پایگاه خبری تئاتر: بوتان پس از ۲۳ سال با فیلم «لونانا: گاومیشی در کلاس درس» راهی رقابت اسکار شد و توانست در فهرست اولیه نامزدهای منتخب اسکار ۲۰۲۲ در بخش بهترین فیلم بین‌المللی جای بگیرد.
«لونانا: گاومیشی در کلاس درس» اولین فیلم بلند پاوو چوینینگ دورجی است که سفری غیرمعمول را آغاز کرد و در نهایت به فهرست اسکار راه پیدا کرد.
این فیلم بلند با موضوعی که حول یک مرد جوان و رسیدن او به بلوغ معنوی است و در تلاش است تا خوشبختی را دور از خانه پیدا کند، با باتری‌های خورشیدی ساخته شد و فیلمبرداری آن ۳ ماه در یکی از دورافتاده‌ترین سکونت‌گاه‌های انسان در جهان شکل گرفت؛ در جایی که بازیگران تازه‌کار و گروه تازه‌کار ساخت فیلم گرد هم آمده بودند.
دورجی سازنده فیلم که نویسنده و عکاسی از بوتان است که آثارش در مجلات معتبری چون اسکوایر، لایف و وال استریت ژورنال منتشر شده می‌گوید: این سفری بسیار سورئال بود که برای من قدرت هنر و فیلمسازی را تایید کرد و نشان داد که اگر قلب خود را وقف کاری کنید و داستانی را با جهان به اشتراک بگذارید می‌توانید از دورافتاده‌ترین مدرسه جهان خارج شوی و به معتبرترین صحنه‌های جهانی راه یابی.
دورجی این فیلم را با راهنمایی کینتسی نوربو کارگردان بوتانی ساخت که سال ۱۹۹۹ با فیلم «جام» اولین نماینده بوتان را به اسکار معرفی کرد.
«لونانا» که در واقع دومین فیلم بوتان است که به اسکار معرفی می‌شود درباره یک معلم جوان ساکن در پایتخت کشور است که در رویای مهاجرت به استرالیاست تا یک خواننده حرفه‌ای و معروف شود اما به جای آن خود را در مدرسه‌ای دورافتاده در روستایی در شمال بوتان است. گرچه وی می‌خواهد سریع آنجا را ترک کند اما در نهایت همانجا شادی واقعی را پیدا می‌کند و با بچه‌های محلی پیوند می‌خورد.
این فیلم اولین بار سال ۲۰۱۹ در جشنواره فیلم لندن به نمایش درآمد و سال پیش در جشنواره پالم اسپرینگز جایزه منتخب مخاطب را برد و پس از آن نیز ساموئل گلدوین فیلمز حقوق پخش فیلم در آمریکای شمالی را خرید.
«لونانا» سال پیش هم از سوی بوتان به کمیته اسکار معرفی شد اما تایید نشده بودن کمیته انتخاب از سوی اسکار آن را از شرکت در این رقابت بازداشت و در نهایت یک هیات انتخاب جدید به اتفاق آرا امسال این فیلم را واجد شرایط خواند و فیلم در اسکار پذیرفته شد.
دورجی می‌گوید همه فیلم با داستان‌هایی واقعی که از گشت و گذارها و کوهنوردی‌هایش در روستاهای بوتان با آنها روبه‌رو شده الهام گرفته و خودش زندگی سخت اما زیبا و رضایت‌بخشی را در آن نواحی تجربه کرده است.
لونانا منطقه‌ای آنقدر دوراتفاده است که از ترجمه آن «دره تاریک» می‌شود و دورجی می‌خواست فیلمی در این منطقه بسازد تا صداقت مردمی در دنیای دست نخورده را تصویر کند.
وی یادآوری می‌کند بوتان به عنوان شادترین کشور جهان شناخته می‌شود و با این حال هزاران مهاجر بوتانی هر سال به استرالیا و آمریکا مهاجرت می‌کنند.
بازیگران «لونانا» افرادی هستند که برای اولین بار جلوی دوربین ایستاده‌اند و زندگی واقعی‌شان هم نمایی از همان داستانی است که در برابر دوربین روایت می‌کنند. یکی از شخصیت‌های فیلم عاشق موسیقی است و دیگری که دخترکی یتیم است و با مادربزرگش بزرگ شده هرگز از لونانا خارج نشده است.
این فیلمساز در توصیفش از مراحل ساخت فیلم آن را حماسی و چالش برانگیز توصیف می‌کند و می‌گوید از نظر معنوی برایش بسیار رضایت‌بخش بود. وی گفت: یک سال مشغول تولید این فیلم بودیم و مجبور شدیم با ارتشی از قاطرها و الاغ‌ها چیزهایی را که برای فیلم لازم داشتیم حمل کنیم از پنل‌های خورشیدی تا باتری‌ها و امکاناتی برای استقرار موقت خودمان … در بازگشت هم خودمان دیگر شبیه گاومیش شده بودیم.
