پایگاه خبری تئاتر: بازیگران نمایش «دن کامیلو» تاکید کردند تماشاگران حتما از دیدن این نمایش لذت می‌برند و اگر تماشاگری ناراضی از سالن بیرون رفت، پول بلیتش را به او پس می‌دهند.
10 سال پیش نمایش «دن کامیلو» نوشته و کار کوروش نریمانی در تالار «چهارسو» مجموعه تئاتر شهر به صحنه رفت و با استقبال تماشاگران و منتقدان تئاتر روبرو شد.
در این مدت کوروش نریمانی نمایش‌های دیگری اجرا کرد اما دوست داشت باردیگر نمایش «دن کامیلو» را به صحنه بیاورد و این اتفاق امسال رخ داد.
در اجرای دوباره این نمایش تنها دو بازیگر از گروه قبلی حضور دارند، سیامک صفری در نقش «دن کامیلو» و مهدی بجستانی تنها بازیگرانی هستند که در هر دو اجرا حضور داشته‌اند.
خبرنگار ایسنا با 3 تن از بازیگران نمایش «دن کامیلو» گفت وگویی دارد که در ادامه می‌خوانیم:
خیلی‌ها دوست داشتند، «دن کامیلو» دوباره اجرا شود
مهدی بجستانی وقتی با پیشنهاد کوروش نریمانی برای اجرای دوباره «دن کامیلو» روبرو شد، از این پیشنهاد استقبال کرد، این بازیگر به ایسنا یادآور شد: «اجرای اول‌مان خیلی خوب بود، فکر کنم سی اجرا داشتیم اما خیلی‌ها کار را ندیدند چون تبلیغات تئاتر همیشه ضعیف است و تماشاگر دیر از نمایش‌های روی صحنه باخبر می‌شود بنابراین یکسری از تماشاگران نتوانستند کار را ببینند و خیلی‌ها دوست داشتند، این نمایش دوباره اجرا شود.»
این بازیگر درباره تغییرات اجرای دوباره این نمایش در قیاس با اجرای قبلی توضیح داد:«به لحاظ بازیگری خیلی نمی‌توانم نظر بدهم ولی تالار اصلی مشکلات زیادی برای بازیگران دارد و انرژی بیشتری از آنها می‌گیرد. حالا که در تالار اصلی اجرا می‌رویم، باید چندین برابر اجرای اول‌مان که در تالار چهارسو بود انرژی بگذاریم. این تالار یکسری نقاط کور دارد و بازیگر باید بیشتر تلاش کند تا صدایش به تماشاگران برسد در حالی که تماشاگران در تمام ردیف‌های سالن حق یکسانی دارند و همه باید بخوبی صدای بازیگر را بشنوند.»
بیکاری اصلا خوب نیست
بجستانی اصولا بازیگر گزیده کاری است از آن بازیگرهایی نیست که سالی در چند نمایش بازی کند.
او درباره این گزیده کاری‌اش گفت:«شرایط تئاتر در این زمینه تاثیرگذار است و سلیقه بازیگری من هم بی‌تاثیر نیست. اگر شرایط خوبی فراهم شود دوست دارم مدام کار کنم. اما در حال حاضر شرایط مهیا نیست و گاهی هم متن‌های ضعیف پیشنهاد می‌شود، بنابراین ،تصمیم گیری سخت خواهد شد. با این حال دوست دارم همیشه کار کنم چون بیکاری اصلا خوب نیست.»
مهدی بجستانی درباره تاثیر شرایط مالی تئاتر بر تصمیم گیری بازیگران آن توضیح داد: «به هر حال این اتفاق ناخودآگاه می‌افتد. تئاتر حرفه ماست و از آن پول در می‌آوریم. بنابراین به جز بخش هنری، بخش مالی‌اش هم ذهن را درگیر می‌کند. یک بازیگر از ابتدا این دغدغه را دارد که نمایش چقدر فروش می‌کند و همین دغدغه‌ها بر کیفیت کار هنرپیشه تاثیر می‌گذارد.»
از دیدن «دن‌کامیلو» پشیمان نمی‌شوید!
او در پایان صحبتش از همه کسانی که هنوز «دن کامیلو» را ندیده‌اند،خواست که این نمایش را ببینند.
بجستانی گفت: به کسانی که هنوز نمایش ما را ندیده‌اند، می‌گویم از دیدن این نمایش پشیمان نمی‌شوند بلکه راضی از سالن بیرون می‌روند و اگر ناراضی بودند، خود من پول بلیتشان را پس می‌دهم.
