پایگاه خبری تئاتر: ژاکو فن دورمل در ایران بیش از همه با «روز هشتم» شناخته می‌شود؛ فیلمی که یک قهرمان سندرون دان دارد و با نمایش در بخش مسابقه جشنواره کن هر دو بازیگر مرد آن یعنی دانیل اوتوی و پاسکال دوکن برنده جایزه مشترک بهترین بازیگر کن ۱۹۹۶ شدند. فن دورمل ۶۴ ساله که در ۱۹۹۱ با «توتوی قهرمان» جایزه دوربین طلایی کن را برده بود، «آقای نوبادی» و «عهد کاملا جدید» را هم در کارنامه دارد.
میشاییل دکاک، نویسنده و کارگردان تئاتر بلژیک که قصد داشت اقتباسی از «مادام بوواری» گوستاو فلوبر را روی صحنه ببرد، به دلیل شیوع کرونا ناچار شد قید آن را بزند اما به فن دورمل پیشنهاد داد به جای اجرای نمایش، آن را فیلمبرداری کند. فیلمساز نامدار بلژیکی می‌گوید: «من تلاش کردم در پنج روز کاری کنم که نه یک فیلم باشد نه یک تئاتر.»
فن دورمل برای اینکه در پنج روز کار را به سرانجام برساند، ناچار شد از برخی ترفندهای تصویری و نماهای بسته (گاهی تا ۱۰ دقیقه) استفاده کند. این در حالی است که تمام فیلمبرداری روی صحنه یکی از تماشاخانه‌های مهم بروکسل انجام می‌شد. سرانجام «بوواری» آماده نمایش شد و نخستین بار روز ۳۰ آوریل از شبکه تلویزیونی کانواس بلژیک روی آنتن رفت.
فن دورمل درباره تجربه پخش فیلم‌هایش می‌گوید: «همیشه برایم یک معما و یک معجزه است که کسی برای دیدن فیلم من می‌آید. وقتی یک فیلم می‌سازم، انگار بطری حامل پیام را درون آب دریا انداخته‌ام. هرگز نمی‌دانم کسی آن را می‌یابد یا اصلا پیام داخل بطری را می‌خواند یا نه. نمی‌دانم سرنوشت این یکی چه می‌شود چون خیلی عجیب است. تئاتر که نیست اما شاید فیلم هم نباشد.»
ساختن فیلم ۸۰ دقیقه‌ای «بوواری» در حالی پنج روز طول کشید که فن دورمل برای فیلمبرداری «آقای نوبادی» شش ماه وقت گذاشته بود. او می‌گوید: «این هم یک تجربه تازه برای من و گروه تولید بود. همیشه تلاش می‌کنم راه میانبر بیابم و خوشبخت بودم که دو بازیگر اصلی فیلم خیلی آماده بودند. مالک نویویل و کان دسوتر چند ماه برای اجرای تئاتر تمرین داشتند.»
شیوه فیلمبرداری به گونه‌ای بود که دو بازیگر «بوواری» همزمان هم جای تماشاگری در فاصله ۴۰ متری حضور داشتند هم جای بازیگر در ۴۰ سانتیمتری دوربین. ژاکو فن دورمل این روزها سرگرم یک پروژه پیچیده‌تر است و امید دارد نوشتن فیلمنامه «اهمیت رویا داشتن» را تا چند ماه دیگر به پایان برساند.
