چارسو پرس: مجید توکلی کارگردان سینما و تلویزیون در صفحه شخصی خود به همراه بازنشر طرحی از شهاب جعفرنژاد، نسبت به فضای حاکم بر معیشت اهالی هنر و برخی سوتفاهمها واکنش نشان داد. متن یادداشت این کارگردان به شرح زیر است:
شاید الان بیشتر از هر زمان دیگری لازم است، یکبار برای همیشه با صدای بلند گفته شود که اهالی سینما، تئاتر و موسیقی و اساسا هنر، فتو سنتز نمیکنند.
مثل بقیهی مردم، صبح را شب میکنند. مثل بقیه مردم مجبور هستند تا نیازهای اولیهی زندگی را خریداری کنند. با همین قیمتهای سرسامآور و بیثبات. اجاره خانههای سنگین بدهند، ماست بخرند، مرغ و گوشت تهیه کنند و …
خانوادهی سینما و اهل هنر و … برای برآورده کردن مهمترین نیازهای اولیهی زندگی باید مثل بقیه کار کنند. باید منبع درآمدی داشته باشند تا بتوانند روزمرگیهای یک انسان معمولی را تامین کنند. به همهی اینها اگر دوست داشتید عدم امنیت شغلی را هم اضافه کنید!
اما در این چهار ماه گذشته، تنها گروهی که حق کار کردن نداشت و باید مثل چریک فدایی وسط میدان بود و خودش را با پست و استوری پاره میکرد و تا پای زندان هم میرفت، اهالی هنر بودند. سینماگری که مثل شمای کارمند و مغازهدار و … روزمرهگی هایش را باید زندگی میکرد. نوازنده ای که باید مثل شمای کاسب و حجرهدار دخل و خرجی میداشت. اما به محض فکر کار جدید و خلق جدید و فعالیت جدید، مورد حمله و هجوم همان کارمند و مغازهدار و مردمی قرار میگرفت که در محل کارشان نشسته بودند و با یک کامنت، فحش و بد و بیراه نثار میکردند که شما در این شرایط میخواهید کار کنید؟؟ غم مردم را ندارید و در این شرایط هم میخواهید فیلم بسازید؟؟ کنسرت برگزار کنید؟؟نمایشگاه نقاشی بگذارید و دست به قلم شوید؟؟
یادمان نرود که اهالی هنر، فقط چند چهره مشهور خواننده و بازیگر نیستند که صبح تا شب کارتان شمردن رقم دستمزد ودرآمدشان است. این خانواده(هنر) هزاران جوان و میانسال و پیر و زن و مرد دارد که در پشت صحنهی همهی آثار هنری فعالیت میکنند و تنها دلخوشیشان رونق این حوزه است. یک اجرای تئاتر و یک فیلم سینمایی و یک کنسرت، هر کدام هزاران عوامل وابسته و غیر وابسته دارند که به آنها هم «مردم» گفته میشود و اگر فعالیتی نباشد هیچ منبع درآمد دیگری ندارند و عملا به خاک سیاه مینشینند! تازه با دستمزدهایی نه چندان عجیب که حتی در بیشتر موارد پایینتر از تصور عموم مردم است.
پس لطفا شرایط این جماعت شریف را درک کنید و هر وقت خودتان حاضر شدید سر کار نروید، استعفا بدهید و در مغازهتان را ببندید آنوقت اعلام کنید که ما هم کنار شما بیاییم.
///.