بهرام افشاری و هوتن شکیبا دو بازیگر جوانی هستند که در چند نمایش اخیر نریمانی همچون«جن‌گیر» و «هیپوفیز» با او همکاری کرده‌اند. هیچ کدام از این دو بازیگر اجرای اول «دن کامیلو» را ندیده‌اند بلکه هر دو فقط یک تکه از فیلم آن اجرا را دیده‌اند.
افشاری گفت: «سال 88 به تهران آمدم و قبل از آن هیچ نمایشی ندیده بودم بنابراین«دن کامیلو» را هم ندیده بودم. همیشه می‌گویم خیلی متاسفم که یکسری کارهای فاخر مثل «شکار روباه» را ندیده‌ام.»
او که در اجرای دوباره«دن کامیلو» نقش بروسو را بازی می‌کند، درباره حضورش در این نمایش یادآور شد: «در اجرای اول این نمایش، شهرام حقیقت‌دوست این نقش را بازی می‌کرد اما بازی ما با یکدیگر خیلی متفاوت است.»
افشاری با اشاره به آشنایی‌اش با کوروش نریمانی در نمایش «جن‌گیر» افزود: «در این نمایش با آقای نریمانی آشنا شدم و ایشان تاثیر بسیار زیادی روی من گذاشت. البته چهارسال کار تئاتر نکردم و بیشتر فیلمنامه نوشتم تا اینکه سال گذشته در نمایش «هیپوفیز» دیگر اثر آقای نریمانی با یکدیگر همکاری کردیم.»
او اضافه کرد: «نقشی که در «هیپوفیز» داشتم بسیار سخت بود. اجرای تئاتر در تماشاخانه ایرانشهر خیلی سخت است که بازیگر بتواند به خوبی با مخاطب ارتباط بگیرد. ضمن اینکه در آن نمایش هیچ چهره معروفی نداشتیم و همه اینها کار را سخت‌تر می‌کرد. »
جنس بازی خودم را دارم
افشاری در پاسخ به این نظر که برخی معتقدند بازی او در نمایش«هیپوفیز» در برخی لحظات، تداعی‌گر بازی سیامک صفری بوده است، پاسخ داد: «اصلا به این مسائل فکر نمی‌کنم.طبیعتا وقتی بازیگر جوانی کار می‌کند، شاید بازی او با افراد با تجربه‌تر مقایسه شود اما من جنس بازی خودم را دارم چون فیزیک، بیان و استایل خاص خود را دارم با این حال حتی از بچه‌های 14، 15 ساله هم یکسری کدها بر می‌دارم چون لازمه کار هر بازیگری، مشاهده ، ثبت و بازآفرینی است.»
او با اشاره به بازی‌اش در نمایش «رابینسون کوروزوئه» یادآور شد: «در این نمایش نقش «رابینسون» را از ابتدا تا پیری بازی می‌کردم، در 50 سالگی‌اش تن صدایی داشتم که می‌گفتند شبیه سیامک صفری است، حتی اگر تقلید کرده باشم، چه بهتر که از بازیگری توانمند مثل او تقلید کرده باشم.»
این بازیگر جوان که بیشتر به خاطر بازی‌اش در نمایش‌های کمدی به عنوان چهره مستعد و جوان شناخته شده است، با اظهار خرسندی از بازی در نمایش «دن کامیلو» ادامه داد: «خوشحالم متنی کار می‌کنیم که به جز فضای کمدی‌اش، تفکر و تعقل دارد؛ چیزی که کمتر در کارهای کمیک وجود دارد.»
عاشق گروستک هستم
بازیگر نمایش«شایعات» تاکید کرد: «من عاشق گروستک هستم چون تفکر دارد و هنرمندانی که تفکر قدرتمندی دارند،به این سمت می‌روند که بسیار هم مشکل است.در جامعه امروز ما که تراژیک است، بازیگر کمدی باید خیلی توانمند باشد تا بتواند با تماشاگر ارتباط بگیرد و او را بخنداند. »
افشاری درباره علاقه‌اش برای بازی در دیگر فضاهای نمایشی توضیح داد: «بسیار علاقه‌مندم در فضاهای دیگر هم تجربه به دست آورم. البته در نمایش «ویران» و فیلم «عصبانی نیستم» هم که آثاری جدی بودند، بازی داشتم ولی آن نمایش به طور حرفه‌ای کمتر دیده شد.»
بازیگر کمدی باید رند باشد
این بازیگر جوان تاکید کرد: «خوشحالم بازیگری هستم که در ژانر کمدی نقد می‌شوم. چون بازیگر این ژانر باید توانایی‌های بیشتری داشته باشد، بازیگر کمدی باید رند باشد و ریتم را بشناسد به همین دلیل، موسیقی هم کار می‌کنم و ریتم را می‌شناسم.
