشن‌های فیلم جدید احمدمرادپور نشان می‌دهد باید منتظر سکانس‌هایی سرد و برفی باشیم. سکانس‌هایی که احتمالا احساسات مخاطب را درگیر خواهد کرد.
**زنانه‌های ایرانی در مقابل شبه‌فمینیست‌ها
در طول سال‌های اخیر تعداد فیلم‌های قابل‌توجهی با محوریت (یا تاثیر جدی) زنان در سینمای ایران ساخته شده است. به طور کلی می‌توان این فیلم‌ها را به دو دسته تقسیم کرد. دسته اول که معمولا توسط دو یا سه فیلمساز مشخص ساخته می‌شوند با ادعای حمایت از حقوق زنان به ورطه افکار شبه فمینیستی می‌افتند و نتیجه‌اش نمایش چهره‌ای غیرواقعی از زن ایرانی می‌شود.
این نوع از فیلم‌ها گاهی تاجایی برای رسیدن به اهدافشان حرکت می‌کنند که از چاله فمینیسم به چاه مردهراسی و حتی مردستیزی پیش می‌روند.
اما در دسته دوم، کاراکتر اصلی پرتلاش، سالم، باعزت و نزدیک به ویژگی‌های یک زن مسلمان ایرانی است. معمولا در این فیلم‌ها با زنی روبرو هستیم که برای حفظ بنیان خانواده و حمایت از فرزندانش تاپای جان تلاش می‌کند.
مریلا زارعی قبلا در «شیار143» نقشی را بازی کرده بود که از جهاتی به حضورش در«کارو» شباهت دارد. این‌بار هم قرار است زنی مقاوم و باعزت را ببینیم؛ البته کاراکتری به دور از زنانه‌های شبه‌فمینیستی مرسوم سینما؛ زنی ایرانی.
