فیلمی که زندگی جک نیکلسون را تغییر داد

چارسو پرس: جک نیکلسون با ایفای نقش‌های فراموش‌نشدنی همچون «جک تورنس» در فیلم «درخشش» به کارگردانی استنلی کوبریک و «آر.پی. مک‌مورفی» در فیلم «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» تبدیل به یکی از ماندگارترین بازیگران تاریخ سینما شد. او نه تنها بازیگری موفق بود، بلکه با خلق برخی از نمادین‌ترین شخصیت‌های سینمایی، جایگاهش را به عنوان یک اسطوره در هالیوود تثبیت کرد.

هرچند نیکلسون اکنون از دنیای بازیگری خداحافظی کرده است، اما همچنان به عنوان یکی از تاثیرگذارترین بازیگران قرن بیستم شناخته می‌شود؛ هنرمندی که در طول دوران فعالیت خود از پروژه‌های مستقل گرفته تا بلاک‌باسترهای پرهزینه حضوری درخشان داشت. با این حال، بدون یک فیلم خاص، ممکن بود کارنامه‌ی جک نیکلسون بسیار کوتاه‌تر از آنچه امروز می‌شناسیم، باشد.

نقطه عطفی به نام «ایزی رایدر»

نیکلسون که فعالیت حرفه‌ای‌اش بیش از نیم قرن به طول انجامید، با بزرگ‌ترین نام‌های صنعت سینما از جمله استنلی کوبریک، مارتین اسکورسیزی، میکل‌آنجلو آنتونیونی، رومن پولانسکی و میلوش فورمن همکاری کرد. او در سال ۲۰۱۰ با فیلم How Do You Know در کنار ریس ویترسپون، پل راد و اوون ویلسون از دنیای بازیگری خداحافظی کرد.

این بازیگر شورشی و ضدجریان، با کسب ۱۲ نامزدی جایزه اسکار (رکورد مشترک) و سه بار بردن آن برای فیلم‌های پرواز بر فراز آشیانه فاخته، شرایط مهرورزی و به همان خوبی که می‌شود، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ سینما پیدا کرد. با این حال، نکته جالب درباره میراث او این است که بیشتر به عنوان فردی خلاق و خارج از جریان اصلی صنعت سینما به یاد آورده می‌شود.

نقشی که باعث تحول زندگی حرفه‌ای نیکلسون شد، بازی در فیلم ایزی رایدر (Easy Rider) به کارگردانی دنیس هاپر بود؛ جایی که در نقش وکیلی عجیب و غریب و دودخوار ظاهر شد، شخصیتی که بین ارزش‌های سنتی و فرهنگ پیشرو و هیپی دهه ۱۹۶۰ گرفتار شده بود.

لحظه‌ای که همه چیز تغییر کرد

نیکلسون بعدها درباره نخستین نمایش «ایزی رایدر» در جشنواره فیلم کن گفته بود:

«در آن اکران، تازه فهمیدم قرار است ستاره سینما بشوم. قبلا هم به کن آمده بودم اما به صورت مخفیانه؛ این بار اما حس متفاوتی داشتم.»

فیلم ایزی رایدر در سال ۱۹۶۹ در کن نمایش داده شد و دنیس هاپر جایزه بهترین کارگردان تازه‌کار را به دست آورد. هرچند جایزه نخل طلایی به فیلم «اگر...» به کارگردانی لیندسی اندرسون رسید، اما حضور نیکلسون در این رویداد برای او نقطه عطفی بود.

بیشتر بخوانید: اخبار و مطالب سینمای جهان

او در ادامه توضیح داد:

«در آن زمان تقریبا به فکر کارگردانی افتاده بودم، چون ده یا دوازده سال بود که بازی می‌کردم. همه می‌گفتند خوب هستم، اما مشهور بودن بدون داشتن یک موفقیت بزرگ سینمایی، از تازه‌کار بودن هم سخت‌تر است. این تجربه واقعا زندگی‌ام را متحول کرد.»

تجربه‌های کارگردانی نیکلسون

نیکلسون بعدها چند فیلم کارگردانی کرد، از جمله:

• Drive, He Said (۱۹۷۱)

• Goin' South (۱۹۷۸)

• The Two Jakes (۱۹۹۰)

از میان این آثار، «دو جیک» با بازی هاروی کایتل، مدلین استو، مگ تیلی و الی والاک، موفق‌ترین تجربه کارگردانی او به شمار می‌رود.

با این حال، در نهایت این بازی‌های خارق‌العاده‌ی او جلوی دوربین بودند که نیکلسون را به یک اسطوره تبدیل کردند؛ هنرمندی که در هر دهه، نقشی به‌یادماندنی به سینمای جهان هدیه داد. اگر در سال‌های دور به سر صحنه فیلمبرداری «ایزی رایدر» نمی‌رفت، شاید هیچ‌گاه چنین تاثیری بر تاریخ سینما نمی‌گذاشت.