فیلم مستند «سنگر هفت‌تپه» روایتی از اعتراضات کارگران کارخانه شکر هفت‌تپه است که نشان می‌دهد برای گرفتن حق و احیای یک موضوع چگونه باید رفتار کرد.
چارسو پرس: در شهر شوش صدها تن از کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه برای اولین بار در آذر ۱۳۹۶ در اعتراض به عدم پرداخت طولانی‌مدت دستمزدهایشان دست به اعتصاب زدند. سپس این اعتصاب‌ها در دی‌ماه نیز تکرار شد.

این کارگران در ۱۳ ماه پیش از آن، تنها پنج ماه دستمزدشان را سر وقت گرفته بودند. سرانجام این اعتصاب‌ها در سال ۱۳۹۷ نیز تکرار شد.

حالا هجدهمین جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت با فیلم مستند «سنگر هفت تپه» می‌خواهد چرایی این اعتراضات و مدل اعتراض کارگران هفت‌تپه را نشان دهد. 

علی زهیری -کارگردان مستند «سنگر هفت‌تپه»- در گفت‌وگو با ایسنا در مورد موضوع اصلی این مستند گفت: شهرستان شوش در استان خوزستان دارای یک منطقه تاریخی به نام «هفت تپه» است که پیش از انقلاب اسلامی جزو مرغوب‌ترین زمین‌ها در کشور به شمار می‌رفته است. همین مرغوبیت زمین باعث می‌شود که بزرگترین شرکت تولید شکر به مساحت ۲۴هزار متر در این منطقه احداث شود.

وی ادامه داد: این شرکت تقریبا نیاز کشور در مورد شکر را تا به امروز تامین کرده است، ما در این مستند روند تاسیس این کارخانه را نشان می‌دهیم تا دهه نود که این کارخانه با عنوان زیان‌دهی به بخش خصوصی واگذار می‌شود. در همین واگذاری یک ابهامی وجود دارد که ما سعی کردیم آن را نشان دهیم.

این مستندساز خاطرنشان کرد: در این‌ واگذاری به بخش خصوصی اتفاقات خوبی برای کارگران نمی‌افتد و کارخانه به سمت ورشکستگی می‌رود، نکته مهم در مورد این شرکت نیز این است که تمامی کارگران آن فرزندان کسانی هستند که از ابتدا در این‌ کارخانه شروع به کار کردند و همین امر باعث شد که روی این کارخانه تعصب خاصی داشته باشند.

زهیری یادآور شد: ما پس از معرفی کارخانه هفت‌تپه و واگذاری آن به بخش خصوصی به اعتراضات کارگران هفت تپه می‌پردازیم. در واقع جریان اصلی مستند ما از اینجا شروع می‌شود که می‌خواهیم روش و چگونگی اعتراض آنها را نشان دهیم.

بیشتر بخوانید:  مطالب بیشتر سینمای مستند

وی افزود: مدل اعتراض کارگران هفت‌تپه به شکلی است که بدون هیچ برخورد خشونت‌آمیزی اتفاق می‌افتد و حتی آنها به شکلی اعتراض می‌کنند که رسانه‌های معاند نتوانند بر روی آن موج سواری کنند. حتی اگر کسی از خودشان هم در مسیر اعتراض منحرف شود حذفش می‌کنند. ما سعی کردیم این مدل اعتراض کارگران هفت‌تپه را به عنوان یک الگوی اعتراضی درست به نمایش بگذاریم.

این مستندساز ابراز کرد: در جریان این اعتراضات  ۸ کارگر در پشت برنامه‌ریزی ‌اعتراضات هستند که با یک‌ تکنیک درست اعتراضات اثرگذار انجام می‌دهند تا این کارخانه نجات پیدا کند. 

زهیری با بیان اینکه سنگر هفت تپه الگوی درست مطالبه‌گری را نشان می‌دهد، تصریح کرد: در مسیر تولید این فیلم مستند تقریبا سه ماه پژوهش را در دستور کار داشتیم، تصویربرداری هم ۱۴روز به طول انجامید و بیشتر زمان ما صرف تدوین، اصلاح رنگ و موسیقی شد.

وی ابراز کرد: مستند «سنگر هفت تپه» چهارمین مستند من با همین حال و هوا است. اصولا هم با تولید این نوع مستندات برخورد خوبی نمی‌شود و برای همین اثر هم سعی کردن مخالفت‌هایی را با پروژه ما داشته باشند اما از آنجایی که ما گوش به حرف نمی‌دهیم این مستند را هم با سختی‌هایش ساختیم.

این مستندساز در مورد چرایی انتخاب «سنگر هفت‌تپه»  به عنوان نام این مستند، تصریح کرد: در دوران جنگ وقتی آژیر خطر به صدا در می‌آمد، مردم هفت‌تپه به سنگری که در شرکت نیشکر هفت‌تپه ساخته شده بود، پناه می‌بردند تا از بمباران در امان باشند؛ امروز دیگر جنگ تمام شده اما آن‌ سنگر کماکان زنده است و در جریان اعتراضات کارگران این کارخانه به محلی برای دادخواهی و تظلم‌جویی تبدیل می‌شود. به همین منظور ما «سنگر هفت‌تپه» را برای نام این مستند انتخاب کردیم. 

زهیری در پایان گفت: هرجای دنیا اعتراض کنید هزینه دارد اما در جمهوری اسلامی اعتراض درست جواب می‌دهد، به همین منظور اگر کسی مدل درست اعتراض می‌خواهد به کارگران هفت تپه مراجعه کند و هرکسی ناامید به اعتراض است مستند «سنگر هفت تپه» را ببیند.