چارسو پرس: ابتدا وقتی نظر آن کارشناس درباره بلیت ۱۰ دلاری را خواندم تصور کردم آن بنده‌ی خدا شاید درآمد دلاری دارد و برای رضای خدا از تریبون خود رپورتاژ سینماداران را پخش می‌کند.
دوست عزیز کارشناس؛ واقعیت سینمای ایران و وضعیت اقتصادی و معیشتی جامعه را در نظر بگیر و بعد همه ابعاد را بسنج و آخر بگو چرا باید بلیت سینمای ما، هم‌قیمت بلیت سینما در آمریکا و استرالیا و بریتانیا باشد.
چطور در جامعه‌ای که اکثر حقوق‌ها زیر ۷ میلیون تومان است (۱۵۵ دلار ) قیمت بلیت سینما را مثل کشوری در نظر گرفت که میانگین کف حقوق کارگر ۴۵۰۰ دلار است(دویست و دومیلیون و پانصد هزار تومان با محاسبه هر دلار ۴۵ هزار تومان) قیمت گذاری بلیت سینما در جهان و به عنوان مثال در آمریکا بر اساس پارامترهای مختلف انجام می‌شود. از کمپانی و سازندگان و بازیگران و زنجیره توزیع تا کیفیت و بودجه اثر تاثیرگذار هستند و اگر بلیت ۱۰ دلاری در نظر گرفته می‌شود راه حل هم برای افرادی که تمکن مالی کمتری دارند در نظر گرفته می‌شود. دانشجویان از بلیت رایگان یا نیم بها استفاده می‌کنند و بی‌خانمانان و کم درآمدها توسط موسسات خیریه و فرهنگی از سهمیه بلیتی که دولت برای آنها در نظر گرفته است استفاده می‌کنند. این گزینه در ایران فقط برای فیلم‌هایی در نظر گرفته می‌شود که بودجه و حمایت دولتی داشته باشند.
در ایران هم یارانه فرهنگی در بودجه دولت قرار گرفته است اما مثل یارانه معیشتی ماهیانه پرداخت نمی‌شود و چند نهاد فرهنگی و هنری مسئول هزینه این یارانه و اختصاص آن به پروژه‌ها می‌شوند. بنیاد سینمایی فارابی، سازمان سینمایی حوزه هنری و این اواخر سازمان هنری اوج از این دست هستند. اما در این یارانه و بودجه شروط حکومتی وجود دارد و همین شروط دست سینماگر مستقل را از این بودجه کوتاه می‌کند و بودجه و یارانه صرف تولید آثاری می‌شود که ارتباط کمی با جامعه دارد و در اصل این یارانه فقط به یک قشر از جامعه تزریق می‌شود نه همه.
باید پذیرفت که سینما دیگر در سبد تفریحی طبقه متوسط و کارگر قرار ندارد و اولویت این طبقه مخارج سنگین یومیه است و‌اگر هزینه تمام شده رفتن به سینما را محاسبه کنید متوجه خواهید شد که با همین هزینه چاله چوله‌های زیادی را در زندگی می‌شود پر کرد.
اگر نگاه شما به همان خریداران برج های خیابان فرشته است باید بگویم سینما در سبد تفریحی این دوستان قرار ندارد و خیلی هنر کنند اکانت نتفیلیکس را که اتفاقا از اکانت فیلیمو و نماوا ارزانتر است را تهیه می‌کنند و فیلم و سریال‌های روز با زیر نویس فارسی می‌بینند.
فروش ۴۰۰ میلیاردی سینما در سال ۱۴۰۱ باعث شد عده‌ای چشم بر وضعیت موجود ببندند و با افزایش قیمت بلیت سینما به ۶۰ هزار تومان به استقبال اکران نوروزی بروند.
این افزایش بلیت سینما در سال گذشته هم اتفاق افتاد و باعث ریزش اساسی مخاطبین شد.خالی ماندن احتمالی سالن‌ها در اکران جدید نوروزی در شرایطی که مردم درگیر هزینه‌های وحشتناک سال‌نو و معیشت خود هستند قابل پیش‌بینی است.
افزایش قیمت بلیت سینما نه به نفع مخاطب است نه سینمادار و تنها یک برنده دارد و آن دولت است. مخاطب بلیت گران‌تر می‌خرد و سینمادار با افزایش قیمت‌ها به سختی نفس می‌کشد اما دولت از هر دو مالیات می‌گیرد. راه حل اما ساده است؛ حذف مالیات و ارائه طرح‌های تشویقی و حمایتی از سینماداران و همه سینماگران.
نویسنده: خسرو خالقی
