پایگاه خبری تئاتر: این جلسه نمایشنامه خوانی با حضور رسول نظرزاده (منتقد و پژوهشگر تئاتر)، پرستو گلستانی (بازیگر سینما، تلویزیون، تئاتر و کارگردان تئاتر)، سلما رفیعی (نمایشنامه نویس) و بهزاد صدیقی(نمایشنامه نویس، منتقد و پژوهشگر تئاتر) برگزار شد.
در ابتدای نشست بهزاد صدیقی (نمایشنامه نویس، منتقد و پژوهشگر تئاتر) گفت: نمایشنامه توهم سرخ به‌عنوان اثر منتخب در نخستین جشنواره نمایشنامه‌نویسی افراز به‌وسیله داورانی چون محمد چرمشیر و نادر برهانی مرند انتخاب و در مجموعه «بهین» منتشر شد.
صدیقی، سلما رفیعی را به عنوان یکی از کشف های چند سال اخیر نمایشنامه نویسی معرفی کرد و گفت: این نمایشنامه با موضوع «نوشتن» آغاز و به پایان می رسد؛ در نمایشنامه نویسی سوژه هایی که مربوط به موضوع نوشتن است سابقه کمتری دارد و در مجموع نوشتن درباره تئاتر و نمایشنامه نویسی یکی از سوژه های مورد علاقه بسیاری از نمایشنامه نویسان است.
در ادامه سلما رفیعی (نمایشنامه نویس و نویسنده توهم سرخ) درباره انتخاب سوژه این نمایشنامه اظهار داشت: طی سال‌های اخیر در ورک‌شاپی که به‌وسیله نغمه ثمینی برگزار شده بود حضور یافتم و می‌توان گفت، جرقه اولیه این ایده در آن ورک‌شاپ در ذهن من به‌وجود آمد. اگرچه این نمایشنامه تا حدودی ایده شخصی نیز داشته است. به این معنی که اعضای خانواده من همواره میل به نوشتن داشته‌اند، ولی همواره این حیطه را به شکل جسته‌گریخته دنبال کرده‌اند و هیچ‌کس از این میان، نویسنده نشده و من اولین نویسنده این خانواده هستم؛ البته هیچ یک از آدم های این فضا به ما شبیه نبودند.
وی با بیان این که نمایشنامه از فضای کمیک برخوردار بوده و رفتار شخصیت‌هایی که در این کتاب هستند به‌نوعی سمبلی از یک تاریخ هستند، گفت: این نمایشنامه دارای فضایی گروتسک است و به روایت خاندانی می‌پردازد که در نسل‌های مختلف به جنون نوشتن مبتلا شده‌اند ولی نمی‌توانند بنویسند. نکته جالب این است که این نمایشنامه در شش صحنه تماماً از صبحانه خوردن اعضای این خانواده شروع می‌شود.
در بخشی دیگر از این نشست پرستو گلستانی (بازیگر سینما، تلویزیون، تئاتر و کارگردان تئاتر) گفت: «توهم سرخ» یک متن با قلم پخته می باشدکه قابل تقدیر است، اگر بیوگرافی را نخوانیم متوجه نمی شویم که این نمایشنامه را یک خانم نوشته است.
گلستانی با اشاره به این که جنون نوشتن در جامعه ما مثل بسیاری از جنون های دیگر باب شده است، خاطرنشان کرد: من منتقد نیستم و به متن از زاویه و دریچه دیگری نگاه می کنم آنچه که در توهم سرخ برای من بسیار قابل تقدیر می باشد پرداختن به نسلی است که ما شاهد زوال و فراموشی آن هستیم.
در ادامه رسول نظرزاده (منتقد و پژوهشگر تئاتر) با مروری بر سه نسل نمایشنامه نویسی زن ایرانی گفت: در نمایشنامه نویسان نسل اول دغدغه آموزش وجود داشته است و نمایشنامه نویسان نسل دوم(دهه 40) زنان روشنفکر هستند و مدرن می نویسند و نمایشنامه نویسان نسل سوم (دهه 70 ) دچار خودسانسوری هستند و بحران های عمیق را مطرح نمی کنند.
او با انتقاد نسبت به رمان نویسی زنان ایرانی که دایره مثلث روابط در نوشته های آنها غالبا در آپارتمان و کافی شاپ است و یا متن های آشپزخانه ای دارند- یعنی از آشپزخانه با هم بحث و جدل دارند و از مسایل اجتماعی خیلی باخبر نیستند-، گفت: خوشبختانه «رفیعی» دچار این دردسر رمان نویسی زنان ایرانی نشده است.
نظرزاده تصریح کرد: سه نسل در این خانواده هستند، در یک فضایی هستیم که هر سه نسل سرخورده هستند مرده، نیمه مرده و در حال مردن؛ بیشترین فشار این سه نسل روی نسل میانی است که با وجود تحرک داشتن ولی سوخته و سرخورده شده است.
خاطرنشان می شود؛ سی و سومین نشست صحنه کاغذی فرهنگسرای فردوس با تجلیل از هنرمندان و مهمانان به کار خود پایان داد.
سلسله نشست های صحنه‌ی کاغذی با هدف معرفی و نقد و بررسی نمایش‌نامه‌های منتشر شده، آخرین یک‌شنبه هر ماه در فرهنگسرای فردوس برگزار می‌شود.
