۲۰ فیلم برتر ویلم دفو؛ بازیگری با نگاهی نافذ و چهره‌ی استخوانی

 چارسو پرس: ویلم دفو یکی از شناخته‌شده‌ترین بازیگران هالیوود است. دفو کهنه‌کار که از به چالش کشیدن خود ترسی ندارد، با کارگردان‌های افسانه‌ای مانند لارس فون تریه و مارتین اسکورسیزی کار کرده است و در عین حال به کارگردان‌هایی با استعدادهای در حال رشد مانند شان بیکر و رابرت اگرز فرصت داده است. دفو چه نقش یک شخصیت شرور و چه یک قهرمان را بازی کند، همیشه به لطف چهره‌ی رسا، به زبان آوردن دیالوگ‌های باورنکردنی و تطبیق‌پذیری کلی‌اش، کانون توجه هر فیلمی است که در آن حضور دارد.

دفو که در سال ۱۹۵۵ در ویسکانسین به دنیا آمد، فعالیت بازیگری خود را در سال ۱۹۷۹ با فیلم «دروازه‌ی بهشت» (Heaven’s Gate) آغاز کرد. اگرچه دفو علارغم چهار بار نامزدی هنوز برنده‌ی جایزه‌ی اسکار نشده است، در برخی از نمادین‌ترین فیلم‌های سه دهه‌ی اخیر بازی کرده است و به عنوان یکی از معتبرترین بازیگران نسل خود شناخته می‌شود. طرفداران حتی فکر می‌کنند که او باید برای فیلم «مرد عنکبوتی؛ راهی به خانه نیست» (Spider Man: No Way Home) برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بازیگر نقش مکمل شود.

در میان نقش‌های بد اولیه‌ی دفو، رهبر باند دوچرخه‌سواری در فیلم «بی‌عشق» (The Loveless) کاترین بیگلو و «خیابان‌های آتشین» (Streets of Fire) والتر هیل را می‌توان نام برد. اما عملکرد او به عنوان گروهبان الیاس مهربان در فیلم «جوخه» (Platoon) به کارگردانی الیور استون همه چیز را تغییر داد و در نتیجه اولین نامزدی اسکار را برایش به همراه داشت. سه نامزدی اسکار دیگر برای «سایه‌ی خون‌آشام» (Shadow of the Vampire) در سال ۲۰۰۰، «پروژه‌ی فلوریدا» (The Florida Project) در سال ۲۰۱۷ و «در دروازه‌ی ابدیت» (At Eternity’s Gate) در سال ۲۰۱۸ و دفو همچنین سه نامزدی گلدن گلوب و چهار نامزدی از انجمن بازیگران سینما را به دست آورده است.

ویلم دفو همچنین نقش شخصیت‌های شرور در فیلم ابرقهرمانی «مرد عنکبوتی» (Spider-Man) (2002) و فیلم اکشن «روزی روزگاری در مکزیک» (Once Upon a Time in Mexico) (2003) را هم در کارنامه دارد. او همچنین در کنار مدونا در درام اروتیک «شهادت بدن» (Body of Evidence) بازی کرد. فیلم‌شناسی اخیر او شامل فیلم‌هایی مانند «جان ویک» (John Wick) (2014)، «بخت پریشان» (The Fault in Our Stars) (2014)، «هتل بزرگ بوداپست» (The Grand Budapest Hotel) (2014) و «در جست و جوی دوری» (Finding Dory) (2016) و فیلم‌های هنری «غبار زمان» (The Dust of Time) (2008) و «ضدمسیح» (Antichrist) (2009) است.

به بهانه‌ی حضور این بازیگر در فیلم متفاوت «کوچه‌ی کابوس» (Nightmare Alley) به کارگردانی گیرمو دل‌تورو و در حالی که ده‌ها فیلم شگفت‌انگیز از این بازیگر برای انتخاب وجود دارد، این ۲۰ عنوان بهترین فیلم‌های ویلم دفو هستند که از طیف وسیعی از نقش‌آفرینی‌های درخشان این بازیگر انتخاب شده‌اند.

۲۰. تام و ویو (Tom & Viv)

• کارگردان: برایان گیلبرت
• سایر بازیگران: رزماری هریس، میراندا ریچاردسون، تیم دوتون
• محصول: ۱۹۹۴
• امتیاز متاکریتیک: –
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۳ از ۱۰

دفو در این فیلم زندگینامه‌ای ادبی، که داستان اولین ازدواج پر دردسر یک شاعر را به تصویر می‌کشد، در نقش کارمندی به نام تی اس الیوت خیلی طبیعی و باورپذیر بازی نمی‌کرد اما به وضوح می‌توانید هوش و ذکاوت بازیگری او را ببینید. او ثابت کرد که علیرغم اعتبار برجسته‌اش، دفو واقعا برای فیلم‌های انگلیسی‌پسندی که در دهه‌ی ۹۰ به وفور دیده می‌شد، مناسب نبود.

