انحصار در حوزه تجهیزات سینمایی ایران، تهدیدی بزرگ برای آینده این صنعت است که نه تنها نوآوری را محدود می‌کند، بلکه کیفیت و پویایی سینما را به مخاطره می‌اندازد.
چارسو پرس: انحصار در حوزه تجهیزات سینمایی ایران، تهدیدی بزرگ برای آینده این صنعت است که نه تنها نوآوری را محدود می‌کند، بلکه کیفیت و پویایی سینما را به مخاطره می‌اندازد. با توجه به تلاش‌های اخیر برخی افراد برای به دست گرفتن کنترل کامل این حوزه، این گزارش به بررسی پیامدهای انحصار و لزوم مقابله با آن می‌پردازد.
در سالهای اخیر، پیشرفت تکنولوژی و توسعه تجهیزات سینمایی، دسترسی بیشتری را برای فعالان صنعت فیلم فراهم کرده بود، اما اکنون دوباره زمزمه‌هایی از انحصار و تلاش عده‌ای برای کنترل بازار به گوش می‌رسد. مدیریت سینمایی در سالهای اخیر به خصوص در حوزه تجهیزات تمام تلاش خود را به حذف این انحصارگران متمرکز کرد که بازگشت این انحصارگران تمام این رشته‌ها را پنبه خواهد کرد. اگر این روند ادامه پیدا کند، بازگشت انحصارگران به عرصه تجهیزات سینمایی می‌تواند تأثیرات عمیقی بر تولیدات سینمایی و فضای رقابتی این صنعت بگذارد. این شرایط نه‌تنها برای فعالان سینمایی بلکه برای خلاقیت و رشد هنری نیز تهدیدی جدی به حساب می‌آید.
انحصار در دسترسی به تجهیزات سینمایی، مشکلات متعددی را به دنبال دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به افزایش قیمت‌ها و کاهش دسترسی به فناوری‌های نوین اشاره کرد. با انحصار تجهیزات، قیمت‌ها به صورت غیرمنطقی افزایش می‌یابد و بسیاری از سینماداران و مراکز فنی مستقل یا کم‌هزینه توانایی استفاده از امکانات باکیفیت را از دست می‌دهند. در نتیجه، فیلم‌ها از لحاظ فنی و کیفیت تصویری دچار افت می‌شوند. همچنین انحصار باعث می‌شود نوآوری‌ها و فناوری‌های جدید کمتر در دسترس قرار گیرند و سینمای ایران در مقایسه با سینمای جهانی از لحاظ فنی به عقب بیفتد.
اگر انحصار در تجهیزات سینمایی دوباره رواج یابد، احتمال زیادی وجود دارد که سینما به عقب برگردد و این روند رشد سالنهای سینمایی در اقصی نقاط ایران رو به افول بگذارد. این روند می‌تواند به محدودیت در ایده‌پردازی و کاهش کیفیت تولیدات منجر شود، چراکه سینماگران دیگر امکان استفاده از تجهیزات مدرن را نخواهند داشت و یا برای این دسترسی باید بهای سنگینی پرداخت کنند. در طول زمان، این امر منجر به کاهش رقابت‌پذیری سینمای ایران در سطح جهانی و حتی منطقه‌ای می‌شود. از طرفی، بی‌اعتمادی به نهادهای تصمیم‌گیرنده نیز افزایش یافته و فضای مناسبی برای رشد استعدادهای جدید و ایده‌های نوین باقی نخواهد ماند.
برای مقابله با انحصارگرایی در تجهیزات سینمایی، لازم است که نهادهای مرتبط سیاست‌هایی شفاف و کارآمد را اعمال کنند. نخست، شفاف‌سازی و نظارت بر توزیع تجهیزات و جلوگیری از نفوذ افراد خاص ضروری است. نهادهای تصمیم‌گیرنده باید قوانینی سخت‌گیرانه در برابر انحصار وضع کنند و دسترسی به تجهیزات را برای تمامی فعالان حوزه سینما تسهیل کنند. همچنین، از بین بردن یا محدود کردن انحصار نیازمند آگاهی‌بخشی و حساسیت رسانه‌ها و هنرمندان به این مسأله است تا با صدای بلند و یکپارچه با این رویه مقابله کنند.
