مراسم بزرگداشت جمال شورجه به همت کانون کارگردانان سینمای ایران با همکاری موزه سینمای ایران شامگاه ۲۴ دی در سالن سینماتوگراف موزه سینما با حضور جمعی از سینماگران برگزار شد.
در ابتدای این مراسم مجری برنامه علیرضا غفاری گفت: امشب شب جمال شورجه است. این سنت خوب و ایده جذابی است که کانون کارگردانان مدتهاست آن را ادامه می‌دهد و آن تجلیل هنرمندان است.
غفاری پس از آن حاضران را دعوت به دیدن کلیپی از جمال شورجه کرد. این کلیپ شامل تصاویری از فیلم‌ها و پشت صحنه فیلم‌های جمال شورجه و همچنین قسمتی از گفتگوی تاریخ شفاهی این هنرمند پیشکسوت با موزه سینما درباره شکل گرفتن علاقه او به سینما و سینمای دفاع مقدس بود.
جمال شورجه و هم‌نسلانش متر و معیار سینمای دفاع مقدس و انقلاب هستند
در ادامه محسن امیریوسفی رییس کانون کارگردانان طی سخنانی گفت: ما امشب برای بزرگداشت کارگردانی گرد هم آمدیم که دانش آموخته گرافیک است و به گفته خودشان اگر انقلاب نمی‌شد هیچگاه به سراغ سینما نمی‌رفتند. آقای جمال شورجه کارگردانی سینما را از سال ۶۷ با فیلم روزنه آغاز کرد و نام خود را بعنوان یک سینماگر دفاع مقدس ثبت کردند با فیلم‌هایی که در کنار بیان اعتقادات و دیدگاه وی در حوزه جنگ و انقلاب، نشان از علاقه به تکنیک‌های جذاب سینمایی و تلاش در جذب مخاطبین سینماست. آقای شورجه می‌دانند که زمانی کارگردان فراموش نشدنی سینمای دفاع مقدس یعنی زنده یاد رسول ملاقلی پور چگونه در دفتر مدیر وزارت ارشاد جای ترکش جنگ را بر بدن خود نشان داد تا مشکل همکارش را حل کند و همین صداقت و صراحتش او را محبوب همه سینماگران کرد.
در ادامه سید احمد میرعلایی تهیه‌کننده پیشکسوت سینما و مدیر فرهنگی در بخش دیگری از این مراسم گفت: جا دارد از طرف خانواده آقای شورجه از طرف همه کسانی که در این مدت جویای حال آقای شورجه بودند تشکر و قدردانی کنم چرا که من در این مدت بنا به درخواست خود او پاسخگوی تلفن وی بودم. از مدیریت خانه سینما برای برگزاری این مراسم تشکر می‌کنم. در مورد برخی دوستانی که گرفتاری داشتند با ایشان صحبت کردم و ایشان مجدانه پیگیری کردند، هم در بخش صندوق حمایت از هنرمندان و همچنین آقای شاهسواری عزیز. ولی از دوستان می‌خواهم برای شخصی دعا کنند که برای عزیزان بسیار عاشقانه پیگیری می‌کردند و اکنون در بستر مریضی است. دعا کنیم عزیزانی که این چنین مجدانه تلاش می‌کنند سلامت باشند.
وی بیان کرد: جمال شورجه به هیچکس به هیچ صورتی نگاه سلیقه گونه نداشتند. این انعکاس را در زندگی و مرام وی می بی نم، این افراد را در سینما کم داریم. از مسئولان موزه سینما، کانون کارگردانان و مسئولان سینمایی سوال می‌کنم چرا می‌گذاریم هنرمندان ما فوت شوند و بعد تندیسشان را نصب می‌کنیم؟ چرا تندیس افرادی همانند شورجه را نباید برای نسل‌های بعدی نگه داریم؟ چگونه می‌شود فردی مانند جمال شورجه وارد سینما می‌شود و همه سینمایی‌ها عاشقانه به او عشق می‌ورزند؟ ما یک فیلم کار می‌کنیم آخر فیلم می‌بینیم همه با هم اختلاف داریم! چه کسی با آقای شورجه این رابطه را دارد؟ مگر اصغر شاهوردی بهترین صدابردار ایران نبوده و صدابرداری را در ایران بنیاد نگذاشته است؟ ایشان در راهی که از سینما برمی‌گشته تصادف می‌کند و زمین گیر می‌شود و همسرش چگونه عاشقانه این فرد را نگهداری می‌کند؟ با این حال ما فقط برویم و به ایشان سر بزنیم و بزرگداشت برگزار کنیم؟ چرا مجسمه اصغر شاهوردی و امثال جمال شورجه را خودشان پرده برداری نکند؟
پس از آن ویدئویی از تورج منصوری پخش شد که درباره جمال شورجه صحبت می‌کرد.