او در ادامه صحبتش با اظهار تاسف از برخی محافظه‌کاری‌های هنری توضیح داد: «ریسک ناپذیری برخی از نویسنده کارگردان‌ها باعث شده بعضی از بازیگران مصرفی شوند. کارگردان‌ها منتظر هستند جوانی بیاید و در ژانری استعداد نشان بدهد و بعد مدام او را در همان فضا به کار گیرند. اگر بازیگر جوان به «نه» گفتن عادت کند، شاید مسیر کار برایش دشوارتر شود. به همین دلیل من همیشه با استرس می‌خوابم اما امیدوارم این ریسک پذیری کم‌کم در هنرمندان ما به وجود بیاید.»
کارم را با نسل خودم ادامه می‌دهم
بهرام افشاری که دانشجوی بازیگری دانشکده هنر و معماری است، در پایان سخنش به ایسنا گفت: «حتما کارم را با نسل خودم و نسل دانشجو ادامه می‌دهم. می‌خواهم فکر و ذهن خود را درگیر این فضا کنم چون فضای حرفه‌ای ما این ریسک پذیری را ندارد.»
نقش «بشکه» قسمتم شد
اما هوتن شکیبا دیگر بازیگر نمایش که نقش «بشکه» را بازی می‌کند، گفت:«نمایش «دن کامیلو» را ندیده بودم اما هم از خود نمایش و هم از بازی امیررضا دلاوری که در اجرای اول نقش «بشکه» را بازی می‌کرد، خیلی تعریف شنیده بودم تا اینکه همین نقش قسمت خودم شد و برایم نقش جذاب و شیرینی است. »
شکیبا که در این نمایش نقش یک کاراکتر لال را بازی می‌کند، افزود:«این ویژگی، یکسری از ابزار کار بازیگر را می‌گیرد اما به جای آن ابزار دیگری می‌دهد و بازیگر این نقصان را با وسیله دیگری جبران می‌کند و همین موضوع باعث خلاقیت در بازیگر می‌شود.»
بازیگر نمایش‌های «ویران» و «مترسگ» که تکه‌ای از فیلم اجرای اول «دن کاملیو» را دیده است، افزود: «تکه‌ای از اجرای قبلی را دیدم چون فقط می‌خواستیم حال و هوای کار دستمان بیاید زیرا فرصت کمی برای تمرین داشتیم اما هیچ کدام از بازیگران به اجرای قبلی وابسته نبودیم و آقای نریمانی دستمان را باز گذاشت تا خلاقیت خود را داشته باشیم. »
او که پیش از این هم با بازی در نمایش«رومولوس کبیر»کار نادر برهانی مرند، بازی در تالار اصلی تئاتر شهر را تجربه کرده است، ادامه داد: «تالار اصلی برای بازیگری خیلی بد است. گویا این سالن برخلاف سالن‌هایی که پیش از انقلاب ساخته شده است، از همان ابتدا مشکل آکوستیک داشته است در حالیکه سالن نمایش هم مثل هر کالای مصرفی دیگری نیازمند، بازنگری و بروز شدن است ولی متاسفانه سالن‌های نمایش با گذشت زمان، به جای اینکه تخصصی‌تر و پیشرفته‌تر شوند،فقط فرسوده‌تر می‌شوند.»
اشکم در تالار اصلی درآمد
او با اشاره به دیگر مشکلات تالار اصلی تئاتر شهر افزود: « کار در این سالن برای بازیگر بسیار دشوار است و اشکم درآمد. اصلا سالن گرمی نیست و تماشاگر خیلی سخت با آن ارتباط می‌گیرد، بنابراین تماشاگران بدانند اگر می‌توانند با نمایشی که در تالار اصلی اجرا می‌شود ارتباط بگیرند، آن گروه خیلی زحمت کشیده است.»
اجرای ما را هم دوست دارند
هوتن شکیبا در پایان درباره اجرای دوباره «دن‌کامیلو» به ایسنا گفت:این اجرا هم خیلی خوب است، شاید تنها برتری اجرای قبلی این بود که در سالن بلک باکسی مانند تالار "چهارسو" اجرا می‌شد و فضای صمیمانه‌تر و گرمتری داشت. ما این نگرانی را داشتیم که چون سالن عوض شده، تماشاگران اجرای دوباره را دوست نداشته باشند و نتوانند با آن ارتباط بگیرند اما خوشبختانه کسانی که هر دو اجرا را دیدند، چنین نظری ندارند و اجرای ما را هم دوست دارند.
