پایگاه خبری تئاتر: سیزدهمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر شب گذشته سوم مهرماه با حضور هنرمندان عرصه های مختلف و معرفی برگزیدگان در تالار ایوان شمس برگزار شد. در این مراسم هنرمندانی چون شهرام ناظری، عباس جوانمرد، لوریس چکناواریان،جواد مجابی، لیلی گلستان، حمید لبخنده، ایرج راد، کاظم هژیرآزاد، حمیدرضا نعیمی، بهروز غریب پور، امیررضا کوهستانی، علیرضا نادری، حمید پورآذری، اصغر دشتی، مهین صدری، امید روحانی، کورش سلیمانی، حسین پرستار، بابک چمن آرا و...حضور داشتند. اجرای این مراسم نیز بر عهده فرزاد حسنی بود.
اولین بخش برنامه به نکوداشت یونس شکرخواه روزنامه‌نگار و استاد ارتباطات اختصاص داشت. قبل از اهدا لوح تقدیر به این روزنامه‌نگار پیشکسوت، ویدیویی پخش شد که به گفتگو با شکرخواه درباره مسائل مختلف اختصاص داشت. شکرخواه در بخشی از این گفتگو درپاسخ به این پرسش که روزنامه نگاران جوان کم کم دارند جای افراد پیشکسوت این عرصه را می گیرند، گفت: به درک که چنین اتفاقی می افتد. که این حرف در ادامه مراسم مورد انتقاد بهروز غریب پور قرارگرفت.
به افتخار به دَرک‌گویان!
بعد از پخش این تصاویر فرزاد حسنی با اشاره به اینکه در کتاب عبدالحسین نوشین نیز که به همت نصرت کریمی گردآوری شده، نوشته شده است که نوشین نیز هرگاه حوصله انجام کاری را نداشته می گفته «به درک» گفت: پس به افتخار به درک گویان. از لوریس چکناواریان دعوت می کنم تا جایزه یونس شکرخواه را اهدا کند.
پس از آن لوریس چکناواریان روی صحنه حاضر شد و مدال عبدالحسین نوشین را به یونس شکرخواه برای یک عمر فعالیت علمی و عملی تقدیم کرد.
شکرخواه بعد از دریافت مدال نوشین در توضیح به کار بردن واژه «به درک» گفت: من «به درک» را به باوری که به نسل جوان دارم می گویم. به درک که نسل نو جای ما را گرفتند. چون هرچه قدر هم که ما در کار خود خبره باشیم آخر امر باید لباسهایمان درآوریم و از سن بیاییم پایین.
در بخش بعدی نماهنگی درباره گروه تئاتر «آران» به سرپرستی بهروز غریب پور پخش شد و در ادامه جایزه گروه برگزیده سال 92 از نگاه انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر به بهروز غریب پور اهدا شد. جایزه این بخش را شهرام ناظری خواننده شناخته شده کشور به غریب پور سرپرست گروه تئاتر «آران» تقدیم کرد.
ناظری بعد از اهدا نشان نوشین به غریب پور در سخنانی کوتاه گفت: خوشحالم که برای اهدای این نشان انتخاب شدم چون این حرکت باعث تلفیق دو رشته تئاتر و موسیقی می شود و می تواند همدلی و هماهنگی بین هنرمندان به وجود بیاورد. متاسفانه این روزها اوضاع و احوال به شکلی است که بین هنرمندان تفرقه افتاده. خوشحالم که به شخص بزرگی مثل بهروز غریب پور که سالها برای تئاتر ایران زحمت کشیده نشان افتخار اهدا می کنم چون این کار برای خود من نیز یک نشان افتخار محسوب می شود.
غریب پور نیز عنوان کرد: من کرد سنندج هستم و آقای ناظری کرد کرمانشاه و این افتخار بزرگی برای من است که نشان نوشین را از دست این هنرمند دریافت می کنم. به هر حال غافلگیر شدم.
وی با اشاره به صحبتهای شکرخواه در ویدیویی که از او پخش شد، بیان کرد: از دکتر شکرخواه نمی پذیرم که بگوید به درک. که بگوید من تئاتر نمی بینم و تئاتر ما به امثال هوشنگ گلمکانی، حسین یاری و مسعود مهرابی نیاز دارد. شما نمی خواهد برای ما نسخه بپیچید. خود شما چرا آستین بالا نمی زنید و نقد تئاتر نمی نویسید در صورتی که می دانید حضورتان چقدر مغتنم است. البته می دانم واژه به درک را برای چیز دیگری گفتید اما از شما بر می آید که به چیزهای دیگر هم به درک بگویید و مثلا بگویید من کارهای غریب پور را تا حالا ندیده ام، به درک که ندیده ام.
کارگردان اپرای «حافظ» در پایان صحبتهایش با ابراز خرسندی از حضور مجید جوانمرد در مراسم عنوان کرد: از اینکه در کنار گروهی هستم که عاشقانه در کنار هم کار می کنند بسیار خوشحالم و از حضور همدلانه همسرم نیز بسیار سپاسگزارم که اگر او نبود من الان اینجا نبودم.
فراخوانده شدن حمید امجد با موسیقی سریال «سالهای دور از خانه»
بخش بعدی مراسم به نکوداشت حمید امجد اختصاص داشت که ابتدا ویدیویی درباره این هنرمند پخش شد که در آن هنرمندانی چون محمد رحمانیان، حمید احیاء مترجم، محمد جرمشیر و افشین هاشمی درباره ویژگی های امجد صحبت می کردند. بعد از پخش این ویدیو با پخش موسیقی سریال «سالهای دور از خانه» از حمید امجد دعوت شد که روی سن بیاید. فرزاد حسنی نیز در توضیح دلیل پخش این موسیقی گفت: به خاطر اینکه حمید امجد 10 سال از خانه اش دور بوده این موسیقی پخش شد. درست است که او فیلم «آزمایشگاه» بیلی وایلدری اش را ساخته و پروانه ساخت فیلم دومش را هم گرفته اما باز هم جایش اینجاست.