۱۹. می‌سی‌سی‌پی می‌سوزد (Mississippi Burning)

• کارگردان: آلن پارکر
• سایر بازیگران: جین هکمن، فرانسیس مک‌دورمند، برد دوریف
• محصول: ۱۹۸۸
• امتیاز متاکریتیک: ۶۵ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰

نقشی از لحاظ فنی دقیق اما اساسا بی‌ارزش در فیلم آلن پارکر. دفو نقش یک مامور فدرال خوش‌طینت را بازی می‌کند که در حال تحقیق درباره‌ی ناپدید شدن داوطلبان رای‌دهنده در دهه‌ی ۶۰ متعلق به فرقه‌ی کو کلاکس کلان (Klan) در کنار جین هکمن، همبازی‌اش در نقش برجسته‌تری است. این فیلم با آن موضوع تند و تیزش یکی از بهترین آثار پلیسی است که در طول سال‌ها جزو یکی از اعتبارات حرفه‌ای دفو محسوب می‌شود.

۱۸. در جست‌و‌جوی نمو (Finding Nemo)

• کارگردان: اندرو استنتون
• سایر صداپیشه‌ها: آلبرت بروکس، الن دی‌جنرس، الکساندر گلد
• محصول: ۲۰۰۳
• امتیاز متاکریتیک: ۹۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰

صداپیشگی الهام‌بخش دفو در این انیمیشن بزرگ‌ترین موفقیت باکس‌آفیس را برایش تا به امروز به همراه داشته است. او نقش گیل، رهبر «باند آکواریوم» را بازی کرد که به نمو خود اتکایی را می‌آموزد و مهم‌تر از همه برای بیرون آوردن ماهی از اتاق انتظار دندان‌پزشک نقشه‌های خوبی ارائه می‌کند. شنیدن صدای زمخت دفو در انیمیشن دیزنی به خودی خود سوررئال است.

۱۷. مرد عنکبوتی (Spider-Man)

• کارگردان: سم ریمی
• بازیگران: توبی مک‌گوایر، کریستن دانست، جیمز فرانکو
• محصول: ۲۰۰۲
• امتیاز متاکریتیک: ۷۳ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۳ از ۱۰

دفو اولین پذیرنده‌ی موج جدید فیلم‌های کامیک بود. او اولین انتخاب برای نقش ابرشرور گرین گابلین نبود، اما این یک حرکت هوشمندانه از سوی کارگردان سم ریمی محسوب می‌شد، که توانایی دفو را در برقراری تعادل و باورپذیری ظاهری دوستانه و در عین حال تهدید وحشتناک به ویژه در صحنه‌‌ای که دو نیمه‌ی شخصیت او با هم بحث می‌کنند نشان می‌دهد.

۱۶. بی‌عشق (The Loveless)

• کارگردان: کاترین بیگلو، مونتی مونتگومری
• بازیگران: ماریان کانتر، تینا لاسکی، رابرت گوردونپ
• محصول: ۱۹۸۱
• امتیاز متاکریتیک: ۴۴ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۱ از ۱۰

اولین نقش اصلی دفو برای فیلم کاترین بیگلوی تازه فارغ‌التحصیل شده بود که با مونتی مونتگومری، تهیه کننده‌ی «از ته دل وحشی» (Wild at Heart) آن را کارگردانی می‌کرد. دفو، با ظاهری شیک‌ از اوایل دهه‌ی ۸۰، رهبر یک باند دوچرخه‌سواری یاغی به نام فرشتگان وحشی است. دفو احتمالا با اولویت کار خود با ساز و برگ اجرای آوانگارد گروه ووستر، واقعا در مقابل دوربین راحت و آرام نیست اما شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد.

۱۵. خیابان‌های آتشین (Streets of Fire)

• کارگردان: والتر هیل
• بازیگران: دایان لین، مایکل پری، ریک مورانیس
• محصول: ۱۹۸۴
• امتیاز متاکریتیک: ۵۹ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰

دفو تا ۲۰ دقیقه‌ی آخر موزیکال راک اند رول والتر هیل کار زیادی برای انجام دادن ندارد، و ابرشرور پرشوری که او نقشش را بازی می‌کند، یعنی ریون، اساسا نسخه‌ی بدتری از «بی‌عشق» است. اما او از صحنه‌ی مبارزه‌ حداکثر استفاده را می‌کند و در مقابل مایکل پری نقطه‌ی اوج هنرنمایی خود را نشان می‌دهد.

