چارسو پرس: دکتر رامتین شهبازی استاد دانشگاه، نویسنده، منتقد فیلم و داور ششمین جایزه پژوهش سال سینمای ایران بیان کرد: پژوهش برای سینماگران ایرانی امر مهمی نیست و سینماگر ایرانی به پژوهش اهمیت نمی‌دهد. پژوهش برای اهل مطالعه در سینما و مباحث نظری سینما مهم است. سینماگر فیلم خودش را می‌سازد و البته باید ساز و کاری از سوی نهادهای مسئول تدارک دیده شود تا پژوهش‌ها به دست سینماگران با زبان خودشان برسد.
وی افزود: پژوهش، زبان آکادمیک دارد و شاید مقبول سینماگر نباشد. سینماگران ما خیلی به پژوهش توجهی ندارند، کار خودشان را می‌کنند و پژوهش‌ها برای جامعه دانشگاهی و نهادهای سیاست‌گذار کاربرد دارد.
شهبازی گفت: چند سالی است که به همت سازمان سینمایی جایزه پژوهش سال سینمای ایران برگزار می‌شود؛ از محل‌های دست اندرکار نیازسنجی می‌کنند و پژوهش‌ها بر این اساس ساماندهی و اعلام می‌شود.
این استاد دانشگاه با تاکید بر اهمیت ارتباط سینما و دانشگاه عنوان کرد: ارتباط صنعت سینما با مجامع آکادمیک قطع است و نیازسنجی دقیقی در زمینه پژوهش سینما صورت نمی‌گیرد. لازم است در این بخش دقت بیشتری داشته باشیم. کار پژوهش را نباید رها کرد و نباید در آن محدودیت ایجاد کنیم. باید مسیرها را مشخص و کار پژوهشگر را تسهیل کنیم.
وی افزود: اگر پژوهش به موضوع علاقه نداشته باشد، نتیجه مطلوب نخواهد بود و از طرفی اگر پژوهش کاربردی نباشد نیز نتیجه حاصل نمی شود. نیاز داریم نهادهای حامی، پژوهشگران را حمایت کنند و برنامه به سمت و سویی برود که پژوهش‌ها کاربردی باشد.
شهبازی با اشاره به کاربردی بودن جایزه پژوهش سال سینمای ایران، اظهار کرد: موضوعات پژوهش‌های رسیده به دبیرخانه جایزه خیلی متنوع بود و از مباحث نظری در پژوهش‌ها و نتایج پژوهشی تا مباحث کاربردی داشتیم. مباحث نظری هم می‌تواند به موارد کاربردی در بخش پژوهش تبدیل شود. اینکه لزوما پژوهش‌ها کاربردی باشد، ما را از نگاه نظری دور می‌کند و بالعکس.
وی ادامه داد: مباحث تئوری و کاربردی، دو بال پرواز یک پرنده هستند. امسال کارهای کاربردی و نظری دیدیم و کیفیت پژوهش‌ها متنوع بود. جایزه پژوهش سال سینمای ایران توانسته پژوهش‌های مختلف و پژوهشگران را دور هم جمع کرده، این پژوهش‌ها دیده شده و در آرشیو پژوهشگران نماند. هرسال نیز تعداد شرکت‌کنندگان و کیفیت آثار بیشتر شده که این نشان می‌دهد جایزه پژوهش سال سینمای ایران بی‌تاثیر نبوده است.
