در ادامه بدترین فیلم‌های کمدی را نام بردیم که اصلا خنده‌دار نیستند و کم‌ترین امتیاز را از منتقدان دریافت کردند.
چارسو پرس: همه ما روزانه به کمی خنده و شادی نیاز داریم. بالاخره هرچه نباشد خنده بر هر درد بی‌درمان دواست! جای تعجب نیست که کمدی‌های بزرگ و موفقی مانند «هواپیما!» (Airplane!)، «دکتر استرنج لاو» (Dr. Strangelove)، «زین‌های شعله‌ور» (Blazing Saddles) یا «ساقدوش‌ها» (Bridesmaids) به عضو جدایی‌ناپذیر فرهنگ عامه تبدیل شده‌اند و همیشه تماشایشان لذت‌بخش است. کمدی‌های متوسط هم قطعا جایگاه ارزشمندی دارند و تماشایشان آرامش‌بخش و دلگرم‌کننده است. اما زمانی که قرار است مخاطب با یک فیلم کمدی بخندد و در عوض کسل و خواب‌آلود آن را کنار می‌گذارد واقعا ناامیدکننده است. در ادامه بدترین فیلم‌های کمدی را نام بردیم که اصلا خنده‌دار نیستند و کم‌ترین امتیاز را از منتقدان دریافت کردند.
۱۰. یک ماجرای شرم‌آور (A Low Down Dirty Shame)
- محصول: ۱۹۹۴
- کارگردان: کینن آیوری وینز
- بازیگران: کینن آیوری وینز، جیدا پینکت اسمیت، سالی ریچاردسون
- امتیاز راتن تومیتوز: ۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۵.۹ از ۱۰
تنها فضیلت این فیلم عنوانش است که حقیقتا هرچه لازم است از فیلم بدانیم را بازگو می‌کند؛ یک کمدی اکشن شرم‌آور به نویسندگی/کارگردانی و بازی کینن آیوری وینز در نقش یک بازپرس خصوصی که به پرونده‌ای علیه یک سلطان مواد مخدر رسیدگی می‌کند. وینز کارگردان بدی نبود. او اولین قسمت از فرنچایز «فیلم ترسناک» (Scary Movie) را در سال ۲۰۰۰ ساخت که تا مدت‌ها پردرآمدترین فیلم یک کارگردان آفریقایی-آمریکایی بود. او همچنین در سال ۲۰۰۴ فیلم «دختران سفیدپوست» (White Chicks) را کارگردانی کرد که خنده‌دار است و طرفداران دوستش دارند. اما دلیلش مشخص نیست چرا این فیلم با پیش‌فرضی که پیش از این هم در آثار دیگر امتحانش را پس داده، تا این حد مسخره از آب درآمده است.
۹. ماجرای خوابگاه ۳ (Transylmania)
- محصول: ۲۰۰۹
- کارگردان: دیوید هیلنبراند، اسکات هیلنبراند
- بازیگران: پاتریک کاوانا، جیمز دیبلو تونی، آنتونی دنمان
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۳.۸ از ۱۰
چه اتفاقی می‌افتد وقتی یک گروه از نوجوانان برای تعطیلات به ترانسیلوانیا بروند؟ در یکی از بدترین فیلم‌های کمدی دوران به نام «ماجرای خوابگاه ۳» که یک کپی ضعیف و دست پایین از فیلم «تعطیلات لمپون» (National Lampoon) است، هیچ چیز خنده‌دار نیست. این فیلم با تمام تلاشش حتی شبیه «فرانکنشتاین جوان» (Young Frankenstein) هم نیست. شاید بتوان آن را نسخه‌ای بسیار ضعیف‌تر از اسپین‌آف‌های «کیک آمریکایی» (American Pie) دانست که تمام آن شوخی‌های شکست‌خورده را به بدترین شکل ممکن تکرار می‌کند.
