چارسو پرس: بر اساس بیانیه‌ای رسانه‌ای که از طرف برگزارکنندگان این جایزه معتبر در عرصه کتاب، نمایش و موسیقی منتشر شد، پولیتزر که پیش‌تر فقط برای شهروندان ایالات متحده آزاد بود، اکنون برای ساکنان دائم آمریکا و کسانی که این کشور را خانه اصلی و دیرینه خود می‌دانند نیز قابل دریافت است.
این معیارهای جدید با چرخه جوایز ۲۰۲۵ آغاز می‌شود و دسته‌بندی‌های کتاب، نمایشنامه و موسیقی همچنان مستلزم آن است که آثار به زبان انگلیسی و در ایالات متحده منتشر شده باشند.
پروفسور «تامی شلبی» و «نیل براون»، روسای مشترک هیات‌مدیره پولیتزر در بیانیه‌ای گفتند: «هیات‌مدیره مشتاق است اطمینان حاصل کند که جوایز در دسترس کسانی است که آثار برجسته‌ای در زمینه کتاب، نمایش و موسیقی تولید می‌کنند. این بسط قانون در واجد شرایط بودن مرتبط با به‌روزرسانی مناسب قوانین و سازگار با اهداف جوزف پولیتزر در ایجاد این جوایز است».
این تصمیم تا حدی تحت تاثیر نامه‌ای سرگشاده به هیات مدیره پولیتزر در ماه آگوست است که خواستار در نظر گرفتن آثار مهاجران و نویسندگان غیرقانونی در این جوایز شده بود.
در این نامه که برای اولین‌بار در سایت «LitHub» منتشر شد، آمده بود: «معتقدیم که گذر از تعاریف دولت در مورد آمریکایی بودن، ضروری است. چه نویسندگان غیرمستند در مورد مرز بنویسند یا نه، صدای آن‌ها اساساً بخشی از معنای تعلق داشتن و تلاش برای تعلق به این ملت است».
«اینگرید روجاس کنتراس» فینالیست امسال پولیتزر برای کتاب خاطراتش با عنوان «مردی که می‌توانست ابرها را حرکت دهد» در این‌باره گفت: «تغییر الزامات شهروندی پولیتزر در سطوح بسیار زیادی اهمیت دارد، چه برای نویسندگانی که اکنون آثارشان را می‌توان برای این جایزه معتبر در نظر گرفت و چه برای عاشقان ادبیات و برای آینده ادبیات آمریکا. ادبیات مهاجرت، ادبیات آمریکایی است. از هیات‌مدیره پولیتزر در ایجاد این تغییر خوشحال‌کننده بسیار سپاسگزارم».
«خاویر زامورا» شاعر هل السالوادور، که یکی دیگر از امضاکنندگان نامه سرگشاده به هیات مدیره جوایز پولیتزر است نیز با انتشار مقاله‌ای در لس‌آنجلس تایمز در ماه جولای به جلب توجهات به این موضوع کمک کرد. به عنوان یک مهاجر غیرقانونی، کتاب خاطرات او با عنوان «سولیتو» واجد شرایط دریافت جایزه پولیتزر نبود. «زامورا» در این‌باره نوشته بود: «پس از ۱۹ سال در این کشور و با تمام تلاش‌هایم برای رسیدن به آن، هنوز آن‌قدر نبودم که در کنار کسی که این امتیاز را دارد و در آمریکا به دنیا آمده باشد، در نظر گرفته شوم. به عبارت دیگر مانند یک انسان».
این شاعر حالا و پس از تغییر قانون، اظهار کرد: «خیلی خوشحالم که کمیته پولیتزر بالاخره توانست تصور کند یکی از برندگان خود یک غیرشهروند یا غیرآمریکایی باشد. این تصمیم از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا به نویسندگان آینده می‌گوید که هیچ چیزی مانع از این نمی‌شود که آن‌ها باور کنند که می‌توانند بخشی از قانون باشند. واقعیتی که من نداشتم، اما واقعیتی که نسل‌ها از آن لذت خواهند برد و ادبیات را به قلمروهای بزرگ گسترش خواهند داد».
تغییر الزامات واجد شرایط بودن نشان‌دهنده تغییر قابل توجهی برای جوایز پولیتزر است که در سال ۱۹۱۷ توسط روزنامه‌نگار مهاجر مجارستانی «جوزف پولیتزر» برای آثار مشخصا آمریکایی ایجاد شد.
شاخه روزنامه‌نگاری جوایز پولیتزر مدت‌هاست که برای روزنامه‌نگاران از هر ملیتی قابل دسترس است به شرط آن که اثر در اصل توسط رسانه‌های مستقر در ایالات متحده منتشر شده باشد. اما به استثنای جایزه تاریخ، جوایز ادبی، نمایش و موسیقی فقط شهروندان ایالات متحده را واجد شرایط قلمداد می‌کرد.
جوایز پولیتزر از دیگر سازمان‌های ادبی در گسترش الزامات واجد شرایط بودن پیروی می‌کند. پیش‌تر آکادمی شاعران آمریکایی و بنیاد شعر جوایز خود را به روی مهاجرانی که دارای وضعیت قانونی موقت هستند باز کرده‌اند، در حالی که جایزه ادبی «پن/فاکنر» نیز کسانی را که شهروندان آمریکا نیستند واجد شرایط دریافت این جایزه معرفی کرده است.
