پایگاه خبری تئاتر: نواب ثریا که سال گذشته و در سومین جشنواره طنز شرکت کرده بود هنوز از بد قولیهای تالار هنر گله دارد. او که سال گذشته با نمایش نیمرو توانسته بود به جشنواره راه پیدا کند پس داوری و در روز آخر از جشنواره حذف شد و داوران دلیل این کار را پانتومیم بودن این نمایش ذکر کردند. این نمایش جایزه ویژه آن دوره را گرفت و البته قول اجرای عموم از تالار هنر را که حالا پس از یک سال هنوز عملی نشده است.
او گفت: «پس از جشنواره بکتاشیان به من گفت برنامه امسال تالار پر است و قرار بود در اسفند به من اجرا بدهند که نداند بعد از آن گفتم در اردیبهشت اجرا بدهید که گفتند نزدیک جشنواره است و نمی توانیم در حالی که در اردیبهشت دو نمایش که یکی از آنها نمایشی از اقای جانمی بود روی صحنه رفت. پس از پیگیریهای زیاد، تالار هنر مرداد ماه را برای اجرای من در نظر گرفت».
نواب ثریا که هنوز از اتفاقات جشنواره سوم ناراحت بود ادامه داد: «در جشنواره سوم حق مرا خوردند و من دلسرد شدم از آن همه اتفاق عجیب». او ضمن اشاره به این که نمایشی را برای جشنواره چهارم اماده کرده و در مرحله بازبینی مجدد حذف شده است درباره کیفیت جشنواره گفت: «به جز نمایش هچل که کیفیت نمایشی داشت مابقی اثار اثار قابل توجهی نبودند»
سایت تئاتر نظر ثریا را درباره ملی شدن نمایشهای کمدی اصفهان پرسید که او جواب داد: «با این مدیریت، کشوری شدن جشنواره یعنی ابروی تئاتر را بردن. در این جشنواره بازبینان معیار مشخصی برای بازبینی نداشتند و دوستانی که کارها را گزینش میکردند همگی از افراد ثابت تالار هنر هستندوسلیقه جدیدی وارد نمی شود. نمایش من را رد کردند و نمایش سند که به گفته همه اهالی تئاتر بدترین کار جشنواره بود به واسطه رفاقتی که با دبیر جشنواره داشت در جشنواره شرکت کرد. میعاد سلیمانی درستاد جشنواره بود و علاوه بر آن از همدانشگاهیهای بکتاشیان هم هست. این موضوع بودار است و ایشان باید پاسخگو باشند».
نواب ثریا ادامه داد: «روند سه سال گذشته جوری بود که هر سال شاهد معرفی کارگردانان جدیدی بودیم من از دل همین جشنواره بیرون آمدم. هاجر پورسینا به همین ترتیب، علی قیومی در همین جشنواره احیا شد. من با شخص حقیقی بکتاشیان که انسان محترمی است، کاری ندارم اما دبیر جشنوارهای که با این شیوه جشنواره را اداره می کند، توانایی اداره جشنواره ملی را ندارد. جشنواره ملی آدمهای ملی و بزرگ میخواهد. آدمهایی که جایگاه کشوری داشته باشند و معیارهای تئاتر کشوری را درک کنند ما نتوانستیم جشنواره را درسطج همین شهر درست اجرا کنیم پس با ابروی تئاتر بازی نکنیم».
او سپس چند سوال مطرح کرد از جمله این که: آیا پر کردن سالن توانایی برگزاری جشنواره ملی را به ما می دهد؟ با این هزینهای که شد حداقل باید شاهد اتفاقات مثبتی می بودیم که چنین نشد. واقعا چه تاثیری در مردم داشت؟
نواب ثریا در آخر صحبتهایش گفت: «به نظر من جای حرف زدن و نقد کردن در تئاتر این شهر خالی است ما عادت کردهایم برویم نمایش را ببینیم و هیج کس حرفی نزند و نقدی نکند ومن خوشحالم که با به وجود آمدن این رسانه جایی هست که هنرمندان تئاتر بتوانند حرف دلشان را بزنند و از تئاتر حمایت شود».