پایگاه خبری تئاتر: پایگاه خبری هیل در یادداشتی ضمن اشاره به خسارت وارده به این صنعت که بخش مهمی از اقتصاد آمریکا را تشکیل می‌دهد، می‌نویسد: انتظار می‌رود هنرهای نمایشی که به کنار هم جمع شدن گروههای بزرگی از مردم در اجراهای عموما گران قیمت متکی است، پس از باز شدن و ادامه فعالیت مدارس، کسب و کارهای خرد و رستوران‌ها همچنان با مشکلات ناشی از همه گیری کرونا، دست و پنجه نرم کند.
آدام ایمروار (Adam Immerwahr) کارگردان هنری تئاتر واشنگتن دی سی در این باره می‌گوید: تئاتر یعنی جمع کردن مردم در کنار هم. طراحی صحنه، نورپردازی، تمرین، قرار گرفتن بازیگران بر روی صحنه به گونه‌ای که به یکدیگر نزدیک و در ارتباط باشند و البته جمع کردن تماشاگران در یک فضا برای آن که نمایش را به طور حضوری تجربه کنند، این است معجزه تئاتر.
وی در ادامه با اشاره به تاثیری که رعایت دستورالعمل‌های فاصله گذاری اجتماعی بر صنعت تئاتر در آمریکا گذاشته است، می‌افزاید: فکر می‌کنم کروناویروس دنیای هنر را ویران کند.
از بسیاری جهات صنعت هنر نیز با همان چالش‌هایی که اکثر کسب و کارها این روزها با آن روبه رو هستند، مواجه است. همه گیری کرونا و تلاش‌ها برای مهار آن اقتصاد را دچار یک سقوط آزاد کرده است. تنها در سه هفته گذشته نزدیک به ۱۷ میلیون نفر از مردم آمریکا برای بیمه بیکاری درخواست داده‌اند.
برطبق برآوردهای شرکت خدمات مالی و بانکداری جی. پی. مورگان، نرخ بیکاری در آمریکا این ماه تا چیزی که در دوره رکود بزرگ شاهد آن بودیم، به ۲۰ درصد افزایش خواهد یافت و اقتصاد سقوط می‌کند.
صاحب نظران معتقدند که فعالیتهای هنری نقشی کلیدی در اقتصاد آمریکا ایفا می‌کنند.
رابرت لینچ رئیس گروه ذی نفوذ آمریکایی‌ها برای هنر در این باره می‌گوید: ممکن است لغت هنر چندان شبیه به کسب و کار و تجارت نباشد اما فعالیتهای هنری همچون هر صنعت دیگری یک صنعت هستند.
بر طبق آمار اداره تحلیل اقتصادی آمریکا، تولیدات خلاقانه و فرهنگی ۸۷۷.۸ میلیارد از فعالیتهای اقتصادی و چیزی در حدود ۴.۵ درصد تولید ناخالص داخلی (GDP) این کشور را تشکیل می‌دهند. این صنعت ۵.۱ میلیون شغل ایجاد کرده که اکثریت آنها شغل آزاد محسوب شده و از ضمانتهای استخدام محرومند.
به علاوه آنطور که مدیر سازمان موقوفه ملی هنر در آمریکا می‌گوید، مردم این کشور بیشتر از رویدادهای ورزشی برای هنر پول خرج می‌کنند.
فعالیت های هنری در شرایط همه گیری به طور خاص آسیب پذیر هستند. به گفته لینچ، تمام درآمدهای سازمان‌های هنری از فروش بلیط گرفته تا کتاب و یادگاری تا اجاره دادن دکه های تنقلات که ۶۰ درصد درآمد گروههای هنری غیرسودده را تشکیل می‌دهند، حال قطع شده‌اند.
خیرانی نیز که ۳۰ درصد بقیه این درآمد را تامین می‌کنند نیز حالا بین کمک به گروههای هنری و گروههای خدمات اجتماعی که هر دو به مشکل دچارند، به تردید افتاده‌اند.
یک پنجم اهداییه ها و کمک های مالی که به بازار هنر آمریکا می‌شد، حال حذف شده است. بسیاری از اسپانسرها حتی در سرپا نگه داشتن کسب و کار خود نیز به مشکل خورده‌اند و کفگیر بودجه دولت‌های محلی و ایالتی که معمولا کمک هزینه‌هایی را به صنعت هنر اعطا می‌کردند، نیز به ته دیگ خورده است.
حدود ۴۰ درصد از سازمان‌های هنری غیرسودده در شرایطی کار می‌کنند که در بهترین حالت درآمدشان با هزینه‌ها برابری می‌کند و این در حالی است که ممکن است دنیای هنر یکی از آخرین بخش‌های صنعت باشد که پس از مهار این همه گیری به شرایط عادی بازخواهد گشت.
پل وینفری (Paul Winfree) مدیر سیاست اقتصادی بنیاد محافظه کار هریتج در این باره می‌گوید: فکر می‌کنم بازگشایی ها تدریجی خواهد بود. تست کرونا باید به طور گسترده تری در دسترس باشد و به یک نوع برنامه ردیابی تماس نیاز است.
به استناد طرح احیای اقتصادی این بنیاد که روز جمعه منتشر شد، تا زمانی که شیوع کرونا تحت کنترل در نیامده باشد امکان بازگشایی هیچ بخشی از این صنعت وجود ندارد.
حتی در این صورت نیز احتمالا محدودیت‌ها قبل از استادیوم‌ها، سالن‌های کنسرت و صحنه‌های تئاتر از روی کسب و کارهایی که فعالیت آنها به تراکم کمتر افراد نیاز دارد، برداشته خواهد شد.
حتی اگر دولت نیز رفع خطر را اعلام کند باز باید دید که آیا مخاطبان با جمع شدن در محیط های شلوغ احساس راحتی می‌کنند یا نه.
کالین دیلن اشنایدر (Colleen Dilenschneider) تحلیلگر داده و کارشناس سازمان‌های فرهنگی می‌گوید که با بازگشایی این صنعت مردم بلافاصله به عادت های قدیمی خود روی نخواهند آورد.
اولین چیزی که به گفته مردم آنها را به بازگشتن به رویدادهای فرهنگی متقاعد خواهد کرد، پیدا شدن واکسنی برای کروناویروس است که البته تا کمتر از یک سال آینده کشف نخواهد شد.
