پایگاه خبری تئاتر: این هنرمند تئاتر که شامگاه 8 مهرماه برای تماشای نمایش «فرجام سفر طولانی طوبی» به مجموعه تئاتر شهر رفت با مشاهده وضعیت سه سالن این مجموعه که این روزها تخریب شده و در حال بازسازی است، ابراز نگرانی جدیاش را مطرح کرد.
کیانی با اشاره به نتایج غمانگیز بازسازی مجموعه تئاتر شهر در سال 86 یادآور شد: مسلما بازسازی مجدد تئاتر شهر هر بینندهای را مطمئن میکند که بازسازی قبلی این مجموعه کاملا اشتباه بوده است چون هر آنچه در آن بازسازی با صرف هزینه گزاف و وقت بسیار ساخته و پرداخته شده بود، امروز به طور کامل از تئاتر شهر برداشته شده است.
این نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر با ابراز نگرانی جدی از مبهم بودن چشمانداز بازسازی مجدد تئاتر شهر اضافه کرد: علیرغم حضور و آمادگی کارشناسان خبرهای که میتوانند به بازسازی اصولی تئاتر شهر کمک کنند، ناگهان بعد از یک سکوت طولانی به طور غافلگیرکنندهای شنیدیم سه سالن تئاتر شهر تخریب شده است و این نگرانی ایجاد شد که شروع این بازسازی و اقداماتی که در حال حاضر در حال انجام است، همچنان در ادامه بازسازی سال 86 خواهد بود.
کیانی اظهار تأسف کرد: برای انجام این بازسازی هیچ مشورتی صورت نگرفته است و هیچ کس هم به عنوان طراح این ماجرا تعریف نشده است. حتی با کارشناسان فنی و حرفهای تئاتر شهر که سالهاست تمام مسائل این مجموعه را میدانند هیچ گفتوگویی انجام نشده است چرا که شب گذشته در گپی دوستانه با آنها فهمیدم هیچ گونه مشورتی انجام نشده است.
رئیس کانون کارگردانان خانه تئاتر افزود: ظاهرا همان پیمانکاری که بعد از چند ماه هنوز نتوانسته چند سرویس بهداشتی را در تئاتر شهر راهاندازی کند، مسئول بازسازی دوباره این مجموعه شده است و همین مسئله بسیار ناراحتکننده و هشدار دهنده است چرا که تئاتر شهر نه تنها به لحاظ تئاتری و هنری جزو مهمترین اماکن به شمار میآید بلکه جزو میراث ملی ماست و باید نسبت به آن حساسیت جدی داشته باشیم.
کیانی با اشاره به نام سه تن از هنرمندان تئاتر؛ عبدالخالق مصدق، سیامک احصایی و جلال تهرانی که از سوی تئاتر شهر به عنوان همکاران و مشاوران این بازسازی معرفی شدهاند، اضافه کرد: علیرغم اینکه سه تن از هنرمندان خوشنام تئاتر به عنوان مشاور نام برده شدهاند، اما این پرسش جدی وجود دارد که آیا این دوستان حکم رسمی دارند و مسئولیت مستقیم آنها در ارتباط با این بازسازی مشخص شده است؟! به نظر میرسد اعلام اسامی این دوستان که اتفاقا جزو هنرمندان خوشنام تئاتر هستند توجیهی است برای اقدامی که به عنوان بازسازی در حال انجام است اما ای کاش خود این دوستان اعلام کنند که در این پروژه چه مسئولیتی دارند و اگر حکم رسمی ندارند این موضوع مشخص شود.
نویسنده و کارگردان نمایشهای «در شورهزار» و «مشروطه بانو» خواستار فکری عاجل برای بازسازی تئاتر شهر شد و تأکید کرد مسئولان رده بالا باید وارد این قضیه بشوند.
کیانی با اشاره به تخریب سه سالن قشقایی، سایه و کارگاه نمایش خاطر نشان کرد: با این تخریب گسترده که به نام بازسازی انجام شده است، کلنگ بازسازی تا مدت طولانی از تئاتر شهر بیرون نخواهد آمد و همه میدانیم نیمه تمام رها کردن یک ساختمان هنری بدترین اتفاق ممکن است. همچنان که امروز چه کسی پاسخگوی هزینهای است که هشت سال پیش به عنوان بازسازی انجام شد؟!
این مدرس تئاتر تأکید کرد: اساسا بازسازی مکان مهمی مانند تئاتر شهر باید در نشستی مطبوعاتی مطرح شود. نظرات هنرمندان تئاتر شنیده شود و از طراحان بخواهند برای این بازسازی طرحهای خود را ارائه کنند. چه ایرادی داشت که بازسازی تئاتر شهر به یک همایش ملی تبدیل میشد؟! هنرمندان بسیار شایستهای داریم که میتوانستند طرحهای بینظیری برای این مجموعه ارائه کنند اما چرا هیچ درخواستی از آنها نشد؟!
کیانی اظهار تأسف کرد: در حال حاضر تئاتر شهر در عملی انجام شده قرار گرفته است و این هشداری جدی است و هنرمندان تئاتر باید نسبت به این مسئله واکنش نشان بدهند.
این هنرمند تئاتر از مقایسه شیوه بازسازی مکانهای هنری در ایران و خارج از کشور اظهار تأسف جدی کرد و توضیح داد: کاملا مشخص است برای بازسازی مجموعه مهمی مانند تئاتر شهر باید طراحی صاحب نام و شناخته شده معرفی شود، این فرد باید در نشستی خبری و عمومی ایدههایش را مطرح کند همچنان که در همه جای دنیا چنین است و همیشه طرحهای بزرگ عمرانی چشمانداز دارند. نقشهها و ماکتهایشان آماده است اما آیا الان معلوم است چشمانداز بازسازی تئاتر شهر ما چیست؟
وی ادامه داد: اگر چشمانداز بازسازی مشخص است ماکت سالنها را به ما نشان دهند. این کمترین توقع یک هنرمند تئاتر است که بداند ماکت تئاتر شهرش چه خواهد شد.
حسین کیانی در پایان این گفتوگو بار دیگر خواستار اقدامی عاجل برای مشخص شدن وضعیت بازسازی تئاتر شهر شد و از هنرمندان و مدیران تئاتر خواست نسبت به این مسئله حساسیت لازم را نشان بدهند تا بازسازی تئاتر شهر بار دیگر همچون سال 86 با دریغ و افسوس هنرمندان تئاتر همراه نشود.