چارسو پرس: از گوشه و کنار شنیده می‌شد تقوایی به واسطه دیده نشدن بازی خسرو شکیبایی و هدیه تهرانی در فیلم سینمایی «کاغذ بی‌خط»، از هیئت داوران دلخور شده و به همین جهت حاضر نشده جایزه ویژه هیئت داوران را دریافت کند و چند روز پس از اختتامیه بود که نامه‌ای جنجالی را خطاب به محمدمهدی عسگرپور نوشت و با دلایلی امتناع خود را از پذیرفتن این جایزه اعلام کرد.
پس از اتفاق بود که محمدمهدی عسگرپور دبیر وقت جشنواره فیلم فجر در متنی که در رسانه‌ها منتشر کرد، به این اقدام ناصر تقوایی واکنش نشان داد.
متن این نامه به این شرح است: جناب آقای محمد مهدی عسگرپور دبیر محترم بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر پس از درود و خسته نباشید به جنابعالی … استدعا دارم از پذیرفتن تندیس بلورین سیمرغ اهدایی و همچنین حواله نوبت برای خرید پراید بنده را معذور بدارید. با شرمندگی از یک به یک داوران عادلی که بهترین نیات خیرشان نصیب کار من شد به اطلاع می‌رسانم که در جیب من نه برای خرید اتومبیل پولی هست، و نه در خانه تنگ و کوچک من جای مناسبی برای نگهداری بهترین و بزرگترین جایزه‌ها؛ مخصوصا اگر ویژه هم باشند.
پس از آن بود که محمدمهدی عسگرپور در این خصوص گفته بود: با شناختی که از ناصر تقوایی و سایر دوستان هنرمند دارم از نامه‌ی ایشان اعتراض مستقیمی به جشنواره دریافت نکرده‌ام. هر سال بعد از جشنواره این مسایل به شکل‌های مختلف اتفاق افتاده و برخی دوستان پس از اعلام نتایج داوری اعتراض داشته‌اند که کاملا طبیعی است . منتهی این موضوع ها با جایزه نگرفتن یا گرفتن توسط عده‌ای، کمکی به کشف یا رفع مشکلات جشنواره نمی‌کند.به نظرم راه تصحیح جشنواره به این شکل نیست و بهترین راه گفت‌وگوست. مهدی عسگرپور در پاسخ به این پرسش که استنباط شما به عنوان دبیر جشنواره از پس دادن این جایزه چیست؟ گفت: این پرسش را باید از خود ناصر تقوایی پرسید، اما به هر حال ایشان احتمالا استنباط کرده‌اند که “کاغذ بی خط” در بخش‌های مختلف جایزه نگرفته و جایزه ویژه هیات داوران به شخص وی بوده است.
همچنین هارون یشایائی، تهیه‌کننده و عضو هیات داوران فیلم‌های ایرانی در بیستمین جشنواره فیلم فجر، با ارسال نامه‌ای به اقدام ناصر تقوایی در پس دادن سیمرغ بلورین جشنواره پاسخ داد.
متن نامه به این شرح است: ناصر تقوایی دوست عزیز ما و کارگردان توانای سینمای ایران جایزه ویژه داوران را در جشنواره بیستم فجر پس فرستادند. البته حق ایشان است که تصمیم بگیرند و این حقیقت را بنده نیز بی‌هیچ تعارفی گواهی می‌دهم که تقوایی زندگی خود را همانطور که گفته‌اند با ”درستکاری محرومیت – سالهای بیکاری و صبر و حوصله“ گذارنده و در خانه‌ای «تنگ و کوچک» بزرگوارانه زندگی می‌کنند. ولی چون تقوایی سیمرغ بلورین را به عنوان رفع “توهین بزرگ“ و جواب گفتن به “شوخی به شکل بد“ با ایشان پس فرستاده‌اند، بنده نیز در مقام یکی از هفت نفر اعضای هیات داوران حق دارم از خود و ارزشهای که به آن پایبند هستم دفاع کنم. اول اینکه هیات داوران در بیانیه خود گفته‌اند که این تشخیص ما هفت نفر است و آنرا وحی منزل نمی‌دانیم و هر هفت نفر دیگر ممکن بود رای و نظر دیگری داشته باشند. و با اینکه اکثریت کارشناسان سینما و مردم رای داوران را پسندیده و به آن احترام گذاشته‌اند، هر اعتراضی از جانب نابرنده‌ها و علاقه‌مندان به رای داوران شنیدنی است و احتمال اشتباه در رای و تشخیص داوران منتفی نیست و ناشکیبایی تقوایی با هیچ منطقی قابل توجیه نیست. تقوایی در نهایت بی انصافی هیات داوران را به “قتل عام فیلم‌ها“ و اینکه “عقیده دیگران از زبان دوران جشنواره بیان شده “و داوران جرات بیان ادای حق را نداشتند“ متهم می‌کنند و با توجه به اینکه همه اعضای هیات داوران نمایندگان صنوف سینمایی هستند ارزش و اعتبار دست اندرکاران سینما را نادیده می‌گیرند و پنجه بر چهره دوستان می‌کشند. بنده به عنوان یکی از اعضای هیات داوران شهادت می‌دهم که هیچ سفارش یا معرفی درباره فیلم‌ها و سازندگان آن از طرف هیچ نهادی در هیات داوران مطرح نشده و اصولا جمع داوران شخصیت‌های مستقل بوده و سفارش پذیر نبوده‌اند و آنچه اعلام شده نتیجه تبادل نظر و گفت و گوی طولانی آنها بوده است، به نظر بنده بهتر بود تقوایی به رای داوران احترام می‌گذاشتند و سیمرغ را در گوشه‌ای از خانه کوچک خود جای می‌دادند هر چند که موافق نظر ایشان نباشد.
منبع: سینما اعتماد
