سایت خبری تئاتر/ایسنا: «ساموئل بکت» شاعر، نمایشنامهنویس و نویسنده سرشناس ایرلندی برنده نوبل ادبیات 13 آوریل 1906 در دوبلین دیده به جهان گشود.
او از سال 1923 تا 1927 در کالج «ترینیتی» دوبلین زبان‌های ایتالیایی، فرانسوی و انگلیسی را آموخت. پس از فارغ‌التحصیلی به پاریس رفت و توسط یکی از دوستان شاعرش به «جیمز جویس» معرفی شد. این آشنایی تأثیر بسزایی در شکل‌گیری استعدادهایش داشت و به او کمک‌های زیادی کرد.
بکت در سال 1929 اولین اثر خود را که یک مقاله نقدگونه در حمایت از جویس بود، با عنوان «دانته برونو، ویکو جویس» منتشر کرد. اولین داستان کوتاه بکت نیز با نام «خیال» به‌چاپ رسید و سال بعد از آن او برای قطعه شعری موفق به دریافت یک جایزه ادبی نه‌چندان معروف شد.
در سال 1931، سرانجام اولین رمان خود را به نام «رؤیای زیبای زنان معمولی» نوشت. درحالی که بسیاری از ناشران از چاپ آن خودداری کردند، در سال 1993 و پس از مرگش به‌چاپ رسید. این کتاب توانست الهام‌بخش بسیاری از شعرهای بکت باشد.
او در سال 1938 رمان «مورفی» را منتشر کرد و سال بعد، آن را به زبان فرانسوی به چاپ رساند. بکت در نمایش‌نامه‌نویسی نیز تبحر داشت و یکی از معروف‌ترین آثار او، «آخرین نوار کراپ» که در سال 1958 آن را نوشت، یک نمایش‌نامه است.
همچنین در جنگ جهانی دوم به سبب شجاعت‌هایش در مبارزه با ارتش آلمان، از دولت فرانسه نشان ویژه دریافت کرد.
این نویسنده برجسته در سال 1946 نوشتن چهارمین رمانش را به نام «Mercier Et Camier» آغاز کرد که در بسیاری جهات، گواهی می‌داد معروف‌ترین اثر او، نمایش‌نامه «در انتظار گودو» در پیش است که اولین اثر بلند بکت به زبان فرانسوی بود.
این نمایش‌نامه، معروف‌ترین اثر ساموئل بکت محسوب می‌شود که چهار سال پس از پایان نگارش، در سال 1952 به چاپ رسید و در سال 1953، روی صحنه رفت. نسخه انگلیسی‌زبان آن در سال 1955 نوشته شد و در همان سال، به موفقیت بزرگی در لندن دست یافت.
بکت در سال 1969 موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات شد. از معروف‌ترین نمایش‌نامه‌هایش به «آخر بازی» (1957)، «من نه» (1972)، «فاجعه» (1982) و «چی کجا» (1983) می‌توان اشاره کرد.
او که در اواخر عمر از بیماری آمفیزم و پارکینسون رنج می‌برد، روز 22 دسامبر 1989 در سن 83 سالگی درگذشت و در پاریس به خاک سپرده شد.
بکت در نویسندگی از «دانته»، «جیمز جویس» و «مارسل پروست» الهام گرفت و خود الگوی ادبی نویسندگانی چون «پل آستر»، «جی.ام. کوئتزی» و «هرولد پینتر» شد.
عکسهایی از ساموئل بکت
«شوایک» تئاتر جدید حمیدرضا نعیمی
عمو قناد زنگ افتتاح نمایش ˝مترسک خودت باش˝ را نواخت
مقایسه نظام آموزشی تئاتر ایران و فرانسه در یک کتاب
وزیر ارشاد: پیگیر بازسازی تئاترشهر هستم
بازسازی تئاتر شهر به کجا رسید؟
کامنت در هفته اول اجرای خود چه تعداد تماشاگر داشت؟
آیا اپرای «سعدی» به سرنوشت علی مطهری دچار می‌شود؟
اکبر زنجانپور امسال تئاتر اجرا نمی کند
معرفی یک نمایشنامهنویس ایتالیایی به تئاتر ایران
كاميون كانون تئاتر کجاست؟
درخواست اهالی تئاتر از وزیر بهداشت
