پایگاه خبری تئاتر: در این متن با تیتر «جهان صحنه و کارگردان خدا سپارد به هر یک نقشی جدا» آمده است:
«آندره برتون، تئاتر و نمایشنامه را خاستگاه سورئال می‌داند و تئاتر شعر سورئالی است، که گاهی خود را مجبور می‌کند جامه رئال بپوشد. ساموئل بکت تئاتر را کنترل زندگی، حیات و ضرب آهنگ طبیعت می‌خواند. و از طرفی عبدالحسین نوشین، نمایش را آشتی عوامل زندگی بیان نموده است. و به بیان غلامحسین ساعدی اگر تاریخ عبارت از مبارزه برای تولید و اعتلای فرهنگ باشد تئاتر یعنی مبارزه و جدل برای تثبیت یک فرهنگ و اندیشه متعالی.
تئاتر حقی است که در آن تمامی مکاتب و فلاسفه در گستره زندگی به اشکال و اسباب گوناگون می‌توانند در چهارچوب زندگی بدون هیچ مرزی و بدون در نظر گرفتن ابعاد زمان و مکان، حفره‌ها و خلاهای زندگی را به بازی بگیرند و چراهای فلسفی و غیر فلسفی را برجسته نمایند و چگونگی بود آدمی را در کنار آنها بیان نماید.
و اگر نیک بنگریم بلندای سینما از ادبیات نوشتاری تا کارگردانی و بازی ورزی آن برقامت این کهن هنر، یعنی نمایش که قدمتی همسنگ تاریخ را دارد، استوار و به اهتزاز در آمده است.
دو صورتک شاد و غمگین تئاتر این روزها در جهان بیرون از نمایش بیشتر خود را می‌نماید. جهانی پر از اشک و جهانی پر از امید و لبخند. کانون کارگردانان سینمای ایران ۲۷ مارس روز جهانی تئاتر را به خانه تئاتر و همه هنرمندان عرصه نمایش تبریک می‌گوید.»
