پایگاه خبری تئاتر: ایفو فن هوفه، كارگردانی بلژیكی‌تبار است كه آوازه‌اش بیشتر به خاطر كارهای تجربه‌گرا و آوانگاردش در «گروه تئاتر آمستردام» (Toneelgroep Amsterdam) و «آف برادوی» است. البته او نمایشی چون «چشم‌اندازی از پل» به نویسندگی آرتور میلر را هم در برادوی اجرا كرده كه با درخشش خیره‌كننده‌ای توانست جایزه تونی در زمینه كارگردانی را برباید. فن هوفه اجراهای مورد توجه دیگری هم چون «ساحره‌سوزان» و «شبكه» را در كارنامه كاری خود دارد كه احتمالا اقتباس سینمایی «شبكه»(۱۹۷۶) به كارگردانی سیدنی لومت را تماشا كردهاید كه نقد كوبنده‌ای به رسانه‌های جریان اصلی وارد می‌كند. روزنامه «گاردین» در گفت‌وگوهایی كه با كارگردانان مطرح تئاتر درباره دوران همه‌گیری كرونا داشته سراغ این كارگردان فعال در هلند هم رفته است. پیش از این نیز گفت‌وگوهای كیتی میچل و توماس اوسترمایر را در روزنامه اعتماد منتشر كردیم كه بحث‌های تئوریك جالبی درباره تئاتر و همه‌گیری كرونا مطرح كرده‌اند. جالب است كه ایفو فن هوفه رویكردی را اتخاذ كرده كه در میانه ایده‌های اوسترمایر و كیتی میچل است زیرا مخالفت شدیدی با تئاتر دیجیتال ندارد اما می‌گوید:«هنر امری اجتماعی است» و دلم برای «با مردم بودن» و دیدن تاثیری كه روی آنها گذاشته می‌شود، تنگ شده است. توجه شما را به خواندن این گفت‌وگوی قابل تامل جلب می‌كنم.
بیماری همه‌گیر كرونا برای كمپانی تئاتر شما چگونه بوده است؟
ما با مدیریت توانستیم كارمان را با یك یا چند روش دیگر ادامه بدهیم. هنگامی كه همه چیز در مارس ۲۰۲۰ تعطیل شد به سرعت ۱۰۰ قرائت از «دكامرون» بوكاچیو را به صورت فیلم ضبط كردیم. داستان‌هایی كه در میانه طاعون می‌گذرند. وقتی اجازه بازگشت به تئاتر زنده را به ما دادند 3 نمایش از جمله «بچه نورا» جدیدترین نوشته رابرت ایكه را به صحنه بردیم. البته اجراها با رعایت فاصله اجتماعی بود و خیلی كوچك ولی شدنی بود. روحیه كمپانی تئاتری ما خوب بوده چونكه مردم احساس كردند ما می‌توانیم كارهای تازه و معناداری انجام بدهیم.
چه زمانی و با چه كاری امیدوار به بازگشایی هستید؟
بزنم به تخته، اگر مشكلی پیش نیاید، بازگشایی ما با نمایش «عصر خشم» برای جشنواره هلند در ژوئن خواهد بود. این كار تركیبی از تمام تراژدی‌های یونان باستان است كه داستان جنگ تروا را روایت می‌كند. این موضوع خیلی مهم است زیرا در مورد چگونگی ورود به چرخه‌های خشونت صحبت می‌شود، اینكه چگونه مردم رادیكال می‌شوند، چرا عصبانی می‌شوند و چگونه هدایت شده‌اند.
آیا دولت شما از تئاترها در دوران كرونا پشتیبانی كرد؟
كمپانی «ITA» توسط دولت و مسوولان شهر آمستردام حمایت می‌شود اما بیشتر درآمد ما از طریق برگزاری تورهای جهانی است كه البته این درآمد را به خاطر كرونا از دست داده‌ایم. دولت دو بار به ما بسته مالی اعطا كرد كه كمك می‌كند تا چند وقت دیگر زنده بمانیم. البته موفق شدیم به گونه‌ای كارها را در دوران قرنطینه مدیریت كنیم تا حقوق كارمندان، تیم فنی وگروه بازیگران تمام‌وقت را بپردازیم. حتی حقوق افراد آزاد به خدمت گرفت شده را دادیم و آنها را برای تولیدهای جدید نگه داشتیم. ۷۰ درصد از افراد در «ITA» اشتغال كامل دارند و ۳۰ درصد باقی اشتغال آزاد.
