چارسو پرس: کانونِ نمایش‌نامه‌نویسان و مترجمانِ تئاتر ایران در بخشی از نامه خود خواستار شفاف‌سازی در شیوه‌ی مدیریت تئاتر کشور شده و با طرح برخی سوالات، بر لزوم پاسخگویی دو سال مدیریت تئاتر کشور تاکید کرده است.
بخشی از خواسته‌های این کانون به شرح زیر است:
۱- آقایان و خانم‌های مسئول در اداره‌ی کُلِ مرکزِ هنرهای نمایشی، بودجه‌ی تئاتر در سالِ ۱۴۰۱ چه‌قدر بوده، و بودجه‌ی سال ۱۴۰۲ چه‌قدر است؟
۲- چه میزان از بودجه‌ی سال ۱۴۰۱ را صرفِ جشنواره‌ی فجر و دیگر جشنواره‌ها کرده‌اید؟
۳- چه میزان از بودجه‌ی سالِ ۱۴۰۱ را به بازسازیِ سالن‌های تئاتر و تجهیز کردنِ آنها در استان‌ها و شهرهای ایران اختصاص داده‌اید؟
۴- هزینه‌ی حمایت‌های شما برای تولیدِ نمایش در همه‌ی شهرها و استان‌های ایران چه‌قدر بوده است؟
۵- آیا حمایتِ ۲۰میلیون تومان برای اجرای یک نمایش در تالار سنگلج در سالی که گذشت و ۲۰ تا ۳۰میلیون تومان برای تالار هنر حقیقت دارد؟ اگر پاسخ آری است، بر مبنای کدام کارشناسی و بر اساسِ کدام درکِ اقتصادی از حال و روزِ جامعه‌ی ایران، این ارقام در نظر گرفته شده است؟
کانونِ نمایش‌نامه‌نویسان و مترجمانِ تئاتر ایران همچنین با اشاره به برخی چهره‌های تئاتری، خواستار پاسخگویی مسئولان تئاتر کشور به چرایی عدم فعالیت فعلی آنها شده است: چهره‌های درخشانِ تولیدِ نمایش هم‌چون استادان علی رفیعی، اکبر زنجان‌پور، جمشید ملک‌پور، بهزاد فراهانی، حسین عاطفی، داریوش مؤدبیان، قطب‌الدین صادقی، حمید مظفری، منیژه محامدی، سهراب سلیمی، بهرام عظیم‌پور، رضا بابک، فرهاد آئیش، حمید امجد، محمد رحمانیان، نادر برهانی‌مرند، میکائیل شهرستانی، علیرضا نادری، محمد چرمشیر، محمدرضا خاکی، محمد امیریاراحمدی، افروز فروزند، محمد رضایی‌راد، محمد یعقوبی، کوروش نریمانی، محمودرضا رحیمی، نغمه ثمینی، همایون غنی‌زاده و… ده‌ها نامِ درخشانِ دیگر در تهران و صدها نامِ بزرگ در استان‌ها و شهرهای ایران کجا هستند؟ چرا آثارِ این بزرگان روی صحنه نیست؟
این کانون در پایان خواستار مشخص شدن برنامه مدون مدیران تئاتری برای آینده تئاتر شده و بازهم بر پاسخگویی، صداقت، دوری از احجاف و تبعیض، حذف جشنواره‌های کم مخاطب و حمایت همه‌جانبه دولت از تئاتر شده است.