انحصار تجهیزات سینمایی تهدیدی جدی برای آینده سینمای ایران محسوب می‌شود که باید با سیاست‌های مدبرانه و قاطعانه در برابر آن ایستادگی کرد. بازگشت انحصارگران به این حوزه، نه تنها به معنی کاهش دسترسی به فناوری‌های پیشرفته است، بلکه ضربه‌ای اساسی به رشد خلاقیت و کیفیت در آثار سینمایی نیز خواهد بود.
در سالهای اخیر، پیشرفت تکنولوژی و توسعه تجهیزات سینمایی، دسترسی بیشتری را برای فعالان صنعت فیلم فراهم کرده بود، اما اکنون دوباره زمزمه‌هایی از انحصار و تلاش عده‌ای برای کنترل بازار به گوش می‌رسد. مدیریت سینمایی در سالهای اخیر به خصوص در حوزه تجهیزات تمام تلاش خود را به حذف این انحصارگران متمرکز کرد که بازگشت این انحصارگران تمام این رشته‌ها را پنبه خواهد کرد. اگر این روند ادامه پیدا کند، بازگشت انحصارگران به عرصه تجهیزات سینمایی می‌تواند تأثیرات عمیقی بر تولیدات سینمایی و فضای رقابتی این صنعت بگذارد. این شرایط نه‌تنها برای فعالان سینمایی بلکه برای خلاقیت و رشد هنری نیز تهدیدی جدی به حساب می‌آید.
انحصار در دسترسی به تجهیزات سینمایی، مشکلات متعددی را به دنبال دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به افزایش قیمت‌ها و کاهش دسترسی به فناوری‌های نوین اشاره کرد. با انحصار تجهیزات، قیمت‌ها به صورت غیرمنطقی افزایش می‌یابد و بسیاری از سینماداران و مراکز فنی مستقل یا کم‌هزینه توانایی استفاده از امکانات باکیفیت را از دست می‌دهند. در نتیجه، فیلم‌ها از لحاظ فنی و کیفیت تصویری دچار افت می‌شوند. همچنین انحصار باعث می‌شود نوآوری‌ها و فناوری‌های جدید کمتر در دسترس قرار گیرند و سینمای ایران در مقایسه با سینمای جهانی از لحاظ فنی به عقب بیفتد.
بیشتر بخوانید: مطالب و اخبار سینمای ایران
اگر انحصار در تجهیزات سینمایی دوباره رواج یابد، احتمال زیادی وجود دارد که سینما به عقب برگردد و این روند رشد سالنهای سینمایی در اقصی نقاط ایران رو به افول بگذارد. این روند می‌تواند به محدودیت در ایده‌پردازی و کاهش کیفیت تولیدات منجر شود، چراکه سینماگران دیگر امکان استفاده از تجهیزات مدرن را نخواهند داشت و یا برای این دسترسی باید بهای سنگینی پرداخت کنند. در طول زمان، این امر منجر به کاهش رقابت‌پذیری سینمای ایران در سطح جهانی و حتی منطقه‌ای می‌شود. از طرفی، بی‌اعتمادی به نهادهای تصمیم‌گیرنده نیز افزایش یافته و فضای مناسبی برای رشد استعدادهای جدید و ایده‌های نوین باقی نخواهد ماند.
برای مقابله با انحصارگرایی در تجهیزات سینمایی، لازم است که نهادهای مرتبط سیاست‌هایی شفاف و کارآمد را اعمال کنند. نخست، شفاف‌سازی و نظارت بر توزیع تجهیزات و جلوگیری از نفوذ افراد خاص ضروری است. نهادهای تصمیم‌گیرنده باید قوانینی سخت‌گیرانه در برابر انحصار وضع کنند و دسترسی به تجهیزات را برای تمامی فعالان حوزه سینما تسهیل کنند. همچنین، از بین بردن یا محدود کردن انحصار نیازمند آگاهی‌بخشی و حساسیت رسانه‌ها و هنرمندان به این مسأله است تا با صدای بلند و یکپارچه با این رویه مقابله کنند.
انحصار تجهیزات سینمایی تهدیدی جدی برای آینده سینمای ایران محسوب می‌شود که باید با سیاست‌های مدبرانه و قاطعانه در برابر آن ایستادگی کرد. بازگشت انحصارگران به این حوزه، نه تنها به معنی کاهش دسترسی به فناوری‌های پیشرفته است، بلکه ضربه‌ای اساسی به رشد خلاقیت و کیفیت در آثار سینمایی نیز خواهد بود.
https://teater.ir/news/66245
