پایگاه خبری تئاتر: شکی نیست که ریچارد دانر که دیروز در ۹۱ سالگی از دنیا رفت، یکی از تاثیرگذارترین معماران دنیای بلاک‌باسترها بود. وی کارگردان «سوپرمن» در سال ۱۹۷۸ با اقتباس از دنیای کمیک بوک‌ها و سازنده هر چهار فیلم «اسلحه مرگبار» بود. وی همچنین فیلم «طالع نحس» را در سال ۱۹۷۶ کارگردانی کرد که فیلمی ترسناک بود که در گیشه موفق ظاهر شد و تصویر یک نسل از سینمادوستان درباره فیلم‌های وحشت را رقم زد.
با این حال وی هرگز این تصویر را ارایه نمی کرد که چهره تاثیرگذار هنری در سینما باشد و به دنبال خشنود کردن جماعت سینمارو بود. شاید بهترین توصیف برای وی این باشد که با قدرتی در حد متوسط و با سرزندگی به دنبال لمس مستقیم قلب مردم بود و فیلم‌هایش اثری چون داستان‌های پریان بر مخاطب به جای می‌گذاشت.
نکته مهم درباره وی این است که او مانند سیدنی لومت، سام پکین پا یا رابرت آلتمن از تلویزیون شروع نکرد تا بعد به سراغ سینما برود بلکه وی ۱۶ سال فقط برای تلویزیون کار کرد و سازنده اپیزودهای متعددی از سریال‌های مشهور مانند «تحت تعقیب»، «روت ۶۶»، «کارآگاهان»، «مردی از آنکل»، «اف‌بی‌ای»، «آیرونساید»، «کنون»، «خیابان‌های سن‌فرانسیسکو» و «کوجک» بود.
وی در تمام دوران کاری‌اش به ریشه تلویزیونی خود پایبند، ماند و تلاشش این بود که فیلم‌هایش با مردم به راحتی ارتباط برقرار کنند و قابل هضم باشند.
دانر سال ۱۹۷۶ با کارگردانی فیلم «طالع نحس» در صنعت سینما مطرح شد و ۲ سال بعد با تولید فیلم «سوپرمن» با نقش‌آفرینی کریستوفر ریو، به شهرت رسید.
استیون اسپیلبرگ از دانر به عنوان فردی یاد کرد که برای فعالیت در همه ژانرهای سینمایی استعداد بالایی داشت.
وی نوشت: وی فرماندهی قدرتمند در دنیای فیلم‌هایش بود و بودن در کنار او مانند معاشرت با یک مربی محبوب، باهوش‌ترین استاد و سرسخت‌ترین متحد بود. او یکسره بچه بود. با تمام قلبش برای همیشه. خنده دلچسب او همیشه با من خواهد ماند. نمی‌توانم باور کنم او رفته است.
مل گیبسون هم که در کنار دنی گلاور در فیلم‌های «اسلحه مرگبار» نقش‌آفرینی کرده، از این کارگردان به عنوان فردی با روح بزرگ و بخشنده یاد کرده و او را استاد خود خوانده است.
وی نوشت: او استعداد عظیم خود را با فروتنی تمام زیر پا گذاشت و از روح و جان بزرگوارش آزادانه به همه کسانی که وی را می‌شناختند، بخشید.
دنی گلاور نیز همکاری با تیم «اسلحه مرگبار» را از افتخارآمیزترین لحظات زندگی حرفه‌ای خود خواند و نوشت برای همیشه سپاسگزار دانر خواهد بود.
سیلوستر استالونه هم که در فیلم «قاتلان» در سال ۱۹۹۵ برای دانر بازی کرده بود، گفت: او مردی بود بسیار با استعداد با شوخ طبعی فوق‌العاده و خنده‌های بزرگ مانند رعد و برق.
انجمن حمایت از حیوانات «پتا» نیز از دانر تجلیل کرد و از وی به عنوان کارگردان و تهیه‌کننده‌ای درخشان یاد کرد که در فیلم‌هایش حیوانات را مانند یک موجود نشان می‌داد نه یک «چیز» و به لطف فیلم «ویلی آزاد» به تهیه‌کنندگی وی بود که «کیکو» از زندان پارک دریایی نجات یافت و بقیه عمرش را در دریای آزاد شنا کرد.
