پایگاه خبری تئاتر: فرهاد توحیدی درباره نقش پژوهش در ساختار فیلمنامه گفت: گاهی شما می‌خواهید بر اساس تجربه زیست خودتان فیلمنامه‌ای بنویسید بنابراین با استفاده از تجربیاتی که از پشت سر گذاشته اید، جلو می‌روید و فیلمنامه می‌نویسید اما در مورد فیلمنامه‌هایی که بر اساس تجربه زیسته نویسنده نیستند، همه‌چیز به تحقیق و پژوهش نیاز دارد.
وی ادامه داد: حتی دم‌دستی‌ترین موضوعات از پزشکی، مسائل حقوقی تا وکلات و شناخت موقعیت‌های صنعتی نیاز به تحقیق و پژوهش دارند تا نویسنده با این مشاغل، حوزه و محیط کاری‌شان آشنا شود و از آن‌ها شناختی به دست بیاورد که در خلق شخصیت و قصه به او کمک کند. چون در هر صورت یک نویسنده نمی‌تواند با همه مشاغل، مسائل و مشکلاتشان آشنا باشد بنابراین او به تحقیق نیاز دارد تا بتواند قصه‌ای باورپذیر بنویسد.
نویسنده فیلم سینمایی «خماری»، با اشاره به فیلم‌های فانتزی و علمی-تخیلی تاکید کرد: حتی این نوع فیلم‌ها هم نیاز به تحقیق دارند. مثلاً اگر امروز شما آخرین فیلم نولان را ببینید متوجه می‌شوید که او هرگز بدون پژوهش در زمینه فلسفه و فیزیک نمی‌توانسته است چنین فیلمنامه‌ای بنویسد و چنین فیلمی بسازد بنابراین اگر فیلم بر اساس پژوهش نباشد، درجه باورپذیری آن پایین می‌آید.
وی ادامه داد: گاهی پژوهش‌ها معنای وسیع‌تری پیدا می‌کنند مانند زمانی که بخواهید فیلمی در مورد دوره تاریخی خاصی بسازید یا زندگی یک شخصیت را به تصویر بکشید که در اینجا هم نیاز به پژوهش داریم. در مورد برخی از فیلمسازان و مستندسازان هم این ماجرا و موقعیت نیست که کلید تولید اثر را در ذهنشان می‌زند، بلکه آشنایی با یک شخصیت و تحقیق میدانی درباره اوست که منجر به شکل‌گیری ایده در ذهن آن‌ها می‌شود.
توحیدی با بیان اینکه در هر نوعی از تولید و قالب سینمایی نیاز به پژوهش وجود دارد توضیح داد: اگر پژوهش نکنید، یک جای تولید هنری‌تان خواهد لنگید بنابراین پژوهش به خلق هر نوع از آثار سینمایی و مجموعه‌های تلویزیونی کمک می‌کند.
نویسنده فیلم سینمایی «بی وفا»، گفت: گاهی هم این پژوهش‌های مستقل در حوزه‌های مختلف است که موضوع را به فیلمساز می‌رساند. شما به عنوان فیلمساز یا فیلمنامه‌نویس با یک پدیده اجتماعی مواجه هستید که پژوهش در این زمینه می‌تواند به شما جهت بدهد. آن موقع ممکن است داستان شما بر مبنای این پژوهش شکل بگیرد و به داستان شما عمق می‌بخشد و باعث باورپذیری آن می‌شود.
توحیدی درباره وضعیت سینمای ایران بعد از شیوع ویروس کرونا نیز گفت: سینما پیش از شیوع ویروس کرونا به انواع اپیدمی‌ها پرداخته بود و به آن واکنش نشان داده بود. در واقع ممکن است بتوانیم بگویم چنین فیلم‌هایی جنبه پیشگویانه داشته‌اند.
وی ادامه داد: ویروس کرونا بسیار متفاوت‌تر از هر نوع بیماری مسری دیگری بود که تاکنون تجربه کرده‌ایم، از بیماری‌هایی همچون آبولا تا انواع آنفولانزاها، این بیماری سراسر کره زمین را درگیر خودش کرد و همه این مسائل قابل مطالعه است و می‌شود درباره آن‌ها پژوهش کرد. هر کدام از مسائلی که در این دوران به وجود می‌آید، می‌تواند سوژه سینما باشد.
اختتامیه چهارمین دوره پژوهش سال سینمای ایران به دبیری بهروز محمودی بختیاری خرداد ماه ۱۴۰۰ برگزار می شود.
برای مشاهده دیگر اخبار سینما اینجا کلیک کنید
برای مشاهده دیگر اخبار تئاتر اینجا کلیک کنید
