هم “مجری گری” و هم “مصاحبه” امروزه یک تخصص و یک رشته مهم با شاخه هایی بسیار زیاد در دنیاست. مصاحبه چه به لحاظ محتوا و چه به لحاظ هدف انواع و اقسام دارد ، اجرا هم همینطور و هرکدام هم بسیار ریزه کاری دارند.

چارسو پرس: عصر جدید کپی ضعیفی از معروف ترین برنامه استعداد یابی دنیا به نام “آمریکن گات تلنت” است که از زمان آغاز آن در ۲۰۰۶ در شبکه NBC نمونه های مشابهش در بسیاری از کشورهای دنیا (البته با رعایت حق کپی رایت) ساخته و به پخش رسید.

یکی از مهمترین (و شاید حتا مهمترین) نقطه ضعف “عصر جدید”  که امروز به سومین فصل خود رسیده است ، حضور خود “احسان علیخانی” هم بعنوان “مجری” و هم بعنوان “مصاحبه گر” است. البته در خیلی از برنامه های “گات تلنت” در کشورهای گوناگون ممکن است مجری وجود داشته باشد اما با نقشی “تعریف شده” و “محدود”. تقریباً همه این گونه مجری ها در پشت صحنه هستند و گفتگوهایی کوتاه با شرکت کنندگان یا همراهان آنها انجام  می دهند یا گاهی کارگردان تلویزیونی ، بخشی از حرفها یا واکنش های آنها را در حین اجرای شرکت کننده نمایش می دهد. در نهایت هم برخی اوقات در آغاز و پایان برنامه حضور پیدا می کنند.

اما در “گات تلنت ایرانی” حضور علیخانی بعنوان مجری کاملاً زائد است  و نبود او نه تنها لطمه ای به برنامه نمی زند بلکه ریتم و کیفیت آن را بهتر هم  می کند چون عملاً او جز اعلام ورود شرکت کننده یا گروه جدید ، گپی کوتاه با شرکت کننده ها در پایان اجرا ، اعلام نظر هیئت داوران و راه یافتگان به مرحله بعد هیچ کار دیگری انجام نمی دهد. برای هیچ کدام از این کارها هم لزوماً ضرورتی به وجود فردی در جایگاه مجری نیست. رای داوران را هر بار یکی از آنها می تواند اعلام کند ، ورود شرکت کننده جدید هم می تواند از طریق بلندگو یا برای بیننده تلویزیونی از طریق زیرنویس باشد.

یکی دیگر از ایرادات حضور علیخانی در برنامه (بعنوان مجری) که بسیار هم لطمه می زند قطع کردن های مکرر و متعدد صحبت های داوران است ، آن هم نه بخاطر طرح پرسشی مهم و مکمل حرف داور  بلکه عمدتا برای شوخی ها و تکه هایی که بیشتر آنها بیمزه هستند مثلا هنگامی که “اسماعیلی” بحثی جدی درباره محزون بودن قطعه لالایی ( علیرضا برنجیان) را مطرح می کرد یا وقتی همایون فر در همین زمینه نکته ای تخصصی را می گفت بی دلیل با شوخی هایی بیمزه (که تماشاگر هم به آن نمی خندید) حرفشان را قطع می کرد و بحث را ناقص می گذاشت.

اگر علیخانی داوران را صرفاً برای اعلام رای (مثبت یا منفی) دعوت نکرده و قراره توضیحات انها را هم بشنویم پس دیگر این اندازه از قطع حرف داوران چه معنایی دارد؟!!!! به حدی که در بیشتر قسمت های برنامه ، مجموع زمان هایی که علیخانی صحبت می کند با مجموع زمان صحبت هر ۴ داور تقریباً برابر یا حتا برخی اوقات بیشتر است.

