پایگاه خبری تئاتر: این‌ها بخشی از گفته‌های آرش آبسالان است؛ نامی که نه تنها برای خوانندگان و بازیگران بلکه برای همه کسانی که به حوزه صدا و بیان علاقه‌مند هستند، کاملا شناخته‌شده است. او از جمله هنرمندانی است که در حوزه نویسندگی، بازیگری، کارگردانی و البته تدریس صاحب تجربه‌های بسیار است. سابقه مطالعاتی او بر مبحث «صدا و بیان» از سال ۱۳۶۷ آغاز می‌شود. این استاد دانشگاه مدت‌ها پیش برای تدوین تجربیات خود دست به قلم شد و نگارش مجموعه‌ای شش‌جلدی در این زمینه را در دست کار دارد. پیش‌تر کتاب «جادوی گفتار» که درواقع چکیده‌ای از این مباحث است، به قلم او از سوی انتشارات «تجربه نو» منتشر شده و چندی پیش هم به چاپ سوم رسیده است، اما آن‌چه موجب گپ‌وگفت کوتاه ما با این هنرمند و استاد صدا و بیان شد، برگزاری کلاس‌های آنلاین اوست که به‌زودی آغاز می‌شود. از آن‌جاکه عموما کلاس‌های آموزشی صدا و بیان به صورت حضوری برگزار می‌شوند، این شیوه آموزشی تازه که ره‌آورد دوره کرونایی است، برای ما کنجکاوی‌برانگیز بود.
آبسالان البته تاکید دارد: اگر کرونا سرآغاز تغییر چهره زندگی بشری باشد، ما باید ناگزیر این مسیر را آغاز کنیم. روشن است که در شروع خطا داریم، اما شک نکنید قدرت تطابق به ما توانایی کاهش از ضریب خطا را خواهد داد.
در ادامه با آرش آبسالان می‌خوانید:
*می‌توانیم به عنوان اولین نکته توضیحی کلی درباره این دوره آموزشی داشته باشیم؛ این‌که وقتی کسی دوره آموزشی فن بیان را می‌گذراند با این فرض که تمرین‌هایش را هم انجام بدهد، چه برتری‌ای نسبت به کسی دارد که از این آموزش بی‌بهره است؟
ـ تفاوت درست مانند خواننده کلاس‌رفته و خواننده کلاس‌نرفته است. اجازه بدهید کمی مفصل‌تر پاسخ بدهم. مهارت ارتباطی یک نیازمندی نخستین در جوامع بشری است. بخش عمده‌ای از ارتباط هم توسط زبان و گفتار عملی می‌شود. دقت بفرمایید که این یک مهارت و در نتیجه اکتسابی است. حالا مانند هر مهارتی باید برای کسب مهارت‌های ارتباطی هم آموزش و تمرین داشت. امروزه هر کسی می‌داند که مثلا برای خواننده شدن باید کلاس رفت، اما برای یک حرف زدن ساده چه؟
وقتی پای مذاکره و سخنرانی به میان می‌آید، به مصداق همان خوانندگی باز امروزه بسیاری قائل به آموزش هستند. در واقع جایی که مهارت ارتباطی دچار پیچیدگی می‌شود، اهمیت آموزش و تمرین خودش را نشان می‌دهد، با این همه در همین محاورات روزمره هم نیازمند آموزش هستیم. چه بسا فرزندانی که نمی‌توانند با والدین‌شان حرف بزنند، یا والدینی که حرف فرزندان‌شان را نمی‌فهمند. لازم نیست بگویم همین اختلال چه عواقب اجتماعی دردناکی دارد.