۱۴. اتو فکوس (Auto Focus)

• کارگردان: پل شریدر
• بازیگران: گرگ کینیر، ماریا بلو، ریتا ویلسون
• محصول: ۲۰۰۲
• امتیاز متاکریتیک: ۶۶ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰

پل شریدر تعداد زیادی نقش مکمل درجه یک به دفو داده است، و این یکی به عنوان قاتل باب کرین، بازیگر تلویزیونی، یکی از جالب‌ترین نقش‌ها است. دفو در نقش جان کارپنتر نابغه، از یک شیاد چاپلوس به قاتلی ناامید با سابقه‌ی کیفری تبدیل می‌شود.

۱۳. شن‌‎های سفید (White Sands)

• کارگردان: راجر دونالدسون
• بازیگران: مری الیزابت ماسترانتونیو، میکی رورک، شان بین
• محصول: ۱۹۹۲
• امتیاز متاکریتیک: ۴۶ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶ از ۱۰

دفو ثابت کرد که می‌تواند با این فیلم پلیسی پرپیچ و خم و مهیج به کارگردانی راجر دونالدسون، یک نقش ماندگار به نمایش بگذارد. دفو نقش یک قانونگذار در شهری کوچک را بازی می‌کند که تصادفا وارد یک حادثه‌ی منجر به قتل می‌شود. نقش یک آدم فریب خورده دقیقا مطابق ظاهر و کاراکتر و نقاط قوت او نیست، اما او نقطه‌ی خیره کننده‌ی فیلم است.

۱۲. آخرین وسوسه‌ی مسیح (The Last Temptation of Christ)

• کارگردان: مارتین اسکورسیزی
• بازیگران: هاروی کایتل، باربارا هرشی، هری دین استنتون
• محصول: ۱۹۸۸
• امتیاز متاکریتیک: ۸۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰

قرار بود این موفقیت بزرگ دفو برای رسیدن به جایگاه هنرپیشه‌ی نقش اول مرد باشد. مثل همیشه، او تمام تلاش خود را می‌کند و با جدیتی مثال زدنی مقصود کارگردان مارتین اسکورسیزی را منتقل می‌کند. اما این واقعا برای او اتفاق نیفتاد، چرا که این نقش دفو تحت‌الشعاع خشم گسترده‌ای قرار گرفت، زیرا فیلم در تظاهرات، تهدیدها و ممنوعیت‌ها غرق شد.

۱۱. جوخه (Platoon)

• کارگردان: الیور استون
• بازیگران: تام برنگر، چارلی شین، جانی دپ
• محصول: ۱۹۸۶
• امتیاز متاکریتیک: ۹۲ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰

دفو در فیلم الیور استون درباره‌ی جنگ ویتنام به عنوان خانه‌ای بی‌قانون، موفقیت بزرگی داشت. نقش او که به طور به یاد ماندنی در تصویر پوستر مسیح‌مانند فیلم گنجانده شده است، وجدان اخلاقی فیلم است، یا همان فرشته‌ی خوبی که در گوش چارلی شین زمزمه می‌کند. اما، همانطور که می‌دانیم، او توسط گروهبان بارنز با بازی تام برنگر وحشیانه آسیب می‌بیند و سپس توسط ویت کنگ‌ها (جبهه‌ی رهایی‌بخش ملی در جنگ ویتنام) کشته می‌شود.

۱۰. از ته دل وحشی (Wild at Heart)

• کارگردان: دیوید لینچ
• بازیگران: نیکلاس کیج، لورا درن، کریستین گلاور
• محصول: ۱۹۹۰
• امتیاز متاکریتیک: ۵۲ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰

دفو کمتر از نیم ساعت در فیلم برنده‌ی نخل طلای دیوید لینچ حضور دارد، اما تاثیر زیادی در فیلم بر جای می‌گذارد. دفو به‌عنوان بابی پرو مضحک، با سبیل مدادی و پروتزهای اضافه شده به دندان‌های برجسته‌اش، به عجیب‌ترین نقش خود دست یافت. صحنه‌ای که او لورا درن را به وحشت می‌اندازد هنوز واقعا ناراحت کننده است.

