سیستم جذب دانشجویان رشته تئاتر در کشور ما نواقص عمده ای دارد و با گذشت زمان، برآیند این نواقص به بدنه تئاتر ما آسیب‌های جدی وارد می‌کند.

پایگاه خبری تئاتر:  سیستم جذب دانشجویان رشته تئاتر در کشور ما نواقص عمده ای دارد و با گذشت زمان، برآیند این نواقص به بدنه تئاتر ما آسیب‌های جدی وارد می‌کند.
 دکتر محمود عزیزی؛ مدرس دانشگاه و کارگردان تئاتر؛ گفت: با این حجم دانشجویی که هرساله در رشته تئاتر پذیرش می‌شوند نمی‌توان توقع داشت که آموزش و پژوهش علمی در این هنر به نحو مطلوب خود صورت گیرد. متاسفانه اغلب دانشجویان، قبولی در امتحانات پایان ترم، آمال نهایی‌شان است و هیچ مجالی برای آموزش علمی و بحث پژوهش در این رشته برای آنها وجود ندارد. 
 

این پژوهشگر تصریح کرد: نتیجه این سیستم آموزشی آن می‌شود که فارغ التحصیلان تئاتر غالباً به غیر از داشتن محفوظاتی، مهارت‌های حرفه‌ای را کسب نکرده‌اند و نتوانسته‌اند تا دانش خود را به روز کنند.
 
عزیزی افزود: خیل عظیم مشتاقان هنر تئاتر برای اشتغال در محیط‌های حرفه‌ای از مهارت‌های لازم برخوردار نیستند. این گروه چون تنها به کسب آموزه‌های مکتوب بسنده کرده‌اند و فرصت مطالعات علمی و عملی در رشته‌ی نمایش را نداشته‌اند لذا با ورود به فضای حرفه‌ای تئاتر با مشکلات عدیده‌ای  که برآمده از همان نقص سیستم آموزشی ماست روبرو می‌شوند.
 
این کارگردان تئاتر گفت: تئاتر دانشی پویاست که همواره در حال تغییر است، گاه ممکن است سبک و اسلوبی در تئاتر و شیوه‌های اجرایی آن متأثر از شرایط و بازتاب شرایط جامعه باب شود و با نوسان زمانی چیز دیگری جایگزین آن شود. دانشجو باید در جریان پژوهش دانشجویی و پس از آن در فضا و محیط حرفه‌ای نسبت به تغییر و تحولات روی داده در عرصه تئاتر جهانی اطلاعات موثقی به دست آورد. چراکه به  طور قطع این مهم، در عملکرد او و خلق آثار نمایشی تأثیر مستقیم و مؤثری دارد.
 
وی خاطرنشان  ساخت: شکل آموزش تئاتر در کشور برای رسیدن به الگوهای استاندارد جهانی نباید همچون سایر رشته‌های نظری دانشگاه باشد. شیوه ای که ما به عنوان مدرس و کسانی که سالیان سال در نظام آموزشی با مشکلات و معضلات این فضا آشنا هستیم تایید می کنیم، آموزش کنسرواتوری تئاتر است. یعنی اینکه دانشجو در فضای دانشگاهی 7 الی 8 ساعت وقت صرف کند، آموزش‌های نظری را ببیند و در زمانی که بر سر کلاس درس حاضر نیست وقت خود را به تمرین و اتود بگذراند تا آنچه را که اندوخته مشاهده کند که چه کاربردی دارد. این یعنی جریان کارآمد آموزش تئاتری که براساس چشم اندازهای کلان هنری باید پیاده و اجرایی شود.
 
این مدرس دانشگاه ادامه داد: ساختار آموزشی تئاتر مشکل دارد.  مشکل سر این مسئله است که آنچه که همینک در روند آموزشی ما در دانشگاه‌های هنری به هنرجویان آموخته می‌شود هیچ کاربردی ندارد. دانشجو تنها حفظیاتی را می‌آموزد تا در پایان ترم برگه امتحانی را سیاه کند و شاید بتواند در نهایت یک اجرای کارگاهی نصف و نیمه هم داشته باشد.
 
محمود عزیزی در پایان گفت: حوزه هنری فعالیت مشخصی در حوزه هنرهای نمایشی براساس مانیفستی معین و مشخص و البته منحصر به خود را دارد. من پیشنهاد می‌کنم حوزه هنری، متولی برگزاری نشست‌های هم‌اندیشی کارشناسان تئاتری شود تا شاید راه‌کاری برای این مشکلات  پیدا شود.