پایگاه خبری تئاتر: نشست صمیمانه دبیر جشنواره با گروه‌های شرکت‌کننده در بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان امروز ساعت 14 تا 16 در سالن کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد.
سفر اعضای کمسیون فرهنگی مجلس به همدان یه اتفاق بزرگ بود
پیام دهکردی در ابتدای این نشست از حضور اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس در همدان به عنوان یک اتفاق بزرگ یاد کرد و گفت: دیروز اعضای کمسیون فرهنگی مجلس به دعوت من برای دیدن تئاتر و نه هیچ کار دیگری، به همدان آمدند. این افتخار نه برای من، که برای تئاتر مملکت است. این پیش قراولی مهم متعلق به تئاتر کودک و نوجوان است.
دبیر جشنواره تئاتر کودک و نوجوان، ادامه داد: اتفاق بزرگ دیگری که امسال افتاد این است که همه گروه‌ها از ابتدا تا انتهای جشنواره حضور دارند.
او سپس تاکید کرد: بسیاری از گروه‌ها از من می‌پرسیدند چرا اولین اجرایی که دیده‌ام، تئاتر دانش‌آموزی بوده است؟! دلیلش این است که احساس کردم تئاتر دانش آموزی دغدغه همه است. و خوشحالم که امسال برای اولین بار تئاتر دانش آموزی وارد جشنواره بین‌المللی می‌شود.
سپس رضا فیاضی که مدیریت جلسه را برعهده داشت، از دهکردی درباره بازخوردها و نتایج سفر اعضای کمسیون فرهنگی به همدان، پرسید.
دبیر جشنواره با اشاره به جلسه‌اش با این کمسیون گفت: بحث مفصلی درباره مبحث کودکی، جشنواره، تئاتر کودک و نوجوان و تئاتر دانش‌آموزی داشتیم. در بخش پایانی هم درباره خصوصی سازی و لزوم واگذاری اتفاقات تئاتری به اهلش صحبت کردیم.
او با اشاره به مباحث آسیب شناسانه که در جلسه با اعضای کمسیون فرهنگی مجلس مطرح کرده، گفت: من درباره مسایل مختلفی از جمله این که تئاتر ما قربانی چه چیزی شده، صحبت کردیم. تئاتر ما قربانی مدیریت‌های سلیقه‌ای شده. مدیرهایی آمدند تئاتر مملکت را مصرف کردند تا تازه بفهمند تئاتر چی هست!
او تاکید کردک در حوزه اقتصاد می‌توان با قرض گرفتن پول مشکلاتی را حل کرد اما در حوزه فرهنگ باید کار تدریجی انجام داد. برای ویرانی فرهنگ 8 تا 10 سال کافی است و برای ساختنش 10، 15 سال وقت لازم است.
پیام دهکردی گفت: من خودم را به شهادت رساندم، خودم را کشتم تا بگویم بسیاری از موسیقی‌هایی که در افتتاحیه‌ها، مراسم گشایش و از رسانه ملی پخش می‌شوند، مبتذل هستند. کشتم که بگویم شعر ما، موسیقی ما دارد از بین می‌رود.
دهکردی در خلال صحبت‌هایش درباره میدان امام همدان هم صحبت کرد و گفت: این میدان در هر جای دیگری از دنیا بود سنگفرشش می‌کردند اما اینجا بانک در آن گذاشته‌اند و این یعنی نابودی میدان! نص وظایف کمسیون فرهنگی حمایت از فرهنگ است. من با هیچ کس هیچ ملاحظه‌ای ندارم.
حمایت‌های مادی و معنوی دو شاخه‌ای هستند که به گفته دبیر جشنواره بیست و یکم مطالبات تئاتری‌ها را دربرمی‌گیرند. در شاخه اول اعضای کمسیون فرهنگی وضعیت اقتصادی را توضیح داده‌اند و در شاخه دوم به خواسته دهکردی به همدان آمده‌اند تا به تعبیر او «حداقل کار» که دیدن تئاتر است را انجام بدهند.
