چارسو پرس: بازیگر «۱۱ یار اوشن» در فهرست چهره‌های مشهوری جای داشت که شنبه در مرکز کندی تجلیل شدند. امی گرانت خواننده پاپ، گلدیس نایت چهره موسیقی، تینا لئون آهنگساز و بونو از گروه U۲ هم از دیگر چهره‌های این فهرست بودند.
کلونی گفت به عنوان کسی که در یک شهر کوچک از کنتاکی بزرگ شد هرگز تصور نمی‌کرد روزی روی بالکن افتخار مرکز کندی بایستد و افزود: این یک افتخار بزرگ برای همه خاندان کلونی است.
این بازیگر و فیلمساز تا کنون ۲ جایزه اسکار کسب کرده، ۵ گلدن گلوب برده و ۴ جایزه انجمن بازیگران آمریکا، یک بفتا، ۲ جایزه منتخب منتقدان، یک امی، ۴ جایزه هیات ملی نقد و جایزه یک عمر دستاورد هنری از موسسه فیلم آمریکا را در کارنامه دارد.
وی در مصاحبه‌ای پیش از مراسم تجلیل از او گفت با دیدن تصویر مرد سالخورده‌ای با موی خاکستری از پشت سر در اولین نمایش فیلمش «بلیت بهشت» پیش از اینکه متوجه شود این خودش است، با خود فکر کرد او کیست؟
کلونی روز جمعه در مصاحبه‌ای با «واشینگتن پست» با اشاره به اینکه در نقش‌های جوانی‌اش بیشتر استفاده ابزاری از وی می‌شد، گفت اکنون ۶۱ ساله است و هنوز می‌تواند کارهایی را که تاکنون انجام می‌داده انجام دهد اما ۲۰ سال دیگر همه چیز متفاوت خواهد بود؛ بنابراین ترجیح می‌دهد دیگر مگر در موردی خاص دست به کارگردانی نزند زیرا سخت و زمان‌بر است، در حالی که بازیگری بسیار آسان‌تر است و دستمزد بیشتری هم دریافت می‌کند و به جای آن می‌تواند وقت بیشتری را با خانواده‌اش بگذارند.
وی گفت مدت‌ها به اشتباه فکر می‌کرد برای داشتن یک زندگی کامل باید خیلی کار کند.
کارگردان «مردان آثار ماندگار» از همسرش که ۸ سال پیش با وی ازدواج کرد برای رسیدن به این دیدگاه یاد کرد و گفت هرگز تصور نمی‌کرد روزی پدر ۲ فرزند باشد.
کلونی با اشاره به پل نیومن (که وی نیز جایزه کندی را دریافت کرده بود)، از فیلم تحسین شده «حکم» نیومن در سال ۱۹۸۲ وقتی او پنجاه و چند ساله بود یاد کرد و گفت: پل نیومن پیری را پذیرفت و صادقانه درک کرد که یک بازیگر شخصیت است. او سعی نکرد چهره‌اش را تغییر بدهد تا جوان به نظر برسد. فقط گفت: من الان این هستم و انتظاراتی که از او وجود داشت را کمی تغییر داد.
البته همه اینها به معنی عقب‌نشینی این چهره از سینما نیست و در حالی که «بلیت بهشت» در ماه اکتبر اکران شد، وی کارگردانی درام «پسران در قایق» را در برنامه‌اش دارد که درباره قهرمانی تیم قایقرانی دانشگاه واشینگتن که مدال طلای المپیک ۱۹۳۶ برلین را دریافت کردند.