پس از آن عباس جوانمرد مدال نوشین را به حمید امجد اهدا کرد. وی درباره امجد گفت: آدمهای نخبه و بزرگی مثل حمید امجد و دو دوست دیگرش محمد رحمانیان و محمد چرمشیر تربیت شده انسانی هستند که من همیشه به او افتخار کرده ام و آن هم کسی نیست چون بهرام بیضایی. در فیلمی که نشان دادند، دیدیم که او لبریز از کار بود. نمونه دیگرش محمد رحمانیان است و همینطور چرمشیر که همگی لبریز از کار هستند نه لبریز از حرف. پرکاری این سه نفر به استادشان بیضایی رفته است. تا جایی که می دانم بهرام بیضایی 90 اثر نوشته شده دارد.
در ادامه حمید امجد نیز در سخنانی گفت: با این حجم شرمندگی از تعاریفی که از من شد و با این حجم افتخار که از عباس جوانمرد جایزه نوشین را دریافت کردم، نمی دانم چه کنم. خیلی دستپاچه هستم و نمی دانم چه بگویم چون اصلا نمی توانم خودم را کنار نام این بزرگانی که نام بردید بگذارم.
وی ادمه داد: می گویند وقتی چندین آدم بزرگ بدون تعارف درباره درگذشته ای گواهی خیر بدهند آن فرد آمرزیده می شود بنابراین من هم امیدوارم درصد خیلی ناچیزی از این همه محبت که دوستان به من داشتند فارغ از تعارف باشد و روزی لیاقت این همه محبت را داشته باشم.
در ادامه این برنامه برگزیدگان بخش های مختلف معرفی شدند. در بخش عکس مهسا صفاری پور به عنوان برگزیده معرفی شد. در بخش یادداشت نیز امین عظیمی به عنوان برگزیده هیات داوران شناخته شد.
فرزانه ابراهیم زاده به خاطر گفتگو با جعفر والی در روزنامه شرق در بخش بهترین گفتگو جایزه خود را از هیات داوران دریافت کرد. مجید کیانیان و محمد جعفر یوسفیان کناری نیز جایزه بهترین مقاله پژوهشی را دریافت کردند. در بخش نقد فروغ سجادی برای نگارش نقدی بر نمایش «من چجوری ممکنه یه پرنده باشم؟» جایزه گرفت.
نتیجه نهایی بخش گزارش نیز به جواد عاطفه و بهترین مقاله ژورنالیستی به سید جواد اشکذری اهدا شد. جایزه بهترین خبرنگار فعال حوزه رسانه توسط جواد مجابی به اکرم محمدی تعلق گرفت.
مجابی در سخنانی عنوان کرد: ادبیات یک موجود ساکت است و در خلوت خلق می شود اما تئاتر در خلوت خلق می شود و در هیاهو اجرا می شود بنابراین تئاتر پسرعموی ادبیات ما است. امیدوارم موانعی که بر سر راه هنرمندان است اندک اندک کنار رود. همچنین معتقدم آینده تئاتر ایران درخشان است طوری که از آن به عنوان یک دهه طلایی یاد خواهد شد.
در ادامه توسط حمید لبخنده به مریم فشندی به پاس یک دهه فعالیت در عرصه رسانه و سایت ایران تئاتر جایزه ای اهدا شد. پس از آن جایزه یک عمر فعالیت در عرصه بازیگری به کاظم هژیر آزاد تعلق گرفت.
«یرما»، «سالگشتگی» و «فاوست» بهترین نمایشهای سال 92
در بخش بعدی برنامه گروه موسیقی به رهبری میلاد کیایی روی صحنه حاضر شدند و چند قطعه و ترانه قدیمی را به سبک و سیاقی امروزی اجرا کردند. بعد از اجرای گروه موسیقی جایزه بهترین خبرنگاران حوزه دیداری و شنیداری و نمایش های برگزیده سال 92 اعلام شد.
حمیدرضا مدقق و پیمان شیخی در بخش خبرنگاران حوزه دیداری و شنیداری تقدیر شدند و سپس نمایش «سقراط» به کارگردانی حمیدرضا نعیمی، نمایش «سالگشتگی» به کارگردانی امیررضا کوهستانی و نمایش «یرما» به کارگردانی علی رفیعی به ترتیب مقام سوم تا اول را از آن خود کردند.
حمید پورآذری جایزه علی رفیعی را که در مسافرت خارج از کشور به سر می برد، دریافت کرد و یادداشتی را از جانب این هنرمند برای حاضران قرائت کرد. رفیعی در این یادداشت با اشاره به اینکه فرهنگ و هنر اهمیتی برای مسئولان ندارد در مورد میزانسن در تئاتر و اهمیت کلانی که این واژه در قرار گرفتن هر مسئول در جایگاه خودش دارد، سخن گفته بود و در پایان ابراز امیدواری کرده بود که مسئولان فرهنگ و هنر به اهمیت میزانسن پی ببرند.
امیررضا کوهستانی نیز بعد از دریافت جایزه اش عنوان کرد: صحبتهای سال گذشته من در این مراسم انتقادی بود که باعث ناراحتی عده ای شد و مشکلاتی را برای انجمن نویسندگان و منتقدان به وجود آورد که از این بابت متاسفم و خوشحالم که این جشن به شکلی مستقل برگزار می شود.
پایان بخش این مراسم پخش نماهنگی از شهریار کهن زاد بود.