درست نیست که همه فقط به تئاتر بین‌الملل اهمیت بدهند
بخش دوم این نشست، به پرسش گروه‌ها از دبیر جشنواره اختصاص داشت. اهمیت اختصاص امکانات فنی خوب به گروه‌ها، عدم تمایز بین گروه‌های خارجی و داخلی و پرداخت کمک هزینه‌ها سه دغدغه‌ای بودند که در ابتدای این بخش مطرح شدند.
دهکردی در پاسخ به این سه دغدغه، به تاکید همیشگی‌اش بر یکسان نگری اشاره کرد و گفت: همه جا فقط گروه‌های بین‌الملل را می‌بینند. خبرنگارها هم فقط راجع به نمایش‌های بین‌الملل می‌نویسند. گفتند اجراهای بیشتری برای بخش بین‌الملل بگذاریم. ولی این درست نیست. چون تئاتر ما، آن نیست. من هم جشنواره را با یک تئاتر دانش‌آموزی شروع کردم.
«مثنوی هفتاد من و شرح مبارزات نفس بر» عنوانی بود که دهکردی برای تلاش‌هایش در زمینه تامین کمک هزینه‌ها به کار برد و گفت: روز 20 مهرماه زمانی است که برای تصویه مالی کامل جشنواره در نظر گرفته شده است و من مطمئنم آقایان به این قول عمل می‌کنند.
پیام دهکردی با اشاره به بودجه 445 میلیون تومانی جشنواره تاکید کرد: من 20 سال رابطه عاشقانه با خانواده‌ام را به یک پست دو روزه نمی‌فروشم. تئاتر برای بعضی‌ها مثل اژدهای هفت سر است. ما تئاتری‌ها محلی از اعراب نداریم. باید صبوری کنیم.
در بخش دیگری از این جلسه، نصیر احمد ملازهی، کارگردان نمایش «هورشید» از شهر سرباز، درباره بی‌توجهی به تئاتر دانش‌آموزی در جشنواره‌ها صحبت کرد. رضا فیاضی بعد از صحبت‌های او، گفت: آقای ملازهی فارغ‌التحصیل تئاتر هستند. نمی‌دانم کدام یک از شما تا به حال شهر سرباز را دیده‌اید. شهر بسیار کوچکی است. ایشان به شهرشان برگشتند و در آنجا فعالیت می‌کنند. انتظار من از همه شما این است که به شهر خودتان برگردید و شرایط را برای بچه‌هایی که آرزومند داشتن این شرایط آموزشی هستند فراهم کنید.
داوری جشنواره کیفیت محور بوده است
بلیط‌های جشنواره و کیفیت آثار هم از جمله بحث‌هایی بودند که نمایندگان گروه‌ها مطرح کردند و دهکردی در پاسخ به آنها گفت: فرهنگ یک کودک رهاشده و یتیم در سیاره ایران است. هنوز یاد نگرفته‌ایم برای برنامه‌ریزی و ساماندهی بلیط‌های جشنواره چه فرمولی را رعایت کنیم که به همه بلیط برسد!
دبیر جشنواره بیست و یکم ضمن ارائه توضیحاتی درباره اختصاص بلیط‌ها، درباره تلاشش برای تدوین منشور داوری نیز صحبت کرد. اما در پاسخ به سوالی درباره کیفیت آثار حاضر در جشنواره گفت: باید خدا را شکر کنیم که تئاتر، این موجود نازنین، زنده است. بله کیفیت آثار مطلوب نیست اما این کیفیت تئاتر ماست. جشنواره برآیند وضعیت تئاتر کشور است؛ وضعیتی که با 10 سال پیش قابل مقایسه نیست. تئاتر ما وارد مسیر انحطاط شده است.
پیام دهکردی تاکید کرد: داوری آثار کیفیت محور بوده است و این جشنواره از لحاظ داوری از سلامت 100 درصد برخوردار است.
