پایگاه خبری تئاتر: این جلسه نمایشنامه خوانی با حضور مصطفی محمودی(منتقد و پژوهشگر تئاتر)، بهزاد فراهانی (نمایشنامه نویس، کارگردان و بازیگر تئاتر)، بهزاد صدیقی(نمایشنامه نویس، منتقد و پژوهشگر تئاتر)، شکوفه آروین(نمایشنامه نویس) و شکوفه طاهری (کارگردان این نمایشنامه خوانی) برگزار شد.
در ابتدای نشست بهزاد صدیقی(نمایشنامه نویس، منتقد و پژوهشگر تئاتر) گفت: این نمایشنامه در کتاب «مجموعه نمایشنامه های برگزیده سی و یکمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر» به همراه چهار نمایشنامه دیگر همچون «تکیه بر دیوار نمناک» نوشته مشترک غلامحسین دولت آبادی و آراز بارسقیان، «پناهنده» نوشته امیرمهاجر سلطانی، «مرثیه باد» نوشته مهدی نصیری و «شرق دور... شرق نزدیک» نوشته حمیدرضا نعیمی منتشر شده است.
وی با بیان این که سلسله نشست های صحنه کاغذی با هدف معرفی بیشتر ادبیات نمایشی معاصر کشورمان برگزار می شود، افزود: متاسفانه ادبیات نمایشی ما مغفول واقع شده است و متولیان امور فرهنگی دولتی کمتر به این مهم توجه می کنند.
در ادامه شکوفه آروین خالق نمایشنامه «چهار+یک» با اشاره به این که متن این نمایشنامه تاریخی است و به دوره ابتدای انقلاب اسلامی باز می گردد، اظهار داشت: معتقدم که تاریخ همواره در حال تکرار است و بازخوانی آن یاد می دهد در شرایط مشابه چطور رفتار کنیم.
وی ادامه داد: این متن گرچه یک متن تاریخی به نظر می رسد که در آن به موضوع انقلاب پرداخته شده است ولی زمان نگارش این نمایشنامه ذهنم به شدت درگیر مهاجرت و فرار بود و سعی کردم این قضیه را در بدترین حالت و شرایطی که آدم را به فکر مهاجرت از کشورش می اندازد بررسی کنم.
در بخشی دیگر از این نشست نقد و بررسی صدیقی ضمن ابراز خرسندی از حضور بانوان در عرصه ادبیات نمایشی و تئاتر کشورمان، گفت: خوشبختانه امروزه بانوان کشورمان بیش از پیش گرایش ها و علاقه خودشان را به حوزه ادبیات نمایشی نشان دادند و عموما هم با توفیقات خوبی همراه بوده است.
بهزاد فراهانی (نمایشنامه نویس، کارگردان و بازیگر تئاتر) در ادامه ضمن بررسی نمایشنامه چهار+یک از دو وجه تاریخی و هنری گفت: شکوفه آروین در این اثر باید روی شخصیت ها عمیق تر کار می کرد، دیالوگ ها روان و لحظات خوب در این کار بسیار است.
وی گفت: ورود بانوان به عرصه درام نویسی ایران با وجود دشواری نوشتن این گونه آثار، خوشحال کننده است.
مصطفی محمودی(منتقد و پژوهشگر تئاتر) نیز که در این نشست نقد و بررسی حضور داشت، با تاکید بر لزوم توجه بیشتر شکوفه آروین بر تاریخ تحولات اجتماعی ایران معاصر برای نگارش این نمایشنامه، ضمن اشاره به بخش هایی از آن خاطرنشان کرد: آمریکایی ها شش ماه قبل از این که قضایای 26 دی و 12 بهمن اتفاق بیافتد تمامی اتباع خود را از ایران خارج کرده بودند.
وی ادامه داد: پس از چندبار خواندن نمایشنامه سوالات متعددی همچون چرا این موقعیت تبدیل به یک رخداد نمی شود، دلیل تاکید بر چهار نفر چه بوده و ... برای من بوجود آمد که متاسفانه در متن پاسخی برای آن ها پیدا نمی کنم.
این منتقد و پژوهشگر ئتاتر شخصیت پردازی را از دیگر مشکلات داستان عنوان کرد و گفت: متاسفانه با شخصیت های قوی در داستان مواجه نیستیم شخصیت هایی که یک خطی تعریف می شوند و ما را برای نگران شدن ترغیب نمی کنند.
محمودی نمایش را به دو بخش کاملا مشخص قبل و بعد از آمدن سیاوش تقسیم کرد و اظهار داشت: تا قبل از آمدن سیاوش سیر رخدادها و اتفاقات تقریبا مناسب جلو می رود اما بعد با بخش شتاب زده، شعاری و سفارشی روبرو می شویم.
در ادامه آروین با اشاره به این که این متن شاهکار من نیست، گفت: ایرادات تاریخی متن اجتناب ناپذیر است از کسی که این دوران را تجربه نکرده و آمیخته با تخیل است. برای نگارش این اثر به ادبیات مکتوب رجوع کردم و همه می دانید این ادبیات و تاریخ نگاری معاصرمان هم با آنچه که رخ داده فاصله دارد.
وی با بیان این که یکی از از منابعی که برای نقطه عطف و کلیدی داستان (بازگشت سیاوش) استفاده کردم رمان خانه دایی یوسف بود، گفت: من یک حرفی داشتم که باید در بستر موجهی عنوان می شد و آن هم مخالفت با مهاجرت بود که باعث شد نمایشنامه شکل نمادین به خود گیرد.
سی و دومین نشست صحنه کاغذی فرهنگسرای فردوس با تجلیل از هنرمندان و مهمانان به کار خود پایان داد.
