امینی: کرونا تلنگری برای انسان ها شد /گشایش سالن های تئاتر تا ماه آتی را پیش بینی می کنم

پایگاه خبری تئاتر: این روزها با بلاتکلیفی وضعیت اصناف و بازگشایی تالارهای نمایشی و سالن های سینمایی خیلی ازمسائل به صورت بحرانی و در حد سوال و بدون پاسخ مطرح می شود. حتی وضعیت دانشجویان دانشگاه ها دررشته های مختلف هم مشخص نیست و عده ای مطرح می کنند که ترم های تحصیلی ممکن است لغو اما عده ای دیگر به کارهایی در فضای مجازی و تدریس اساتید و امتحانات در همین قالب مشغول هستند اما اینکه در این زمینه یک برنامه ریزی مدونی در این دو ماه صورت بگیرد و در نهایت اعلام شود که وضعیت دانشگاه ها، مدارس و بازگشایی سالن ها تا چه زمانی بدین صورت است، اطلاعی در دست نیست.

درست است که نمی توان درباره از بین رفتن ویروس کرونا در جوامع فعلا نظر قطعی داد با توجه به اینکه واکسن آن هم هنوز کشف نشده است و بیماری در بسیاری از کشورهای دنیا در حال اوج گرفتن است و در ایران هم بسیاری از مراکز از جمله مراکز تحصیلی و آموزشی تعطیل است اما می توان طی یک برنامه ریزی چند ماهه از سوی مسئولان اعلام شود که هر صنف و مرکزی تا چه زمانی به طور قطعی تعطیل خواهد بود و برای بعد از آن دو مرتبه برنامه ریزی صورت بگیرد.

رحمت امینی کارگردان پیشکسوت تئاتر و مدیر گروه هنرهای نمایشی و موسیقی دانشگاه تهران است وی سالیانه خود نیز کارهایی را روی صحنه می برد و فعال است و با دانشجویان ارتباط مستقیم دارد، به تازگی از فرانسه بازگشته و تصمیم دارد گزارش فعالیت هایش را در این کشور طی یک سمینار بعد از این شرایط کرونایی به گوش مخاطبان برساند.

وی پیش بینی می کند که این وضعیت تعطیلی سالن ها تا یک ماه دیگر نیز کمه کم ادامه داشته باشد و مردم نمی توانند بیش از این با شرایط قرنطینه و در خانه ماندن کنار بیایند یک جایی باید وارد اجتماع شد و با ویروس هم مقابله کرد البته را رعایت موازین بهداشتی مطرح شده از سوی وزارت بهداشت این اتفاق باید بیافتد.

گفت وگویی درباره شرایط فعلی تئاتر و فعالیت های دکتر رحمت امینی در دانشگاه و در عرصه تئاتر با او ترتیب دادیم که در ادامه مشروح آن را می خوانیم: 

*آقای امینی سوالاتمان را از دانشگاه شروع کنیم ارتباطتتان به عنوان مدیر گروه این روزها با اساتید و دانشجویان به چه صورتی است و این ترم تحصیلی چطور به پایان خواهد رسید؟

من به عنوان مدیر گروه هنرهای نمایشی و موسیقی دانشگاه تهران یک سری کارهایی این روزها توسط فضای مجازی به صورت دورکاری انجام می دهم. الان نزدیک به چهل و اندی استاد تئاتر و موسیقی دانشگاه تهران داریم که در حال تدریس در فضای مجازی هستند اینها بالاخره نکاتی دارند ، مشکلاتی هست و من مدام با اینها در ارتباطم و از سوی دیگر هم با دانشجویان مرتبط هستم و بنابراین کارها را هر چند سخت اما پیش می بریم.

خود من هم چند کلاس دارم و در این دوره البته فرصت هم پیدا کردم تا کتاب های نخوانده را بخوانم یا بازخوانی کنم و یا فیلم های ندیده را

ببینم. این بهترین فرصت از این منظر است و همینطور به فکر کارهایی که می خواهیم انجام دهیم هم هستیم.

*آقای امینی قرار است از دانشجویان چطور امتحان پایان ترم گرفته شود؟

ببینید من خودم شخصا درباره بچه های دانشجو به ویژه رشته تئاتر خیلی به امتحان کتبی معتقد نیستم البته یک سری دروس که عملی است و عموما آنها لغو یا اینکه به صورت دیگری ارزیابی می شوند. اساتید الان با دانشجویان ارتباط دارند و با فیلم و ارتباطات آن لاین با هم صحبت کنند تا از فضا دور نباشند اما من خودم در دوران غیر کرونایی برای کلاس هایی که دارم از بچه ها تحقیق و پژوهش می گرفتم تا اینکه بخواهم امتحان مکتوب برگزار کنم و به ندرت پیش می آمد که آزمون مرسوم برگزار کنم الان هم اغلب اساتید به این نتیجه رسیدند که همین کار را بکنند.

