کارگردان و تهیه‌کننده فیلم مستند «قصه دختران فروغ» با بیان این که نباید مردم را از دیدن این فیلم محروم کرد، گفت: با حضور و داوری فیلم در جشنواره فیلم فجر۳۸ موافق هستم.

پایگاه خبری تئاتر: خاطره حناچی درباره حواشی پیش آمده درباره درخواست خروج این مستند از جشنواره، گفت: طی مصاحبه‌ای که روز پنجشنبه ۲۶ دی ماه با خبرگزاری صبا و ایرنا داشتم اعلام کردم فیلم مستند قصه دختران فروغ جایگزین هیچ فیلمی نشده است، زیرا این فیلم جزو ۱۰ فیلم انتخاب شده هیات انتخاب جشنواره بوده و به دلایلی از بخش مسابقه خارج شده است.
او گفت: در مصاحبه‌ام اعلام کردم از داوری شدن این فیلم انصراف می‌دهم، ولی طی جلسه‌ای که روز شنبه ۲۸ دی ماه با دبیرخانه جشنواره داشتم، متوجه شدم طبق قوانین جشنواره در صورت ارائه درخواست عدم داوری، فیلم باید از جشنواره حذف شود، چون فیلم مستند قصه دختران فروغ به یک مسئله مهم اجتماعی در این مرز و بوم می‌پردازد و اگر به این مساله توجه ویژه نشود، در آینده بحران اجتماعی ایجاد خواهد شد، بنابراین موافقت خود را با داوری فیلم اعلام می‌کنم.

حناچی افزود: مخاطبان را نباید از دیدن فیلم محروم کرد، معتقدم نمایش فیلم می‌تواند به رفع مشکل کاراکترهایم کمک کند و امیدوارم بتواند کمی از مشکلات دختران کشورم را حل کند.

با انصراف فیلم مستند کامی ساخته میترا ابراهیمی از شرکت در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر،  مسئولان این جشنواره اعلام کردند فیلم مستند قصه دختران فروغ جایگزین این فیلم می شود. اما خاطره حناچی سازنده مستند قصه دختران فروغ در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با اشاره به انتخاب مستند یادشده حدود یکماه پیش توسط هیات انتخاب فیلم‌های مستند، اعلام کرده بود: این فیلم جزو ۱۰ فیلم انتخاب شده توسط هیات انتخاب بوده با وجود این، شب قبل از اعلام رسمی نتایج از بخش مسابقه خارج شد. در طول این مدت اعتراضاتم به جایی نرسید تا اینکه شب گذشته ( ۲۵ دی) از دبیرخانه جشنواره اطلاع دادند به علت انصراف سازندگان فیلم کامی از حضور در جشنواره، فیلم قصه دختران فروغ می تواند در جشنواره شرکت داشته باشد.

خاطره حناچی (متولد ۱۳۵۹) دانش آموخته کارشناسی علوم پایه، پیش از این با آثاری چون شمارش معکوس، مرگ خاموش، کودکان یاسر، یادگار دوست و میلاد در عرصه مستندسازی مطرح شده است. وی با مستند قصه دختران فروغ در سیزدهمین جشنواره سینماحقیقت (۱۸ تا ۲۵ آذر) حاضر بود.

این مستند هفتادو یک دقیقه‌ای در اولین برخورد از نظر سوژه به مستندهای دیگر شباهت زیادی دارد، داستان کودکان بی‌سرپرست را مطرح می کند که در مرکزی توسط یک زوج نگهداری می‌شوند، اما در ادامه نه تنها سوژه تغییر می کند؛ بلکه دیدگاه کارگردان و مخاطب نیز نسبت به موضوع عوض شده و به درک جدیدتری از آموزش برای کودکان و نظام آموزشی کلی در خانواده همچنین به طور خاص در مراکز مختلف نگهداری این کودکان می‌رسد.