چارسو پرس: امسال سی‌ونهمین جشنواره موسیقی فجر در حالی برگزار شد که وزیر محترم فرهنگ و ارشاد فرمودند که از نقدها و پیشنهادات خبرنگاران و هنرمندان و صاحب‌نظران استقبال کرده و حتی به بهترین انتقادات جوایزی نیز تقدیم می‌کنند؛ لذا این اقدام ایشان را شایسته تقدیر دانسته و نکاتی را تقدیم می‌دارم که امید است مورد استفاده واقع شود که قطعا بهترین هدیه یا جایزه برای هنرمندان فراتر از هرگونه ابعاد مالی، ذی اثر بودن پیشنهادات و دغدغه‌های ایشان است.
بنظر می‌رسد که سوالات جدی‌ای درباره وضعیت موسیقی کشور، به ویژه جشنواره وجود دارد که مواردی از آن را تقدیم ایشان و سایر صاحب‌نظران و مسئولان ذکر می‌کنم و البته ارائه رهنمود اصلی و پاسخ به سوالات را به عهده خود بزرگان امر می‌سپارم.
۱- اصولا در تصمیم گیری در جشنواره و یا سایر امورات موسیقی چه جایگاهی را برای بخش خصوصی واقعی قائل هستید؟ آیا حضور انجمن نوپای موسیقی ایران که توسط خود دفتر موسیقی وزارت خانه و با ریاست هیات امنای دولتی یعنی مدیر دفتر موسیقی تشکیل شده است، به راستی می‌تواند تمام تشکل‌ها، اصناف و فعالان بیشمار بخش خصوصی عرصه موسیقی را از سراسر کشور نمایندگی کند؟
۲- نظر و اراده مردم در انتخاب آثار و بخش‌های مختلف موسیقی چگونه تجلی می‌یابد؟ آیا در جشنواره اصلا نظری از مردم در مورد آثار و شیوه‌ها، روش‌ها و بخش‌ها پرسیده شده است؟ آیا جدول جشنواره موسیقی فجر را دیده‌اید؟ در وسط جدول به صراحت ذکر شده است، بخش مسابقه موسیقی ایران بدون حضور مردم و رسانه‌ها! آیا رقابت و بررسی و انتخاب‌ها باید از دید مردم و رسانه‌ها پنهان باشد یا با مشارکت آنها صورت پذیرد؟
۳- موسسات فرهنگی و هنری و تهیه‌کنندگان آثار موسیقی که از خود وزارت فرهنگ مجوزشان را دریافت کرده‌اند، در کدام بخش نظام تصمیم‌گیری موسیقی و یا حتی ارکان و بخش‌های جشنواره تعریف شده‌اند؟
۴- مسئولان امر، تجارب ۳۹ ساله برگزاری جشنواره موسیقی را چگونه ارزیابی می‌کنند؟ آیا از لحاظ کمی و کیفی رو به رشد بوده‌ایم؟ چه تفاوت‌ها و ارتقایی نسبت به سنوات قبل داشته‌ایم؟
۵- وزیر محترم ارشاد فرمودند که همه هنرمندان به ویژه هنرمندان موسیقی باید مالیات پرداخت کنند. مستقل از تایید ضرورت یا عدم ضرورت پرداخت مالیات توسط هنرمندان می‌شود، پرسید که کدام بودجه یا حمایت ویژه توسط بخش دولتی از موسیقی کشور تاکنون صورت گرفته است؟ آیا از تعرفه‌های سنگین اجاره سالن‌ها که عمدتا دولتی هستند، هزینه سنگین تبلیغات به ویژه شهری، حداقل ۶ الی ۸ ماه بیکاری اصحاب موسیقی به خاطر ممنوعیت مناسبت‌های گوناگون، فقدان پوشش بیمه درمانی و یا بیکاری، عدم رعایت و بی‌عدالتی در حفظ مالکیت معنوی آثار در فضای مجازی به ویژه توسط اپراتورهای ارتباطی و شبکه‌های اجتماعی، سختگیری در صدور مجوزها و ... خبر دارید؟ آیا خبر دارید که باشگاه‌های با هزینه‌های نجومی فوتبال از مالیات نه تنها معافند؛ بلکه بخش عمده صنعت کشور از آنها بخاطر معافیت مالیاتی حمایت می‌کند در حالیکه سهمشان از شور و نشاط و اخلاق مداری خانواده محور در این سال‌ها نسبت به کنسرت‌ها رو به افول است؟
۶- آقای وزیر محترم ارشاد، آیا از درآمد و اقتصاد تورهای کنسرت تیلور سوئیفت و گروه kpop خبر دارید؟ به جرئت می‌توان گفت کل درآمد و بودجه دولتی و غیردولتی بخش موسیقی ایران در سال به میزان اقتصاد یک شب اجرای استادیومی یکی از آن هنرمندان خارجی نیست! تمامی سامانه‌های بلیت‌فروشی تحت نظارت وزارت ارشاد و اجراها در سالن‌های مجوزدار ارشاد هستند و به راحتی کل درآمد موسیقی سالیانه قابل حساب کردن است. علت نحیف بودن اقتصاد موسیقی در ایران و رشد صنعت و اقتصاد موسیقی سایر کشورها را در چه می‌دانید؟
۷- آیا دعوت از هنرمندان ایرانی خارج‌نشین جنبه رسمی و جدی دارد یا خیر؟ بسیاری دوگانه دعوت و سپس عدم صدور مجوز را اقدامی نمایشی یا حداقل از سر ناهماهنگی می‌دانند که مصداق آقای حبیب و ... را در دولت‌های گذشته بر همین روال می‌دانند. مسئولین محترم وزارت ارشاد درباره این امر به طور صریح چه توضیح و فرمایشی دارند؟
۸- تعیین و تکلیف درباره سایر سبک‌های موسیقی مانند رپ را در چه بازه زمانی اعلام می‌فرمایید؟ آیا موسیقی زیر زمینی بزودی سامان خواهد یافت یا خیر؟»