جمال شورجه نماد سینمای انقلاب است
در ادامه این مراسم جواد شمقدری گفت: نام شورجه را همواره در عرصه سینما و تلویزیون با عناوین مختلفی شنیده‌ایم در کنار فرج‌الله سلحشور دو سریال «مریم مقدس» و «یوسف پیامبر» را کار کردند؛ آقای شورجه در سریال «یوسف پیامبر» به عنوان مشاور کارگردان حضور داشت که این از خلوص کار اوست؛ این حرکت را کمتر کارگردانی انجام می‌دهد همین کار او نشان دهنده بزرگی‌اش است. «جمال شورجه» نماد سینمای انقلاب است؛ در ابتدا این برنامه سوره والعصر خوانده شد در این سوره درباره خسران انسان گفته می‌شود که در آیه بعدی چند مثال می‌زند که این خسران شامل حال چه کسانی نمی‌شود، آقای شورجه مصداق این سوره است هم ایمان دارد و هم کار خیر انجام می‌دهد. شخصی مثل «ژرارد دوپاردیوو» که در کار «احمدبای» بازی می‌کرد؛ عاشق او شده بود و اگر امکانش وجود داشت امشب در این جمع درباره این استاد سینما صحبت می‌کرد. عمده کارهای «جمال شورجه» براساس نیاز روز جامعه و سینمای ایران بوده است.
وی افزود: همچنین حضورشان در جلسات شوراهای مختلف سینما موثر بوده است و با یک وجدان کار بسیار بالا حضور داشت و وی از معدود افرادی بود که در شورای فیلمنامه حضور داشت و فیلمنامه‌ها را کامل می‌خواند در بعضی از جلسات یادمان می‌رفت که فیلمنامه درباره چه چیزی بوده اما آقای شورجه در دفترش کامل درباره آنها نوشته بود جمال شورجه مصداق بارز سخنان رهبری است که فرمودند: در عرصه سینما به افرادی که نیاز داریم که تبیین جهادگران را به تصویر بکشد. رهبری یکی از نکاتی که با تاکید مطرح می‌کنند این است که در این شوراها که سرنوشت افراد را تعیین می‌کنند افرادی مثل آقای شورجه که دلسوزانه کار کنند، نیاز داریم. یادم است در یکی از جلسات با رهبر انقلاب، ایشان به حضور آقای شورجه تاکید داشتند. به اآقای خزایی پیشنهاد می‌کنم تا از آقای شورجه در شوراها استفاده کنند. از خانواده آقای شورجه می‌خواهم تا دفاتری که دارند را جمع‌آوری کنند که این دفاتر پراز نکات آموزنده است.
صحنه سینما نیازمند همه است
منوچهر شاهسواری در این بخش از مراسم گفت: فرصت‌های این چنین به ما این امکان را می‌دهد از کسانی که در این عرصه مفید بوده‌اند قدردانی کنیم، دوستان قبل از من با دلسوزی را نکات را بیان کردند و من هم به سهم خود تشکر می‌کنم، اما ما پراکندگان مجموعه‌ایم، ذات و فطرت ما به سمت جمع است و جهان پیرامون ما جهان پراکندگی است این پراکندگی فقط با دور هم بودن از هم سخن گفتن همدلی کردن صورت می‌گیرد و حتی اگر نکته‌ای هم با هم داریم چاره‌ای جز گفتگو نداریم. صمیمت نکته‌ای است که به شدت به آن احتیاج داریم. ما نیازمند یک فضای صمیمیت انتقادی هستیم فارغ از همه هیاهوهای که گاهی اوقات منجربه دلگیری و دلشکستگی می‌شود که این امر پسندیده‌ای نیست. خدا را شاکرم این فرصت پیش آمد در این مراسم که به نیابت جمال عزیز برگزار شده است، حضور پیدا کردم. همه ما باید شاکر لحظاتی باشیم که این فرصت‌ها به ما داده شود بار دیگر همدلی و رفاقت را بگوییم. کشور، سینما و صحنه هنر راهی جز همدلی ندارد. هر فردی در هر جایی اگر به این همدلی بیافزاید خدا بیامرزتش. و هرکس در هرجایی بخواهد شکافی ایجاد کند، یقیناً به صحنه فرهنگی خیانت می‌کند. برای جمال عزیز آرزوی سلامتی می‌کنم واز همکارانمون هم هرکسی در بستر بیماری است و به صحنه برگردد. صحنه سینما نیازمند همه است.