۹. سایه‌ی خون‌آشام (Shadow of the Vampire)

• کارگردان: ئی الیاس مرهیکه
• بازیگران: جان مالکوویچ، کری الویس، ادن گیلت
• محصول: ۲۰۰۱
• امتیاز متاکریتیک: ۷۱ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۹ از ۱۰

دفو برای بازی در این فیلم جذاب که بازسازی فیلم صامت تاثیرگذار «نوسفراتو» (Nosferatu) بود نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. دفو در زیر لایه‌های گریم و سری طاس، بسیار خوب ظاهر می‌شود تا نقش خون‌آشام شرک/ اوورلوک خود را بسیار قابل قبول جلوه دهد.

۸. زندگی و مرگ در لس‌آنجلس (To Live and Die in LA)

• کارگردان: ویلیام فریکدین
• بازیگران: ویلیام پیترسن، جان پنکو، دبرا فوئر
• محصول: ۱۹۸۵
• امتیاز متاکریتیک: ۸۱ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۳ از ۱۰

این فیلم نقطه‌ی اوج شکوه فعالیت حرفه‌ای دفو است. دفو در نقش ریک مستر، جاعل شرور، در مقابل ریچارد چنس، مامور سرویس مخفی با بازی ویلیام پترسن، یک مرد بد هالیوودی ترسناک می‌سازد. با پیشینه‌ی مستر به عنوان یک هنرمند، این نقشی است که می‌تواند هوشمندانه از جنبه‌ی حساس دافو که هرگز دفن نشده است استفاده کند.

۷. توماسو (Tommasso)/ سیبری (Siberia)

• کارگردان: آبل فرارا
• بازیگران: کریستینا چیریاک، استلا مسترآنتونیو، الکساندرا سراکی/ کریستینا چیریاک، دونیا سیکوو، نیکلاس کیج
• محصول: ۲۰۱۹/ ۲۰۲۰
• امتیاز متاکریتیک: ۶۶ از ۱۰۰/ ۵۹ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۲ از ۱۰/ ۴.۸ از ۱۰

دفو در آبل فرارا شریکی پیدا کرده است که می‌خواهد به او اختیار بدهد تا در مورد مشغله‌های بیرونی‌اش تحقیق کند و همچنین یکی از معدود کارگردانانی است که به او نقش‌های اصلی می‌دهد. این دو فیلم، مسلما شخصی‌ترین فیلم‌های فرارا هستند و دفو را در بهترین حالت خود نشان می‌دهند: سخنور، متعهد و بی‌آزار حتی در عجیب‌ترین موقعیت‌های دراماتیک.

۶. شارچی (The Hunter)

• کارگردان: دنیل نتیم
• بازیگران: سام نیل، فرانسیس اوکانر، کالن مالوی
• محصول: ۲۰۱۱
• امتیاز متاکریتیک: ۶۳ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰

دفو مجبور شد در جستجوی نقش‌های سنگین، دامنه‌ی وسیع‌تری به علایق و توانایی‌هایش اضافه کند، و این‌بار این فرصت او را تا تاسمانی برد. به عنوان یک مامور مخفی مستقل که مامور شکار ببر تاسمانی است که ظاهرا منقرض شده است، او می‌توانست مهارت این بازیگر حیله‌گر را به کار ببندد که کارها را به صورت روشمند و به تنهایی برای دوره‌های طولانی انجام دهد. یک بحران اخلاقی نیز وجود دارد که دفو در آن پیشکسوت است.

۵. پروژه‌ی فلوریدا (The Florida Project)

• کارگردان: شان اس بیکر
• بازیگران: بریا وینیت، بروکلین پرینس، ولریا کوتو
• محصول: ۲۰۱۷
• امتیاز متاکریتیک: ۹۲ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰

دفو برای این نقش پدرانه نامزدی اسکار نقش مکمل دیگری را به دست آورد، که در آن نگرانی و خشم را به عنوان مدیر متل از خود بروز می‌دهد. کانون اصلی اضطراب او جفت مادر و دختری به نام‌های هالی و مونی (با بازی بریا وینایت و بروکلین پرینس) هستند. آن‌ها در حقیقت ستاره‌های فیلم هستند، اما دفو وزنه‌ی تعادل فیلم است.

