پایگاه خبری تئاتر: کیومرث مرادی، علاوه بر کارگردانی بخشی از نمایش‌های خاطره‌انگیز تئاتر ما همچون «افسون معبد سوخته»،«رازها و دروغ‌ها»، «خواب در فنجان خالی»، «شکلک» و ... همیشه بخشی از زمان خود را به تدریس تئاتر اختصاص داده است.
او مدتی است در موسسه آموزشی «پادمارت» مشغول آموزش تئاتر است که از اسفند سال گذشته با ورود کرونا، به ناچار برنامه‌های خود را در شکل و شمایل تازه‌ای دنبال می‌کند.
این هنرمند از آسیب‌هایی گفت که کرونا به حوزه فرهنگ و هنر وارد کرده، از تنهایی آدم‌ها و از آرزوی در آغوش کشیدن مادرش که بیش از دو ماه است او را ندیده است.
او در آغاز درباره اولین برخورد خود با این ویروس گفت: با گسترش ویروس کرونا در اسفند ماه، کلاس‌ها را تعطیل کردیم. من و همکارانم متوجه بودیم این مهمان میکروسکوپی به این زودی از زندگی ما نخواهد رفت. پس فعالیت خود را به فضای مجازی منتقل کردیم.
مرادی اضافه کرد: بخش زیادی از آموزش‌های تئاتر به صورت عملی انجام می‌شود ولی تلاش کردیم مباحث تئوریک و نیمه تئوری را مورد توجه قرار دهیم و در همین زمینه در قالب آموزش‌های اینستاگرامی چندین مبحث مهم را دنبال کردیم.
این هنرمند ادامه داد: فعالیت خود را در سه بخش انجام دادیم؛ آموزش که همیشه به تاسی از استاد بزرگم زنده یاد حمید سمندریان یکی از فعالیت‌های مهم من است. در همین راستا از ابتدای فروردین امسال برگزاری کارگاه‌های آنلاین را با درس‌واره‌های بازیگری در اینستاگرام آغاز کردیم.
مرادی خاطرنشان کرد: در این مدت سه موضوع را آموزش دادیم؛ اینکه به عنوان یک بازیگر چگونه باید یک نمایشنامه را بخوانیم چراکه خوانش یک بازیگر از یک متن نمایشی با خوانش یک مخاطب معمولی خیلی متفاوت است.
این کارگردان تئاتر از درس‌واره آسیب‌شناسی بازیگری به عنوان دیگر مبحث آموزشی این دوره نام برد و افزود: در وهله بعد به این مساله پرداختیم که چه آسیب‌هایی در طول مسیر آموزش، بازیگران جوان را تهدید می‌کنند و موجب نومیدی، خستگی و بی‌انگیزگی آنان می‌شود.
او اضافه کرد: بر همین اساس تکنیک‌های مختلف را آموزش داده‌ام که چرا بخش بزرگی از بازیگران موفق نمی‌شوند. حتی وقتی در اولین تجربه‌های خود با کارگردان‌های معتبر کار می‌کنند، ضمانتی برای موفقیت بعدی نیست و برخی ناپدید شده‌اند . دلایل علمی این وضعیت را گفته‌ام و تشریح کرده‌ام که کار هنری هم شغل است و همواره باید روی آن کار کرد و آموزش برای بازیگر متوقف نمی‌شود.
مرادی از استقبال مخاطبان ابراز شگفتی کرد و گفت: بازدید خیلی عجیبی در پی داشت. 16 هزار بازدیدکننده داشته‌ایم . ناگهان متوجه شدم چقدر این صحبت‌ها و درس‌واره‌ها به آدم‌ها کمک می‌کند که اشتباه نکنند که مثلا با پرداخت 20 میلیون تومان، می‌توانند بازیگر شوند!
کارگردان نمایش «خانه» ابراز خرسندی کرد که با راه‌اندازی این دوره‌ها می‌توان پاسخی به خیل عظیم متقاضیان در دیگر شهرها داد.