بنا بر این در همین دوره  و همینطور زمان های عادی من سعی میکردم هر هفته از بچه ها یک سری کاربرگ بگیرم الان هم که دیگر نمی شود امتحان برگزار کرد و اگر هم بشود سخت است و شکل درست ندارد بنابراین قاعدتا ارزیابی به این صورت نخواهد بود.

*زمزمه هایی برای بازگشایی سالن ها تا عید فطر مطرح است نظر شما در این رابطه چیست؟

آرزویم این است که شرایط ایران و جهان به گونه ای بشود که این اتفاق بیافتد. من به لحاظ غیر تخصصی شاید نظر پزشکی هم بدهم اما همان یک ماه پیش هم گفتم که بهرحال انسان در دنیا باید بتواند به وسیله ای با این شرایط کنار بیاید. نمی شود ترس زده مثل مردمان غارنشین برویم کنج غارها و آنقدر بایستیم تا خطر رفع شود چنین چیزی ممکن نیست و این کار آدمیزاد نیست ، انسان راه پیدا میکند تا شرایط خطری را کنار بزند و با آن مقابله کند.

بهرحال طبق گفته های سازمان بهداشت جهانی کرونا فعلا با همه دنیا خواهد بود، پس بهترین حالت بدون ترس و مقابله با آن است. من خودم تا ماه  گذشته فرانسه بودم و یک ماه است که به ایران آمده ام آنها در فرانسه خودشان را راحت کرده و تا مهر ماه را تعطیل اعلام کردند همین یک ماه پیش اعلام کردند.

بنا بر این از جشنواره اَوِنیون ، ادینبورگ ، کن و ... همه تعطیل شدند اما من فکر میکنم همان تا اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد دیگر آدم ها به این نتیجه می رسند که با رعایت بهداشت بیرون بیاید البته تدبیر دولت هم در این زمینه تأثیرگذار خواهد بود.

حتی خود سالن ها بخواهند بازگشایی شوند باید تمهیداتی را به کار ببرند، بهداشت را رعایت کنند حتی چند صندلی در میان مردم را ابتدا بنشانند ، قاعدتا شرایط اینطور نمی ماند و این فرض من است نه توصیه ای به این کار میکنم و نه قطعا می گویم که اینطور می شود اما فرضم این است که اینطور نمی ماند که مردم کل سال در کنج قرنطینه بمانند.

دیروز یکی از دوستان من که از فرانسه آمده بود ، نزد من آمد و برایم جالب بود که تعریف می کرد حدود صد نفر که او هم در میان آنها بوده به فرودگاه ایران آمدند و تدابیر زیادی برای سلامتیشان اعلام شده بود ، او میگفت که ما را با حفظ سلامت و چند دستگاه اتوبوس و حفظ تدابیر اجتماعی به هتل بردند، از هتل های نزدیک فرودگاه و بعد از ما تست کرونا گرفتند و گفتند تا چند ساعت آینده کسانی که ناقل هستند به مراکز درمان منتقل می شوند و آنهایی که سالم هستند به خانه هایشان می روند برایم خیلی جالب بود که در ایران این همه رعایت میکنند.

اما نکته ای که از دیروز در نظرم است این است که یک بخشی از جامعه دارند اعتراض می کنند که کسب و کارها را راه بیاندازند و یک بخش دیگر هستند که میگویند قضیه خیلی جدی است و باید همه در خانه باشند و این تناقض در کشورها الان وجود دارد.

*آقای امینی قرار بود بعد ازسه گانه اجراهایتان نمایش های دیگری را روی صحنه ببرید برنامه تان برای سال جدید چیست؟

بله درباره کار خودم هم باید بگویم که قرار هست بعد از سه گانه ایرانی یک سری متون کلاسیک جهانی را در حوزه کمدی شروع کنیم و به صحنه بیاورم که انشالا اولین کاری که احتمال زیاد خواهم انجام داد ازکارلو گولدونی (به ایتالیایی: Carlo Goldoni)  نویسنده کلاسیک ایتالیایی کمدی کار است که یک نمایشنامه ای دارد به نام «تیاتر کمدی» ترجمه علی شمس . گولدونی معروف ترین کارش که در ایران اجرا شده «یک نوکر و دو ارباب» بوده است. «تئاتر کمدی» مانیفست کمدی دلارته در دوره خودش بوده است .