آیا دولت هلند در كار خاصی موفقیت داشته یا حتی اشتباهی مرتكب شده است؟
به محض اینكه به پول احتیاج داشتیم آنها به سرعت آن را پرداخت كردند. شنیده‌ام كه مردم هنوز در بریتانیا در انتظار دریافت كمك‌ها هستند. زمان زیادی هم طول كشیده تا دولت آنجا «واژه تئاتر» را در یك كنفرانس خبری به كار ببرد. البته بوریس جانسون سخنرانی سخاوتمندانه‌ای ایراد كرد و در آن از اهمیت هنرها گفت. همچنین مركل، صدراعظم آلمان و ماكرون، رییس‌جمهوری فرانسه. دولتی‌های ما كه هرگز درباره هنر در هلند صحبت نكردند. آنها پول شما را می‌دهند اما از صمیم قلب این كار را نمی‌كنند.
آن چیز اصلی در مورد رفتن به تماشای تئاتر زنده چیست كه از دست داده‌اید؟
با مردم بودن را و اینكه احساس كنید چیزی كه ساختید به طریقی روی آنها تاثیر می‌گذارد. حتی آن لحظه پس از اجرا كه احساس آرامش می‌كنید چون ایده‌هایتان را روی صحنه ظاهر كردهاید. همه هنرها اجتماعی‌‌اند. اینها چیزهایی است كه دلم برایشان تنگ شده ولی باز خواهند گشت.
آیا ابتكاری دیجیتالی یا تولیدی وجود دارد كه مردم واقعا درباره‌اش حرف بزنند؟
ما بخش «ITALive» را دایر كردیم كه فعلا ۸ تئاتر استریم را به صورت پخش زنده دیجیتالی در آن داشتیم. یكی از آنها تراژدی‌های رومی شكسپیر بود كه طول هر اجرایش بیش از 6 ساعت می‌شد.
با یك گروه تلویزیونی و كارگردانی كه عادت به فیلمبرداری كنسرت‌های موسیقی راك دارد، كار كردیم كه همكاری خارق‌العاده‌ای شد و واكنش‌های خوبی از سراسر دنیا دریافت كردیم.
آیا عموم مردم از بازگشت و تحرك فضاهای هنری حمایت می‌كنند؟
هر بار كه تماشاخانه را باز می‌كردیم، بلیت‌هایش در عرض یك ساعت تمام می‌شد. مردم گرسنه بودند تا بیایند.
آنها همچنین به ما اعتماد داشتند كه قرار است محیطی امن را برایشان فراهم كنیم. همچنین در پخش استریم و دیجیتالی تئاترها هم موفقیت چشم‌‌گیری كسب كردیم زیرا 60 درصد مخاطبان افرادی بودند كه تازه برای اولین بار به ما ملحق شدند.
آیا جایی وجود دارد كه به آنجا نگاه كنید و فكر كنید كه ای كاش در آنجا كار می‌كردم چون آنها خیلی بهتر دارند وضعیت را اداره می‌كنند؟
وقتی بوریس جانسون در مورد تئاتر صحبت كرد، حسودی‌ام شد. به فرانسه و آلمان هم حسودی كردم آنها پول زیادی را خرج حمایت از فرهنگ كرده‌اند.
به غیر از تماشاخانه خودتان، وقتی همه چیز روبه‌راه شد و توانستید به تئاتر بروید، دوست دارید بیشتر به كدام تئاتر سر بزنید؟
برای لذت ویژه خودم به سینما می‌روم. آرزویم این است كه به سینمای شگفت‌انگیز نزدیك خانه‌ام بروم كه اسمش «فیلم هالن» است. روزی كه باز شود آنجا خواهم بود.
فكر می‌كنید چه نمایشنامه‌ای بیشترین حرف را درباره دورانی می‌زند كه در آن زندگی می‌كنیم؟
هیچ نمایشنامه‌ای توی ذهنم نیست كه بتوانم به سرعت نام ببرم. با این حال در یك سال گذشته تنهایی بخشی از زندگی‌مان شده است، پس «والدن» نوشته هنری دیوید ثورو چون متنی است كه تنهایی را جشن می‌گیرد.
برای مشاهده دیگر اخبار سینما اینجا کلیک کنید
برای مشاهده دیگر اخبار تئاتر اینجا کلیک کنید
منبع: روزنامه اعتماد
نویسنده: ترجمه: سیدحسین رسولی