۸. با تشکر از شما دکتر ری (Merci Docteur Rey)
- محصول: ۲۰۰۴
- کارگردان: اندرو لیتواک
- بازیگران: دایان ویست، جین بیرکین، ونسا ردگریو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۱ از ۱۰
این فیلم مضحک به کارگردانی اندرو لیتواک یک محصول بی‌ارزش با بازی دایان ویست در نقش یک معتاد است. او به زنی که وانمود می‌کند یک درمانگر است می‌گوید که شاهد یک قتل بوده. «با تشکر از شما دکتر ری» تمام تلاشش را می‌کند تا خنده‌دار و قابل درک باشد اما با تمام دست‌وپا زدن‌هایش موفق نمی‌شود حتی اندکی جالب توجه باشد. حتی ونسا ردگریو افسانه‌ای که در این فیلم در نقش خودش ظاهر می‌شود هم نمی‌تواند آن را نجات دهد. اصلا مشخص نیست این فیلم برای چه ساخته شده است.
۷. کودک دردسرساز (Problem Child)
- محصول: ۱۹۹۰
- کارگردان: دنیس داگن
- بازیگران: جان ریتر، مایکل ریچاردز، گیلبرت گوتفرید
- امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۵.۴ از ۱۰
«کودک دردسرساز» فیلمی است که به نظر می‌رسد به طور کلی نسبت به کودکان بدبین باشد. فیلم درباره یک زوج غیرعادی است که پسربچه‌ای را به فرزندی قبول می‌کنند که معلوم می‌شود خود شیطان است. بسیاری از والدین نسبت به نظرات بی‌رحمانه و بالقوه آزاردهنده فیلم درباره فرزندخواندگی (که در پخش خانگی سانسور شد) و حامیان حیوانات نسبت به تصویر نفرت‌انگیز روی پوستر فیلم (تصویر گربه‌ای در ماشین لباسشویی) اعتراض داشتند. علی‌رغم شکست جهانی از سوی منتقدان، این فیلم در سینماها و همچنین در ویدئوهای خانگی و تلویزیون موفق بود. یک فرنچایز خیلی بدتر بعد از آن شکل گرفت. یک دنباله داشت که در راتن تومیتوز امتیاز ۸ از ۱۰۰ دریافت کرد و بعد از آن یک فیلم تلویزیونی ساخته شد که هیچ نقد و نظری دریافت نکرد.
۶. ببین حالا کی حرف می‌زنه (Look Who’s Talking Now)
- محصول: ۱۹۹۳
- کارگردان: امی هکرلینگ
- بازیگران: جان تراولتا، کریستی آلی، دیوید گلگر
- امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۴.۴ از ۱۰
«ببین حالا کی حرف می‌زنه» با بازی جان تراولتا و کرستی آلی و کارگردانی امی هکرلینگ، یک کمدی رمانتیک درباره یک مادر شاغل است که در یک اسباب‌بازی فروشی کار می‌کند. این فیلم با صدای خنده‌دار بروس ویلیس به عنوان یک نوزاد می‌توانست خیلی خنده‌دارتر از این حرف‌ها باشد. این فیلم دنباله دو قسمت دیگر است که از هر لحاظ با شکست مواجه شد. صدای دنی دویتو و دایان کیتون (به ظاهر تقلید از ژا ژا گابور)، به عنوان سگ‌های سخن‌گو، در یکی از آشفته‌ترین و مسخره‌ترین فیلم‌های کریسمسی که تا به حال ساخته شده هدر می‌رود. خوشبختانه یک سال بعد تراولتا با «پالپ فیکشن» (Pulp Fiction) بازگشت تا این فاجعه را جبران کند.
۵. سومین جرم (۳ Strikes)
- محصول: ۲۰۰۰
- کارگردان: دی‌جی پو
- بازیگران: برایان هوکس، دی‌جی پو، فیزون لا
- امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۴.۷ از ۱۰
عنوان فیلم «سومین جرم» به قانون جرم و جنایت در کالیفرنیا اشاره دارد. این فیلم کمدی ساخته‌ی دی‌جی پو درباره محکومی با بازی برایان هوکس است که سعی می‌کند از محکومیت سومش که به معنای حبس ابد است قسر در برود. دیوید آلن گریر در نقش مکمل ظاهر می‌شود. «سومین جرم» نمره ۰% در راتن تومیتوز و امتیاز ۱۱ از ۱۰۰ در متاکریتیک بدست آورد. اما با وجود شکست انتقادی با موفقیت مالی مواجه شد.