در این مدت یک صحبت های مختصری هم با علی شمس درباره آن کار کردم بهرحال او مترجم کار است و خوب نویسنده را می شناسد و ده ـ دوازه تا از اثارش را ترجمه  کرده و من تصمیم دارم کار را در تئاتر مولوی با ترکیب دانشجویان اجرا کنم که البته پیشنهادش را به تالار داده ام .

یک تعداد از بچه هایی ریشه در دانشگاه داشتند که الان برای خودشان حرفه ای شده اند مثل وحید آقاپور و سام کبودوند و... به علاوه یک تعداد بچه های جوان برای این نمایش انتخاب خواهم کرد.

این ترکیب برای اجرا در مهر ماه در نظرم بود ولی خب قاعدتا با توجه به این وضعیت عقب تر می رود و نمی دانم دیگربه کجا برسد و کی بتوانیم به صحنه برویم.

*درباره بحران تئاتر و راه های برون رفت از این وضعیت چه نقطه نظری دارید خیلی ها معتقدند مشکلات قبلی تئاتر این روزها بالا گرفته و تازه به چشم می آید نظر شما چیست؟

به قول خیلی از افراد مختلف شاخه های علومی چون جامعه شناسی، روان شناسی، اقتصاد و حتی رشته های ادیان، کرونا یک تلنگری برای همه ما انسان ها بود می شود که یک واقعه در دنیا اینگونه انسان ها را تحت تأثیر قرار دهد، خانه نشین و خاکستر نشین و حتی ته نشین کند. چیزی که بارها فریاد زده میشد راجع به تئاتر که تئاتر هم شغل محسوب شود در این شرایط به چشم می آید و بحران می شود.

ما همکارانی داریم که می بینیم در طول سال چشمشان به همین اجراها و کمک هزینه ها است، زندگی شان لنگ شده و الان همه متوجه می شوند که چه جفایی در حق این بچه ها و هنرمندان می شود حتی اینها بیمه درستی ندارند که اگر بیکاری شدند، از آنها حمایت کند، بیمه تامین اجتماعی منظورم نیست بیمه بیکاری که اگر من از شغلم بیکار شدم کارفرما موظف باشد به من بیمه بیکاری بدهد اما یک تئاتری مظلوم که هیچ شغلی دیگر ندارد و حتی پول بیمه درمانش را هم باید سه ماه یک بار واریز کند این در این شرایط چه کار باید بکند.

الان به نظر من مهمترین و بهترین کاری که نهادهای صنفی باید انجام دهند اینکه حمایت و دنبال کنند و دولت می بایست پاسخگو باشد این است که این هنرمندانی که دارند درک شوری به نام ایران زندگی می کنند حتما باید تعریف درست شغلی داشته باشند که اگر خدایی نکرده اتفاق دیگری باز هم رخ داد یا همین کرونا خیلی طول کشید بتوان از آنها حمایت کرد.

بهترین و مهمترین گوشزد کرونا درباره تئاتر این است که تئاتر از کار افتاده است، تماشاخانه ها از دولتی تا خصوصی ضرر می دهند و البته خصوصی ها بیشتر چرا که هیچکدام بیمه هم نیستند. بهرحال دو ـ سه ماه از این شرایط می گذرد من ادم هایی را می شناسم که زندگی شان لنگ همان حقوق کم یک تماشاخانه بوده که همان هم الان از بین رفته است.

*این روزها خانه تئاتر در این زمینه مشغول انجام کارهایی است..

کارهای خانه تئاتر هم خوب است بهرحال به راه بادیه رفتن/ به از نشستن باطل.

بهرحال باید کارهایی انجام داد تا نتیجه گرفت. یادم می آید یک زمانی فکر میکنم در دولت آقای احمدی نژاد و وزارت آقای حسینی بود که بحث بیمارستان هنرمندان هم مطرح شد که ایده خوبی هم بود تقریبا الان میبینیم هر شغلی یک مرکز درمانی خود را دارد از شهرداری تا وزارتخانه ها و ... که کارکنانش احساس امنیت در این زمینه میکنند و میگویند برای صنف خودشان است . این هم یک دوره حرفش زده شد و دیگر هم پیگیری نشد و اسنادش موجود است.

*از سفر فرانسه تان هم در یک فرصت مناسب برایمان بگویید.

بله حتما استقبال میکنم و اتفاقا درباره سفرم به فرانسه و ماموریتی که صورت گرفت، قرار است سمیناری برگزار کنم و گزارش فعالیت هایمان را ارائه دهیم.