در این مطلب ۸ فیلم ترسناک اسپانیایی برتر تمام دوران را نام بردیم.
چارسو پرس: سینمای اسپانیا در سال‌های اخیر یکی از پایه‌های ثابت ژانر ترسناک بوده است. اسپانیایی‌ها با داستان‌های محلی و فرهنگی غنی، شهرت فیلم‌های ترسناک خود را مدیون عناصر خونین و فضاهای پرتنش هستند، که در نتیجه تجربه‌ای بسیار هولناک برای بیننده بوجود می‌آورند. در حالی که برخی از فیلم‌های ترسناک اسپانیایی بیشتر با در نظر گرفتن مخاطبان جوان‌تر ساخته می‌شوند، اما به اندازه‌ی کافی این قدرت را دارند که هر مخاطبی را شوکه کرده و بترسانند. در این مطلب ۸ فیلم ترسناک اسپانیایی برتر تمام دوران را نام بردیم.


۸. فیلم ترسناک اسپانیایی «ضبط» (REC)


  • کارگردان: ژاومه بالاگرو، پاکو پلاسا
  • بازیگران: مانوئلا بلاسکو، خاویر بوتت
  • محصول: ۲۰۰۷
  • امتیاز متاکریتیک: ۷۱ از ۱۰۰
  • امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰
«ضبط» یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌های یافت شده از اسپانیا است. این فیلم یک مجری تلویزیونی را دنبال می‌کند که شبی بعد از یک تماس اورژانسی به گروهی از آتش‌نشانان می‌پیوندد. هنگامی که آتش‌نشانان و گروه فیلمبرداری به محل می‌رسند، متوجه می‌شوند که یک ویروس مسری در سراسر ساختمان پخش شده است. ویروسی که قربانیان خود را به هیولاهای تشنه به خون تبدیل می‌کند. «ضبط» پس از اکران، در لیست ۱۰۰ فیلم ترسناک برتر مجله‌ی تایم اوت (Time Out) در رتبه‌ی ۶۰ قرار گرفت، و در هالیوود با عنوان «قرنطینه» (Quarantine) بازسازی شد.


۷. فیلم ترسناک اسپانیایی «آهنگر و شیطان» (The Blacksmith and the Devil)


  • کارگردان: پاول اورکیجو
  • بازیگران: اوما باراکاگیلا، اینیکو ساگاردوی، کاندیدو اورانگا
  • محصول: ۲۰۱۷
  • امتیاز متاکریتیک: –
  • امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۴ از ۱۰
«آهنگر و شیطان» اقتباسی از یک داستان فانتزی اروپایی به همین نام است. داستان این فیلم در اواسط قرن هجدهم رخ می‌دهد و یک سرباز شورشی به نام پکستی را دنبال می‌کند که با شیطانی به نام سارتال بر سر رهایی از اعدام پای یک معامله می‌نشیند. پس از انجام معامله و نجات پکستی، او نقشه‌ای برای فریب دادن و شکنجه‌ی سارتال طراحی می‌کند تا اینکه یک روز شیطان توسط یک دختر کوچک بی‌گناه آزاد می‌شود.


۶. پیگی (Piggy)


  • کارگردان: کارلوتا پردا
  • بازیگران: لاورا گالان، ریچارد هولمز، کارمن ماچی
  • محصول: ۲۰۲۲
  • امتیاز متاکریتیک: ۷۲ از ۱۰۰
  • امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۲ از ۱۰
یک نوجوان چاق که دائما توسط همسالانش مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد، در حالی که شاهد ربوده شدن شکنجه‌گرانش توسط یک غریبه‌ی مرموز است، بر سر یک دوراهی وجدانی قرار می‌گیرد. «پیگی» چیزی بیش از یک تلنگر معمولی در مورد تبدیل شکار به شکارچی است. تبدیل شدن قربانی به ظالم، سوالات مهمی درباره‌ی رفتار انسان و پیامدهای آن را مطرح می‌کند. علاوه بر این، فیلم در انتقال حس اضطراب و هیجان، با حفظ دائمی چاشنی دلهره، فوق‌العاده عمل می‌کند.


۵. خوب بخوابی (Sleep Tight)


  • کارگردان: ژاومه بالاگرو
  • بازیگران: لوییس توسار، مارتا اتورا، آلبرتو سن‌ژان
  • محصول: ۲۰۱۱
  • امتیاز متاکریتیک: ۷۰ از ۱۰۰
  • امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰
«خوب بخوابی» داستانی ترسناک درباره‌ی یک نگهبان آپارتمان به نام سزار است که فکر می‌کند سرنوشتش این است که همیشه غمگین باشد و دست به هر کاری می‌زند تا مطمئن شود تمام اطرافیانش هم غمگین و ناراحت هستند. سزار مانند یک انگل به حریم خانه‌ی آن‌ها نفوذ، و ابزار خلاقانه‌ای برای انتقال درد و ناراحتی به زندگی آن‌ها پیدا می‌کند. فیلم «خوب بخوابی» به کارگردانی ژاومه بالاگرو که فیلم «ضبط» را هم که در ابتدای این فهرست نام بردیم کارگردانی کرده، از نظر رویکرد بسیار ظریف‌ و تفکربرانگیز، اما در تاثیرگذاری به همان اندازه قوی است.