پس از آن جمال شورجه روی صندلی چرخدار به روی سن آورده شد.
«احمد بای» از لحاظ تولید و تهیه فیلم سختی بود
جمال شورجه نیز در مراسم بزرگداشت خود در موزه سینما طی سخنانی گفت: از همه دوستانی که در این مراسم شرکت کردند و مدت‌ها ندیده بودمشان ممنونم، خدا حفظ‌تان کند. همچنین از آقای شاهسواری که با همه مشغله‌ای که دارند قدم رنجه کردند و به این مراسم آمدند. همچنین از شورای مرکزی کارگردانان که مرا شایسته تجلیل دانستند ممنونم. خداوند به شما اجر جزیل عنایت کند. از تورج منصوری که یار غار من بود و در فیلم «احمد بای» دلسوزانه به من کمک می‌کردند ممنونم، به من دلگرمی می‌داد که طاقت بیاوریم چرا که «احمد بای» فیلم به لحاظ تولید و تهیه فیلم بسیار سختی بود و من بعد از دو هفته بعد از آن سکته کردم. این فیلم درباره احمد بیگ پاشا قهرمان ملی الجزایر است که در آن کشور مانند سردار سلیمانی ما محبوب است و برای او احترام قائلند.
وی افزود: حاج قاسم در کشور ما مظلوم واقع شد ولی احمد بیگ پاشا یکی از سرداران عثمانی بود که بسیار محبوب بود. این فیلم تاریخی را به کمک دوستان که جهادی کار کردند، با تمام مشکلاتی که بود ساختیم به ایران برگشتیم. فیلم را تحویل سفارت الجزایر داده‌ایم و خود من هنوز نسخه کامل آن را ندیده‌ام. فکر می‌کردم شاید بتوانم آن را در جشنواره فجر ارائه دهم. دوست داشتم کارگردانان عزیز دیگر این کار را می‌ساختند ولی آنها اصرار داشتند عوامل حضرت یوسف این کار را بسازند و منِ گنهکار از آن سریال باقی ماندم. هر چقدر سعی کردم از عزیزان ایرانی در این سریال استفاده کنیم، نتوانستم. در آخر این سکته برای ما بود و بعداً فهمیدیم این یکی از نعمات الهی بود. امیدوارم روزی این فیلم هم در ایران به نمایش درآید. امیدوارم روزی با سلامتی روبروی شما بایستم و تا کمر خم شده برای شما تعظیم کنم. در این مدت خانواده ام بسیار مرا همراهی کردند و مرا تیمار کردند. از ایشان هم تشکر می‌کنم.
پس از آن کامران ملکی به نمایندگی از محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی لوح تقدیر و هدیه نقدی سازمان سینمایی و موزه سینما را به جمال شورجه تقدیم کرد. جواد شمقدری هدیه جامعه اسلامی هنرمندان، فرزاد حیدری از طرف صندوق اعتباری هنر و محسن جوادی از طرف انجمن دفاع مقدس و انقلاب اسلامی هدایای خود را به جمال شورجه تقدیم کردند.
همچنین اعضای شورای مرکزی کانون کارگردانان سینمای ایران روی سن حضور پیدا کردند و لوح و هدیه خود را به این کارگردان اهدا کردند.
در پایان مراسم هنرمندان روی سن فراخوانده شدند و با جمال شورجه عکس یادگاری گرفتند.
در این مراسم قسمت‌هایی از فیلم «حماسه مجنون» که توسط فیلمخانه ملی ایران تهیه شده بود نیز برای حاضران به نمایش درآمد.
در این مراسم سینماگرانی همچون منوچهر شاهسواری، غلامرضا موسوی، احمد امینی، محمدعلی نجفی، محمدرضا عرب، وحید موسائیان، مصطفی کیائی، بهمن کامیار، نادر مقدس، مرتضی شایسته، جواد شمقدری، شفیع آقامحمدیان، احمد میرعلایی، سعید الهی، کامران ملکی، مهرداد خوشبخت، حسن علیمردانی، محمد سربخش، محمد درمنش، جهانبخش سلطانی، علی رویین تن، قدرت الله صلح میرزایی، شهرام زاهدی، حبیب الله بهمنی، احمدرضا گرشاسبی، ابوالفضل همراهی، مهدی فیروزی، دانش اقباشاوی، ابراهیم اصغری، اکبر حر، حسن نجاریان، مهدی عظیمی میرآبادی، مهدی کریمی، سیدمحسن ماهینی، عبدالحمید انصاری، مهران عباسی مدیرعامل موزه سینمای ایران، لادن طاهری مدیر فیلمخانه ایران حضور داشتند.
