ابوالفضل ورمزیار نمایشنامه‌نویس و کارگردان فعال تئاتر آئینی سنتی از اجرای مقتل‌خوانی برای نخستین بار در دهه سوم محرم در برج میلاد تهران خبر داد.

پایگاه خبری تئاتر: ابوالفضل ورمزیار نمایشنامه‌نویس و کارگردان شناخته شده نمایش‌های آئینی سنتی که در ماه رمضان امسال به مدت شش شب "علی‌نامه خوانی" با کارگردانی او در محوطه باز مجموعه تئاتر شهر اجرا شد، از اجرای مقتل‌خوانی در دهه سوم محرم امسال در برج میلاد برای نخستین‌بار در ذیل برنامه "سوگ جامه‌گان" به دو زبان انگلیسی و فارسی خبر داد.

ورمرزیار که تاکنون بیش از 15 اثر نمایشی را روی صحنه برده درباره این برنامه توضیح داد: امسال در برنامه ویژه‌ای که در قالب سوگ جامه‌گان اجرا می‌شود و در مقتل‌خوانی تلاش کردیم تا موضوع‌هایی را برای فرهنگ انگلیسی انتخاب کنیم و داستان‌ها و حماسه‌های عاشورایی را به دو زبان فارسی و انگلیسی نقالی ‌کنیم.

این کارگردان تئاتر ادامه داد: علاوه بر این در شبکه پنج سیما نیز صبح‌ها مقتل‌خوانی صورت می‌گیرد که این برنامه از 4 تا 13 محرم در قالب برنامه "سلام تهران" اجرا می‌شود. همین‌طور در دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز پرده خوانی خانم زینب کبری را داریم.

ورمرزیار در ادامه درباره کیفیت مجالس تعزیه‌ که در سطح کشور به مناسبت ایام سوگواری سالار شهیدان اجرا می‌شود، با بیان اینکه این روزها اکثر سفارش‌دهندگان مجالس تعزیه در کشور نهادها و ارگان‌های دولتی هستند، گفت: به همین دلیل از نظر شکل و فرم، آنچه در تعزیه سنتی ما بوده و در روستاها برگزار می‌شده با آنچه امروز در اماکن عمومی شهرهای بزرگ برگزار می‌شود از نظر فرم و شکل اجرا تفاوت‌های زیادی دارند.

این هنرمند و تعزیه‌خوان مطرح با بیان اینکه؛ تعزیه سنتی و اصیل ما به نوعی در حال تغییر ماهیت است، درباره تاثیرگذاری این مجالس، توضیح داد: تاسفانه مجالس تعزیه آنطور که باید و شایسته است اثرگذار نیستند، و یکی از دلایل آن این است که بعضی از نسخه‌ها اصلا اجرا نمی‌شود و مردم هم علیرغم عشقی که به تعزیه دارند و پای تعزیه می‌آیند ولی به نظر می‌رسد که متاسفانه داریم مخاطب را از دست می‌دهیم.

ورمرزیار در پایان با بیان اینکه؛ تعزیه از بطن مردم آمده و به خاطر عشق مردم به امام حسین (ع) هم بوده که تاکنون حفظ شده، دخالت سلایق سفارش‌دهندگان و دخل و تصرف انها در شکل اجرا را یکی از مشکلات مجالس تعزیه در این روزها برشمرد و خاطر نشان کرد: در حقیقت موضعی شدن، مناسبتی شدن و سفارشی شدن مجالس تعزیه، بزرگ‌ترین خطری است که این آئین قدیمی و سنتی مذهبی ما را امروزه تهدید می‌کند.