او اضافه کرد: در دیگر شهرها که از امکانات تهران برخوردار نیستند، تشنگی فراوانی برای آموزش تئاتر وجود دارد و برپایی این کلاس‌ها فرصتی است برای متقاضیان آموزش تئاتر در دیگر شهرها بویژه که این دوره‌ها رایگان برگزار می‌شود. ضمن اینکه در هر ساعتی از شبانه‌روز امکان برگزاری دارد. اگر هم کسی نتوانست در لحظه آنلاین باشد، می‌تواند بعدا تصاویر را ببیند.
مرادی سپس از برگزاری کلاس‌های آنلاین به عنوان دیگر برنامه خود نام برد و توضیح داد: این کلاس‌ها با همکاری یک شرکت بزرگ کامپیوتری از این هفته آغاز می‌شود. از آنجا که کلاس‌های موسسه را از اسفند ماه تعطیل کرده بودیم، مدام این احساس مسئولیت را داشتیم که باید برای جبران کلاس‌ها و اینکه بیش از حد دچار وقفه نشود،کاری کنیم.
این کارگردان از اجرهای آنلاین به عنوان دیگر برنامه خود خبر داد و گفت: داریم برای اجراهای آنلاین برنامه‌ریزی می‌کنیم. مشغول گفتگو با چند کارگردان هستیم. خوشبختانه در موسسه، بازیگران جوان خیلی خوبی داریم. البته فعلا مشغول ایده‌پردازی هستیم.
او یادآور شد: به هر حال بخشی از دوره‌های آموزشی ما عمومی است و خوشبختانه مخاطبان بسیاری، درس‌واره‌های آموزشی ما را دیدند. بخش دیگری هم کلاس‌های آنلاین خود موسسه است که متعلق به هنرجویان است.
این هنرمند درباره ادامه آموزش‌های آنلاین توضیح داد: یکی از کارگاه‌هایی که خیلی تقاضا دارد، کارگردانی است. از اواسط این هفته آن را شروع می‌کنم. 16 درس کارگردانی را به صورت لایو خواهیم داشت و امیدوارم بتوانم در هر 45 دقیقه درس بدهم و پاسخگوی پرسش‌های هنرجویان باشم.
مرادی ابراز تاسف کرد: کرونا لطمات زیادی به فرهنگ و هنر می‌زند چون این حوزه تابع ارتباطات انسانی است. آسیب‌های بحران کرونا در آینده بیشتر دیده خواهد شد ولی شخصا کوشیدم این آسیب‌ها را کمتر و از این وضعیت به عنوان یک امتیاز استفاده کنم.
او در ادامه و در پاسخ به این پرسش که بعد از کرونا چه خواهید کرد؟ گفت: سه کار می‌کنم؛ یکی از عادت‌های من این است که هر سال سر خاک 4 نفر می‌روم؛ پدرم، مادر بزرگ و پدر بزرگم و آقای سمندریان. بعد از کرونا خیلی دلم می‌خواهد بر سر مزار آنان بروم و خود را خالی کنم. این تخلیه روانی، به خاطر حجم تنهایی‌هایی است که هنرمند حتی در جامعه خود احساس می‌کند. این میزان از تنهایی، ما را آزار می‌دهد. چقدر کار می‌کنی، تدریس، ترجمه ولی چقدر زود و براحتی می‌توانی فراموش شوی.
او ادامه داد: با همه آدم‌هایی که دوست‌شان دارم و آنان هم مرا دوست دارند یا ندارند، دیدار می‌کنم و به آنان می‌گویم دنیا خیلی کوچک‌تر از این‌هاست. قدر یکدیگر را بدانیم.
کیومرث مرادی در پایان گفت: دو ماه است مادرم را ندیده‌ام و حسرت در آغوش کشیدنش را دارم. بعد از کرونا حتما یک دل سیر او را در بر خواهم گرفت.
منبع: خبرگزاری ایسنا