ژاله صامتی در برنامه “هشتگ عصر جدید” در همین زمینه گفت: ” : آقای علیخانی … یک چانه قوی دارد برای صحبت کردن ، الی ماشاءالله تا قیامت می تواند حرف بزند اما وقتی من به عنوان داور اشاره می کنم زنگ طلایی را باز کن اصلا حواسش نیست.”  ضمن اینکه گاهی اوقات بحث هایش با داوران هم جنبه توهین آمیز پیدا می کند مثل وقتی که سر چند ثانیه دیرتر اعلام کردن رای خانم صامتی رای او را بست و با لحنی تند  بهش گفت “شما قرارداد بستی بعنوان داور که به موقع رای ات را اعلام کنی” (نقل به مضمون) از این حرف می شود اینطور برداشت کرد که او ، داوران را هم مثل سایر عواملش در برنامه می داند که فقط باید “دستورات” او را دقیق انجام دهند.

کلاً  زمان زیاد صحبتش در هر برنامه از جمله : مکرر پریدن های غیر ضروری و بی منطق  وسط حرف داوران با هدف تکرار حرفشان یا شوخی های بیمزه ، پلاتوهای طولانی تبلیغی یا جلب کمک های مردمی ، مطول گویی در اعلام نظرات داوران نشان دهنده میل به شهوت کلام در وجود اوست .

اما وجه دوم حضور علیخانی در برنامه در قالب نقش کسی است که در پایان اجرای هر فرد یا گروه با آنها مصاحبه ای انجام می دهد.البته کاری که او انجام می دهد حتا ذره ای هم به آنچه دانشجویان “رشته روزنامه نگاری” در دانشگاه می خوانند و تازه بعد از یک ترم ، تنها کلیاتش را یاد می گیرند ، ندارد.

پر تکرار ترین پرسشی که او مطرح می کند به نحوی با هدف تبلیغ درباره برنامه خودش است مثلا در مرحله دوم که فعلا در حال پخش است بدون استثنا از همه شرکت کنندگان درباره بازتاب حضورشان در مرحله اول بین خانواده ، فامیل ، اهالی شهر ، محل و مدرسه و…. می پرسد و حتا سطح خودش و برنامه را اینقدر تنزل می دهد که درباره تاثیر برنامه در افزایش شناخته شدن و معروفیت آنها می پرسد.

مثلا از “وحید” (خواننده لری که لوله کش بود) با شوقی کودکانه می پرسد: ” مامان و بابا بعد از تماشای اجرای تو چه کردند؟” یا “بعد از مسابقه تو محل می شناختندت؟” یا از استدآپ کمدین اصفهانی می پرسد: “واکنش خانواده بعد از اجرای مرحله اول چه بود؟”  (نقل به مضمون) اگر “علیخانی” اینقدر ذوق و شوق اطلاع از میزان تاثیزگذاری برنامه اش در معروفیت افراد را دارد می تواند این سوال را پشت صحنه هم از شرکت کننده  ها بپرسد.

یکی دیگر از پرسش های مشترک او هم درباره کار و شغل شان است و اینکه از کجا امدند؟ این هم چیزی است که می توان به شکلی هنرمندانه تر در فیلم کوتاه معرفی ای که برای هر شرکت کننده شاخته می شود بیان کرد یا مدل خود مسابقه “آمریکن گات تلنت” در گفتگویی که ابتدای حضور هر شرکت کننده روی  استج یکی از داوران با او انجام می دهد مطرح کرد (البته به تناسب خود شرکت کننده نه اینکه دو تا پرسش ثابت را از همه شرکت کننده ها پرسید؟!!)

هم “مجری گری” و هم “مصاحبه” امروزه یک تخصص و یک رشته مهم با شاخه هایی بسیار زیاد در دنیاست. مصاحبه چه به لحاظ محتوا و چه به لحاظ هدف انواع و اقسام دارد ، اجرا هم همینطور و هرکدام هم بسیار ریزه کاری دارند. در کشورهای پیشرفته اصلا اینگونه  نیست که اگر کسی تهیه کننده برنامه ای بود و دلش خواست ، هم اجرا کند و  هم مصاحبه انجام دهد. آنجا اگر قرار باشد کسی کاری انجام دهد تعریفی از آن کار در نظر می گیرند ، هدفی برایش تعیین می کنند و…. چون اولویت اول شان نظر و رضایت مردم است بعد پول یا موارد دیگر


منبع: جامعه سینما
نویسنده: محمدرضا فهمیزی