پایگاه خبری تئاتر: مهرداد زاهدیان کارگردان فیلم مستند «زمستان است» که از 27 اسفندماه 1399 روی پرده سینماهای «هنروتجربه» رفته، با بررسی تاریخی خیابان لاله‌زار تهران تلاش کرده روایتی جامع از آن ارائه بدهد. او درباره وضعیت اکران فیلم خود گفت: 27 اسفند فیلم ما روی پرده سینماهای هنروتجربه رفت، در ادامه تعطیلات نوروزی شروع شد و درست بلافاصله بعد از آن سینما تعطیل شد. به طور کلی وجود ویروس کرونا موقعیت نامناسبی برای نمایش ایجاد کرده و تا وقتی که شرایط نمایش در سینماها سامان نیابد، نمی‌توانیم بگوییم اکران فیلم آغاز شده است.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا این زمان را برای اکران فیلم خود انتخاب کرده، عنوان کرد: این پیشنهاد از جانب هنروتجربه آمد، دوستان هنروتجربه به نظرشان می‌رسید که فصل آغاز سال و نوروز 1400 موقعیت مناسبی برای اکران فیلم است. صرف نظر از مساله کرونا که بر تمام نمایش‌های سینما به خصوص هنروتجربه سایه انداخته است اما این موقعیت زمانی که ما بعد از تعطیلات نوروز، با ماه رمضان و سپس انتخابات مواجه هستیم، قابل پیش‌بینی بود و این موقعیت‌های زمانی فرصت خوبی برای اکران فیلم نیست، اما آن‌ها گفتند که اینگونه نیست و تجربه‌شان می‌گوید الان بهترین زمان برای نمایش است.
زاهدیان تصریح کرد: ترجیح من بر این بود که موقعیت بهتری را برای نمایش فیلم انتخاب کنیم، طبیعتا اگر هرکسی در جایگاه صاحب فیلم باشد، دوست دارد که فرصت مناسبی برای نمایش فیلمش انتخاب کند؛ عملا ماه رمضان فرصت مناسبی برای نمایش فیلم نبوده است، به علاوه مساله انتخابات رخوت برای سینماها به دنبال دارد.
کارگردان مستند «میدان بی‌حصار» در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره مساله هنروتجربه اظهار کرد: هر جای دنیای که سینما ریشه‌ای جدی در آن دارد، بخش قابل توجه و فرهنگی‌تری نسبت به دیگر بخش‌های سینما به عنوان بازار کسب و کار دارد، پس اگر سینما برای ما جدی است باید این فضا هم وجود داشته باشد. کشورهای اروپایی و به خصوص فرانسه روی این حوزه خیلی کار کرده و عملا بخشی از سینما که به فیلم‌هایی با جنبه هنری، تجربه‌گری، فکر کردن به عرصه‌های تازه‌تر، پیدا کردن بیان جذاب‌تر سینمایی می‌پردازد، برایشان بااهمیت است. اگر ما هم فکر می‌کنیم که سینما مهم است پس باید به این موضوع توجه کنیم.
این مستندساز ادامه داد: به نظر من دوره‌ای که هنروتجربه شکل گرفت، اتفاق فوق‌العاده‌ای بود، تاثیرات زیادی گذاشت و دلگرمی‌هایی را برای کسانی که به این حوزه از سینما علاقه‌مند هستند، چه مخاطب و چه تولیدکننده ایجاد کرد، بنابراین هنروتجربه خیلی مهم است و باید حتما آن را حفظ کرد و به صورت جدی‌تر به آن پرداخت.
وی درباره مشکلات هنروتجربه در ایران خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد که هنروتجربه باید سالن جداگانه‌ای برای نمایش فیلم‌هایش داشته باشد؛ آن‌چنان که جوامع دیگر دارند. یعنی اگر بناست که کسی گونه خاصی از سینما را ببیند باید آگاه باشد که به چه مکانی مراجعه می‌کند. اینکه شما به طور پراکنده و غیرمشخص نمایش‌هایی را در سطح شهر داشته باشید که امکان برنامه‌ریزی روی آن وجود ندارد، نمی‌تواند کارکرد خیلی زیادی هم داشته باشد و تماشای اینگونه فیلم‌ها فقط برای کسانی که به آن‌ها بسیار علاقه‌مند هستند باقی خواهد ماند و توسعه نمی‌یابد.
کارگردان «پاسارگاد» افزود: اگر در طول سال اول به عنوان مثال هزار صندلی برای نمایش دارید باید آن را در سال بعد به ۱۲۰۰ صندلی برسانید و این روند ادامه داشته باشد.به نظر می‌رسد این ساز و کار نمی‌تواند دامنه علاقه‌مندان به سینما را وسعت دهد و فقط در حوزه مخاطبان بومی این نوع سینما باقی می‌ماند.
زاهدیان درباره تاثیر حمایت‌ها از هنروتجربه مطرح کرد: به طور کلی می‌توان گفت هنروتجربه بسیار مهم و ضروری‌ست اما شیوه نگاه به آن باید تغییر کند و لازمه این تغییر حمایت‌هایی‌ست که باید از سوی نهادهای مختلف صورت گیرد. به نظر من اهمیت دارد که شهرداری به این موضوع توجه کند و سالنی را به آن اختصاص دهد.
این کارگردان در پایان تاکید کرد: این سینما فرهنگ عمومی را منتقل می‌کند و اگر من شهروند آن هستم پس باید جایی را هم داشته باشم که از این محصولات به شکل ثابت استفاده کنم. فکر می‌کنم سازمان سینمایی باید به هنروتجربه توجه بیشتری نشان دهد، در حال حاضر به نظر می‌رسد که در رودربایستی این مساله را ادامه می‌دهد، یعنی چون آن شاخه از سینما فرهنگی‌تر است، احتمالا نمی‌تواند کرکره‌اش را پایین بکشد بلکه روز به روز آن را ضعیف و ضعیف‌تر می‌کند.