۴. ضدمسیح (Antichrist)

• کارگردان: لارس فون تریه
• بازیگران: شارلوت گینزبورگ، استورم سالستورم
• محصول: ۲۰۰۹
• امتیاز متاکریتیک: ۴۹ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰

صرف نظر از فیلم مرموز و هولناک لارس فون تریه، در شگفتی نقش‌آفرینی دو بازیگر اصلی فیلم یعنی دفو و شارلوت گینزبورگ در صحنه‌های رقص و رابطه‌ و درگیری شکی وجود ندارد. دفو یک درمانگر است که سعی می‌کند همسر غمگین خود را پس از مرگ پسر نوپاشان درمان کند. مهارت فوق‌العاده‌ی بیان او با نتی ناآشنا و ظرافتی آمیخته شده است، که به تنهایی توانایی این بازیگر را برای ایفای چنین نقشی نشان می‌دهد.

۳. بر دروازه‌ی ابدیت (At Eternity’s Gate)

• کارگردان: جولیان اشنایل
• بازیگران: اسکار آیزاک، مدس میکلسن، روپرت فرند
• محصول: ۲۰۱۸
• امتیاز متاکریتیک: ۷۶ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۴.۸ از ۱۰

دفو با چهره‌ی تراشیده و استخوانی‌اش، بازیگری عالی برای نقش ونسان ون گوگ در فیلم جولیان اشنایل درباره‌ی آخرین ماه‌های پرتلاطم نقاش بود، و فیلم تا حد زیادی نشان دهنده‌ی ارتباط هنرمندی به هنرمند دیگر است. کارگردان روی نگاه ون گوگ تمرکز می‌کند و دفو به‌عنوان صاحب نافذترین نگاه‌های هالیوود، آن را به زیبایی به تصویر می‌کشد، و همچنین اپیزودهای ناراحت کننده و اضطراب‌آور بعدی را باورپذیرتر می‌کند. بازیگران بسیاری تلاش کرده‌اند تا بدون اینکه شبیه یک احمق به نظر برسند، شور و لذت هنری را روی صفحه نمایش دهند. دفو یکی از معدود افرادی است که این کار را به خوبی انجام داده است.

۲. فانوس دریایی (The Lighthouse)

• کارگردان: رابرت اگرز
• بازیگران: رابرت پتینسون، والریا کارامن، لوگان هاوکس
• محصول: ۲۰۱۹
• امتیاز متاکریتیک: ۸۳ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰

یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی دفو، شیمی بی‌نظیر او در کنار بازیگران ستاره است (به فیلم دجال نگاه کنید تا منظورم را بهتر متوجه شوید) و این دوستی و همکاری با رابرت پتینسون در فیلم «فانوس دریایی» یکی از نمونه‌های یکی شدن این بازیگر با هنرمندی جوان و از نسلی متفاوت است. دفو به‌عنوان بزرگ‌تر و مردی که در اواخر قرن نوزدهم از یک فانوس دریایی مراقبت می‌کنند، در نبرد عقل و اقتدار با پتینسون عبوس، گفت‌وگوهای کاملا آراسته‌ای را انجام می‌دهد. در این فیلم کارگردان رابرت اگرز مانند لارس فون تریه بازیگرانش را از بعد جسمانی خارج می‌کند.

۱. سبک خواب (Light Sleeper)

• کارگردان: پل شریدر
• بازیگران: سوزان ساراندون، دانا دلانی، ماری بث هارت
• محصول: ۱۹۹۲
• امتیاز متاکریتیک: ۷۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۹ از ۱۰

در اوایل دهه‌ی ۹۰، قبل از اینکه نقش‌های فرعی و فیلم‌های کوتاه جذاب شروع به انباشته شدن کنند، دفو به نظر می‌رسید که دوران طولانی‌ای به عنوان بازیگر نقش اصلی در مقابل خود داشته باشد، مانند حرفه‌ای که جانی دپ یا رابرت داونی جونیور داشته‌اند. با نگاهی به گذشته، واضح است که دفو برای برقراری ارتباط با مخاطبان به همان شیوه، بسیار سازش‌ناپذیر بود.

اما این فیلم نامتعارف پل شریدر، نقشی تقریبا بی‌نقص به دفو داد. یک پیک مواد مخدر با سرمایه‌گذاری عاطفی روی مشتری‌اش، عاشق همسر سابقش، و تمرکز ناخواسته‌ی توجهات عاشقانه‌ی تامین کننده‌اش (با بازی سوزان ساراندون) به او. «سبک خواب» به او اجازه داد تا تمام ظرافت‌هایی را که او را به یک بازیگر بزرگ تبدیل می‌کند، نشان دهد: اعتقاد، صداقت، عدم اعتماد به نفس و ضعف. در این فیلم دفو یکی از اجراهای عالی‌اش را ارائه می‌کند که ارزش بازبینی را دارد.