پایگاه خبری تئاتر: به نتیجه رساندن یک نقش در یک فیلم سینمایی به شکل عالی سخت‌ترین قسمت بازیگر بودن نیست؛ گاهی بازیگران باید تغییر و تحولات شدید بدنی را به جان بخرند تا برای نقش مناسب باشند.
بازیگری متد شیوه‌ای از بازیگری است که در آن بازیگر خود را برای مدتی در جایگاه نقشی که قرار است آن را بازی کند، می‌گذارد. مثل رابرت دنیرو که در فیلم سینمایی «راننده تاکسی» ساخته مارتین اسکورسیزی مدتی به عنوان راننده تاکسی کار کرده بود.
در اینجا به چند مورد از این بازیگران که برای نقش هایشان وقت زیادی گذاشته اند، اشاره می‌کنیم.
رابرت پتینسون در فیلم «اوقات خوش»
به منظور ارائه دقیق نقش یک دزد و مجرم، پتینسون برای مدت‌ها در یک زیرزمین زتدگی کرد. او تمام ورودی‌های نور به این مکان را بسته بود و برای دو ماه در لباس شخصیتی که قرار بود آن را بازی کند، زندگی کرد. تمام چیزی که او در این زیر زمین می خورد کنسرو ماهی بود تا بتواند وزنش را کم کند.
آن هاتوی در فیلم «بی نوایان»
هاتوی روی این نقش حساس بود؛ پس زحمت زیادی برای آن کشید و با ایجاد محدود‌یت های غذایی ۲۵ پوند وزن کم کرد. او به غیر از کاهش وزن باید مو‌های خود را برای این نقش کوتاه می‌کرد. او برای این فیلم سینمایی توانست یک جایزه اسکار کسب کند.
جیمی فاکس در فیلم «ری»
علاوه بر اینکه فاکس باید هر روز تمرین موسیقی می کرد، می‌بایست به مدت ۱۴ ساعت پلک‌های پروتزی که به چشم‌های او چسبانده شده بود را تحمل می کرد تا عدم بینایی کاراکتر «ری چارلز» را به تصویر بکشد.
او به همین خاطر در کلاس های آموزش خط بریل شرکت کرد. او روز‌ها خیلی زود از خواب بلند می‌شد تا ساعات بیشتری را مشغول فیلمبرداری باشد و شب نیز برای تمرین بیشتر دیر می‌خوابید. پس تعجبی ندارد که برای آن یک جایزه اسکار دریافت کرده باشد.
هیلاری سوانک در فیلم «پسر‌ها گریه نمی کنند»
پیش از آغاز فیلمبرداری این فیلم، او به عنوان یک پسر مو‌های خود را کوتاه کرد. او در مکان‌های عمومی حضور پیدا می کرد و خودش را به عنوان برادرش معرفی کرد. او گفت این کارش سبب می‌شد مشهور نبودن را تجربه کند.
ریچارد گیر در فیلم «زمان خارج از ذهن»
گیر برای افزایش آگاهی نسبت به بی خانمان‌ها مدت زیادی تلاش کرده و پیش از گرفتن این نقش، سال‌ها با سازمان‌های حمایت از بی خانمان‌ها همکاری کرده است. به عنوان بخشی از شیوه بازیگری متد که به خاطرش او برای مدتی با بی خانمان‌های واقعی زندگی می‌کرد، در هنگام فیلمبرداری نیز دوربین‌ها مخفی شده بودند تا بی خانمان‌ها فکر کنند که ریچارد گیر یکی از آنهاست.
دمی مور در فیلم «جی. آی. جی»
دمی مور علاوه بر آنکه برای بازی در این نقش مو‌های خود را تراشید، برای آمادگی تمریناتی را به همراه یگان ویژه نیروی دریایی آمریکا انجام داد.
رابرت دنیرو در فیلم «راننده تاکسی»
دنیرو به منظور آمادگی برای نقشی که در این فیلم به وی داده شده بود، روزی ۱۲ ساعت در نیویورک رانندگی تاکسی را انجام داد. او مدت‌ها روی بیماری‌های روانی تحقیق و برای رسیدن به لهجه خاص این فیلم مدتی در پایگاه نظامی ایالات متحده در ایتالیا حضور پیدا کرد.