بر این اساس باید گفت رشد مهارت‌های ارتباطی یک سطح تخصصی مانند خوانندگی و بازیگری و سخنوری و یک سطح عمومی و فراگیر در جهت رشد توانایی گفت‌وشنودهای حتی کوتاه و خانوادگی دارد. کلاس تخصصی فراوان است اما کلاس‌های فراگیر و پایه بسیار اندک و محدودند. کلاس‌هایی که بنده به همراه دستیارانم دارم، در همین سطح عمومی و فراگیر قرار دارند. با پشت سر گذاشتن این دوره‌ها شناخت جامعی از صدا، بیان و گفتار به دست می‌آورید. اما شناخت به تنهایی کافی نیست. همان‌گونه که برای فراگیری نوازندگی باید تمرین داشت، برای نواختن ساز صدای‌مان هم باید وقت بگذاریم و تمرین کنیم. روشن است هرقدر تمرین بیشتر باشد، توانایی ما بیشتر خواهد بود.
*نکته دوم درباره دوره آموزشی آنلاین است. طبیعتا بیشتر کلاس‌های تئاتر به صورت حضوری برگزار می‌شود، اما با توجه به شرایط فعلی، چگونه می‌توان مباحث را به صورت آنلاین به هنرجویان ارائه داد؟
ـ اولا که کلاس‌های ما محدود به گروه بازیگران و تئاتر نیست؛ کاملا فراگیر و برای عموم است. دوم این که اگر به کلاس‌های آنلاین و مجازی به عنوان وسیله‌ای مابین کتاب خودآموز و کلاس حضوری نگاه کنیم، آن وقت ارزش‌های خودش را نشان خواهد داد. تا جایی که آموزش‌ها مبتنی بر تعامل دیداری و گفتاری است، کلاس آنلاین تفاوتی با کلاس حضوری ندارد، اما آن‌جا که آموزه‌ها مبتنی بر لمس باشد، قطعا کلاس‌های آنلاین ضعف خواهند داشت. منظور از لمس کلاس، لمس لحظات خاص است. به عنوان نمونه تفاوت کلاس آشپزی آنلاین با کلاس آشپزی حضوری بیش از همه در لمس بوهاست. در کلاس‌های ما هم این مشکل وجود خواهد داشت، اما معتقدم تجربه و استراتژی مدرس تا حدود بسیاری می‌تواند این ضعف‌ها را پوشش دهد. در هر صورت اگر کرونا سرآغاز تغییر چهره زندگی بشری باشد، ما باید ناگزیر این مسیر را آغاز کنیم. روشن است که در شروع خطا داریم، اما شک نکنید قدرت تطابق به ما توانایی کاهش از ضریب خطا را خواهد داد.
*آیا این دوره برای متقاضیانی که هیچ شناختی از فن بیان ندارند و تازه می‌خواهند این آموزش‌ها را ببینند، مفید است یا بیشتر مناسب هنرجویانی است که شناختی نسبی دارند و مثلا دوره مقدماتی را گذرانده‌اند؟
هر دو؛ با این تفاوت که هرقدر آشنایی از پیش بیشتر باشد، کار مربی و استاد راحت‌تر است. البته یک جاهایی هم دانش از پیش داشته، دردسر می‌شود. با این وجود تجربه نشان داده هر دو گروه در حوزه دانش صدا و بیانی در یک سطح قرار دارند. حتی دانشجویان فیزیک یا پزشکی هم اطلاعات‌شان در این حوزه اندک است. اطلاعات آن‌ها فقط در درک سریع‌تر مطلب کمک‌شان می‌کند.
*متقاضیان چگونه می‌توانند در این دوره شرکت کنند؟ پیش‌شرطی لازم است؟
هیچ پیش‌شرط خاصی ندارد. البته اگر اختلال گفتاری چندان فاحش باشد که مردم کوچه و بازار هم متوجه آن بشوند، ضروری است که کار با متخصصان گفتاردرمانی و پزشکان متخصص آغاز شود. کلاس صدا و بیان همچون کلاس ورزش است و مطلقا نه رویکرد درمانی دارد و نه اجازه این کار را به خود می‌دهیم. برای شروع هم کافی است در کلاس‌ها ثبت‌نام کنید. اطلاعات دوره‌ها مانند زمان و شرایط برگزاری هم در فضاهای مجازی و صفحه اینستاگرام خودم آمده و می‌آید.
منبع: خبرگزاری ایسنا
