وصیت راوی مُرده «برسد به دست لیلا حاتمی»

پایگاه خبری تئاتر: سعید محسنی نویسنده رمان «برسد به دست لیلا حاتمی» که به تازگی توسط نشر چشمه منتشر شده است گفت: واقعیت این است که این رمان شاید کمی عجیب باشد، شخصیت اصلی این رمان تقریبا ۷۰٪ برای من مشابه دوستی شاعر و از دست رفته است که پس از ۱۲ سال از فوتش هنوز نتوانستم سر مزارش و به دیدنش روم به نام علی اخگر. این کتاب را به او تقدیم کرده‌ام و دوست دارم با این کتاب پس از ۱۲ سال به دیدن او روم.

وی افزود: خاطره‌ای از یک دوست در دوران لیسانس من و نزدیک ۲۰ سال پیش باعث شکل گرفتن ایده نوشتن این رمان شد.

این نویسنده درباره موضوع رمان تازه خود گفت: قصه حول محور یک راوی مُرده می‌ چرخد که وصیتی می‌کند و این وصیت شاید شکل و شمایلی فانتزی داشته باشد و تبدیل به کابوس افرادی می‌شود که فکر نمی‌کنیم ارتباطی به مرگ راوی داشته باشند، اما درگیر این جریان می‌شوند که در نهایت پای لیلا حاتمی نیز به میان کشیده می‌شود.

نویسنده رمان «برسد به دست لیلا حاتمی» درباره علت اینکه چرا لیلا حاتمی، توضیح داد: بخشی از دلیل این چرایی، این است که باید بهانه‌ای برای این وصیت وجود داشته باشد و باید چیزی برسد به دست یک کاراکتری که در عین اینکه دور از دسترس است اما قابل دسترسی نیز هست و این ماجرای رساندن وصیت نامه به او باعث ایجاد درامی شود و بزنگاه‌هایی را بوجود آورد.

وی افزود: به شخصیت‌های مختلفی فکر کردم؛ از شخصیت‌های سیاسی گرفته تا ورزشی و هنری اما اتفاقی که رخ داد این بود که جستجوی من همزمان شد با روایت «پله آخر» علی مصفا که آنجا نیز شاهد راوی مُرده‌ای هستیم. در روند داستان «برسد به دست لیلا حاتمی» لحظه‌ای اتفاق می‌افتد که وصیت‌نامه در یک رونمایی به دست شخصیت می‌رسد و این اتفاق با رونمایی از فیلم «پله آخر» همزمان می شود و درنهایت به دلیل هم‌پوشانی ای که در دو قصه وجود داشت قرار شد به دست لیلا حاتمی برسد.

این نویسنده تاکید کرد: ممکن است بعضی افراد فکر کنند که از نام لیلا حاتمی برای فروش کتاب و یا دیده شدن آن استفاده کرده‌ام اما قطعا اگر کتاب را مطالعه کنند این شائبه از بین خواهد رفت و داستان آن‌ها را قانع می‌کند که هیچ گزینه دیگری به جز لیلا حاتمی نمی‌توانست در این روایت باشد.

نویسنده رمان «کاپیتان بابک» درباره علت زمان زیادی که صرف نگارش رمان جدید خود کرده است، عنوان کرد: این رمان شامل چهار داستان کوتاه به هم مرتبط است که هرکدام می‌تواند برای خواننده یک داستان مستقل باشد. در دوره‌های زمانی متفاوتی دو داستان اول را نوشتم و وقتی متوجه شدم که این جریان پتانسیل ادامه دادن دارد در بازنویسی، دو داستان دیگر را نیز نوشتم و به آن اضافه کردم.

وی در پایان توضیح داد: معتقد هستم ایده هر چقدر مانده‌تر باشد جوهره‌اش برای نوشتن بسیار قوی‌تر است و می‌توانم ادعا کنم که عصاره ۲۰ سال نویسندگی من در این رمان تجلی پیدا می‌کند و برای هرکدام از داستان‌های این کتاب به اندازه یک رمان انرژی صرف کرده‌ام.