۴. شش کله‌پوک (The Ridiculous 6)
- محصول: ۲۰۱۵
- کارگردان: فرانک کوراکی
- بازیگران: آدام سندلر، تری کروس، خورخه گارسیا
- امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۴.۸ از ۱۰
فیلم «شش کله‌پوک» در واقع تقلیدی کمدی از فیلم «هشت نفرت‌انگیز» (The Hateful 8) کوئنتین تارانتینو و «هفت دلاور» (The Magnificent Seven) است. در نهایت، کل پروژه چندان خنده‌دار از آب در نیامد. با وجود بی‌توجهی آشکار به جزییات، این فیلم ۱۱۹ دقیقه‌ای واقعا کسل‌کننده و حوصله سربر است. یکی از معدود نکاتی که در این فیلم رعایت شده، توجه درست به دوره تاریخی است. جدا از آن ریتم کمدی آدام سندلر و تیلور لاتنر را به خاطر بازی‌اش در نقش مکمل از جمله نکات مثبت فیلم می‌توان ارزیابی کرد.
۳. تیغ‌زن‌های نشنال لمپون (National Lampoon’s Gold Diggers)
- محصول: ۲۰۰۳
- کارگردان: گری پریسلر
- بازیگران: کریس اوون، رنی تیلور، لوییس لسر
- امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۳ از ۱۰
«تیغ‌زن‌ها» ممکن است بدترین عنوان در میان فیلم‌های کمدی «نشنال لمپون» باشد. این فیلم یک پیش‌فرض مناسب دارد؛ دو جوان که در دنیای هم‌سن و سالانشان هواخواهی ندارند و به نوعی طردشده محسوب می‌شوند به دنبال اغوا کردن زنان مسن و بالا کشیدن پول‌هایشان هستند. بزرگ‌ترین مشکل فیلم این است که بی‌محتوا به نظر می‌رسد، اما این تنها مشکل نیست. مشکل اصلی این است که همه چیز از ابتدا تا انتها تنها برای رفع تکلیف انجام شده است.
۲. اَبَربچه‌ها: بچه‌های نابغه ۲ (Superbabies: Baby Geniuses 2)
- محصول: ۲۰۰۴
- کارگردان: باب کلارک
- بازیگران: جان وویت، اسکایلر شای، پیتر ویگفیلد
- امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۱.۵ از ۱۰
اگر در اینترنت دنبال بدترین فیلم‌های کمدی بگردید، «اَبَربچه‌ها: بچه‌های نابغه ۲» بیش از هر فیلم دیگری در فهرست‌ها تکرار می‌شود؛ دنباله‌ای بسیار بدتر برای یک فیلم واقعا بد محصول سال ۱۹۹۹. در سال ۱۹۷۹، جان وویت برای فیلم «بازگشت به وطن» (Coming Home) برنده جایزه اسکار شد. در این فیلم محصول سال ۲۰۰۴، استعدادهای غیرقابل انکار او به طور ناامیدکننده‌ای در بدترین نقش تمام دوران با جلوه‌های ویژه وحشتناک و شوخی‌های بی‌مزه تقریبا به طور کامل تلف شد.
۱. هزار کلمه (A Thousand Words)
- محصول: ۲۰۱۲
- کارگردان: برایان رابینز
- بازیگران: ادی مورفی، کری واشینگتن، کلیف کرتیس
- امتیاز راتن تومیتوز: ۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۵.۸ از ۱۰
در نهایت می‌رسیم به بدترین عنوان در این فهرست ناامیدکننده از فیلم‌های کمدی. چه کسی با انتخاب ادی مورفی در یک فیلم کمدی آن هم در نقش یک نفر که صدایش را از دست می‌دهد موافقت کرد؟ یکی از استعدادهای بزرگ کمدی تاریخ، از بزرگ‌ترین دارایی خود در یک فیلم خانوادگی که هدفش مذمت دروغگویی است، استفاده نمی‌کند و به طرز باورنکردنی به همین دلیل به ظاهر ساده دچار مشکل می‌شود. نقطه ضعف بزرگ «هزار کلمه» استفاده از مورفی بدون صدا است، اگرچه تمام مشکلات فیلم به همین جا ختم نمی‌شود. فیلمنامه به شدت ضعیف است و با توجه به استعداد و کارنامه ادی مورفی (کافی است به صداپیشگی او برای انیمیشن شرک نگاه کنید) تمام شانس موفقیت فیلم از بین می‌رود.
منبع: دیجی‌مگ
