چارسو پرس: خسرو خسروشاهی از پیشکسوتان عرصه دوبله و از دوستان زنده‌یاد جلال مقامی، درباره‌ی آشنایی دیرینه شان می گوید. به گفته او این دوستی به اندازه ای نزدیک بوده است که گویی سال ها با هم زندگی کرده‌اند و با تاسف ادامه می دهد: بزرگان دوبله یکی یکی رفتند. متاسفانه فکر نمی‌کنم دیگر کسی مانده باشد!
او با یادآوری اینکه حرفه اصلی جلال مقامی از همان ابتدا گویندگی و مدیریت دوبلاژ بوده است، تاکید می کند: «جلال مقامی مجری نبود» و سپس چنین ادامه می دهد: «یک برنامه «دیدنی ها»یی بود که از ایشان خواهش کردند برنامه را اجرا کند. چهره ی خوبی هم داشت برنامه را اجرا کرد، خیلی خوب هم گرفت و تمام شد و دیگر هم تکرار نشد.»
خسروشاهی پس از درگذشت جلال مقامی، درباره صدای تکرار نشدنی او این چنین می گوید: هر چیزی یک پایانی دارد، عمر هم همین طور. بزرگان دوبله یکی یکی رفتند و متاسفانه فکر نمی کنم دیگر کسی مانده باشد.
عکسی قدیمی از چهار صدای ماندگار دوبله ایران/ به ترتیب از سمت راست: جلال مقامی، احمد رسول زاده، منوچهر اسماعیلی و خسرو خسروشاهی
خسروشاهی سپس درباره ی دوستی و همکاری اش با جلال مقامی یادآور می شود: ما خاطرات زیادی باهم داریم. از جوانی با هم بزرگ شدیم و با هم زندگی کردیم. در سفرها همیشه با هم بودیم و بعدها زندگی دیگری شروع کردیم و هر کدام زندگی خود را داشتیم. آقای مقامی دوست عزیز من بودند. گوینده ای بسیار درجه یک و خوب؛ ولی خب این اواخر دچار ضعف جسمی شدند و ناراحتی از بی توجهی ها، ایشان را خانه نشین کرد. یکی ـ دو سال اخیر خانه نشین شدند؛ به گونه ای که برخی از دوستانش که همکار هم بودند را سه ـ چهار سال ندیده بود. جلال مقامی خانه اش تهران نبود و در کرج زندگی می کرد و به همین دلیل کسی به دیدارش نرفت. هفته پیش با ایشان صحبت کردم. کمی کسالت داشتم، ایشان تماس گرفتند و حالم را جویا شدند. او روزهای سیاه و تلخی را گذراند و بعد اینگونه فوت شد.
خسروشاهی در پایان درباره ی آثار شاخص زنده یاد جلال مقامی یادآور شد: ایشان کارهای شاخصی را گویندگی کردند که از آن جمله می توان به «دکتر ژیواگو» اشاره کرد که یکی از کارهای خیلی خوب ایشان بود. آن زمان بهترین فیلم های روز دنیا که برای دوبله وارد کشور می شد. آن سالها، سالهای خوب سینما هم در دنیا و هم در ایران بود.
///.
منبع: خبرگزاری ایسنا