۴. پوستی که در آن زندگی می‌کنم (The Skin I Live In)


  • کارگردان: پدرو آلمادوآر
  • بازیگران: آنتونیو باندراس، النا آنایا، ماریسا پادرس
  • محصول: ۲۰۱۱
  • امتیاز متاکریتیک: ۷۰ از ۱۰۰
  • امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
«پوستی که در آن زندگی می‌کنم»، معمولا به‌عنوان یک فیلم تکان‌دهنده و دلهره‌آور شناخته می‌شود تا ترسناک. کارگردان فیلم، پدرو آلمودوار، هنگام توضیح ماهیت فیلم، آن را «داستانی ترسناک بدون فریاد یا وحشت» توصیف کرد. فیلم وهم‌آور آلمودوار بر اساس رمان «رتیل» (Mygale) نوشته‌ی تیری ژونکه محصول سال ۱۹۸۴ ساخته شده و درباره‌ی رابرت لدگارد (با بازی آنتونیو باندراس)، جراح موفقی است که با عمل جراحی، متجاوز دخترش را از مرد به زن تغییر جنسیت می‌دهد و او را برخلاف میلش پیش خود نگه می‌دارد. «پوستی که در آن زندگی می‌کنم» روی عناصر مرسوم فیلم‌های آلمودوار مانند اسرار تاریک و انحرافات جنسی تمرکز دارد و در عین حال یک پیچ و تاب هیچکاکی بسیار تاریک را به این ترکیب اضافه می‌کند.


۳. ستون فقرات شیطان (The Devil’s Backbone)


  • کارگردان: گیرمو دل‌تورو
  • بازیگران: ماریسا پاردس، ادواردو نوریگا، فدریکو لوپی
  • محصول: ۲۰۰۱
  • امتیاز متاکریتیک: ۷۸ از ۱۰۰
  • امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰
داستان «ستون فقرات شیطان» در قرن نوزدهم اسپانیا اتفاق می‌افتد و یک یتیم دوازده ساله به نام کارلوس را دنبال می‌کند. هنگامی که کارلوس به یتیم‌خانه‌ی سانتا لوسیا می‌رسد، گروهی دوست و چند دشمن پیدا می‌کند و همچنین متوجه یک روح تاریک و مرموز می‌شود که حدود سی سال است در آن مکان به سر می‌برد. «ستون فقرات شیطان» به کارگردانی گیرمو دل‌تورو، برنده‌ی جایزه‌ی اسکار، در حالی که به شدت در فضایی گوتیک غوطه‌ور است، بیشتر از اینکه ترسناک باشد، مسحورکننده است.


۲. هزارتوی پن (Pan’s Labyrinth)


  • کارگردان: گیرمو دل‌تورو
  • بازیگران: سرژی لوپس، ماریبل وردو، ایوانا باکرو
  • محصول: ۲۰۰۶
  • امتیاز متاکرتیک: ۹۸ از ۱۰۰
  • امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
یکی دیگر از شاهکارهای گیرمو دل‌تورو در این فهرست، «هزارتوی پن» است. داستان فیلم پنج سال پس از جنگ داخلی اسپانیا می‌گذرد و دختری به نام اوفلیا را دنبال می‌کند که با ناپدری ظالم و افسر ارتش اسپانیا، ویدال زندگی می‌کند. ویدال مردی بی‌رحم است که به خانواده‌اش توجهی نمی‌کند، و به نظر می‌رسد فقط از شکار ماکی‌های اسپانیایی (گروه‌های چریکی روستایی) لذت می‌برد. اوفلیا برای فرار از ظلم ناپدری‌اش به یک هزارتو می‌گریزد، جایی که با جانور مرموز و در عین حال وحشتناکی که ادعا می‌کند از سرنوشت او آگاه است، ملاقات می‌کند.
دل‌تورو در فیلمش به زیبایی تعادل کاملی بین عناصر بصری تاریک و خیره‌کننده برقرار می‌کند و در عین حال موفق می‌شود جوهره‌ی کودکانه‌ی خاصی را در داستان تلفیق کند. فیلمساز چیره‌دست بین دنیای واقعی و خیالی ارتباط برقرار، و مرز بین خیال و واقعیت را محو می‌کند.


۱. پلتفرم (Platform)


  • کارگردان: گالدر گازتلو اوروتیا
  • بازیگران: ایوان ماساگوئه، آنتونیا سن‌خوان، زوریون ایگولیر
  • محصول: ۲۰۱۹
  • امتیاز متاکریتیک: ۷۳ از ۱۰۰
  • امتیاز IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰
«پلتفرم» بر روی یک داستان استعاری تمرکز دارد که درک آن آسان است اما بیننده را در موقعیتی قرار می‌دهد که از خود بپرسد در شرایط مشابه چگونه عمل خواهد کرد. «پلتفرم» یک فیلم ترسناک معمولی نیست، اما بر اساس تصویری که از انسانیت ارائه می‌کند، به وضوح می‌تواند بیننده را بترساند. در «پلتفرم» هیچ هیولایی نمی‌بینیم که تشنه به خون قهرمان داستان باشد. در واقع، جنبه‌ی هولناک فیلم در فقدان محض آن نهفته است. داستان در یک فضای آینده‌نگر روایت می‌شود که در آن زندانیان در سلول‌های عمودی قرار می‌گیرند، جایی که به کمک یک صفحه‌ی بزرگ از بالا به پایین غذا دریافت می‌کنند. به این معنی که هر چه بالاتر باشند، غذای بهتری نسیبشان خواهد شد. فیلم با تکیه بر غریزه‌ی اولیه‌ و ساده‌ی انسان، نشان می‌دهد که چگونه یک نفر به هیولا و برعکس تبدیل می‌شود.


منبع: دیجی‌مگ